نویسنده‌ای از ایران با امضاء محفوظ الیاس محمدی، نامی که روزهای اخیر و در چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، در صفحات کاربران شبکه‌های اجتماعی تبدیل به هشتگی شده برای مبارزه با تلاش حکومت در گمنام‌نگاه‌داشتن قربانیان سوگیری‌های سیاسی و ایدئولوژیک. پسر ۱۹ سالهٔ افغان که به‌سودای معاشی حداقلی از چنگال طالبان گریخت، کارگر کم‌جیره‌و‌مواجب یکی از پیمانکاران شهرداری تهران شد و سرانجام در نیمه‌شب زمستانیِ یکی از بهمن‌های انقلاب اسلامی ایران از…

گفت‌وگو با سنجر سهیل، روزنامه‌نگار افغان-کانادایی ساکن ونکوور و صاحب‌امتیاز روزنامهٔ ۸صبح افغانستان، به‌مناسبت دریافت جایزه از چهل و چهارمین دورهٔ جوایز سالانهٔ خبر و مستند اِمی سیما غفارزاده و هومن کبیری پرویزی – ونکوور عکس کاور از فریدون آژند باخبر شدیم سنجر سهیل، روزنامه‌نگار افغان-کانادایی ساکن ونکوور و صاحب‌امتیاز روزنامهٔ ۸صبح افغانستان، به‌عنوان نخستین روزنامه‌نگار فارسی‌زبان، موفق به دریافت جایزه از چهل و چهارمین دورهٔ جوایز سالانهٔ خبر و مستند اِمی شده است. این جایزه که به‌دلیل…

سیما غفارزاده – ونکوور جمعهٔ گذشته، ۶ اکتبر ۲۰۲۳، بریت ریس-اندرسن (Berit Reiss-Andersen)، رئیس هیئت کمیتهٔ انتخاب جایزهٔ صلح نوبل، در مقر این کمیته واقع در اسلو پایتخت نروژ، با گفتن شعار «زن، زندگی، آزادی» به‌زبان‌های فارسی و انگلیسی، نرگس محمدی را به‌عنوان برندهٔ این جایزه اعلام کرد.  پس از شیرین عبادی که جایزهٔ صلح نوبل را ۲۰ سال پیش دریافت کرد، نرگس محمدی، دومین ایرانی‌‌ای است که به این جایزه دست می‌یابد. جایزهٔ صلح…

به یاد استاد واصف باختری که «مرگ وام‌دار او خواهد ماند، تا هنوز تا همیشه» مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور محمدشاه واصف باختری، از شاعران فارسی‌زبان بنام افغانستان، نوزدهم ماه گذشتهٔ میلادی (۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳) در سن هشتادسالگی در کالیفرنیا درگذشت. دختر وی، منیژه باختری، نویسنده، روزنامه‌نگار و سفیر پیشین افغانستان در کشورهای شمال اروپا، در صفحهٔ رسمی فیس‌بوکش ضمن تأیید این خبر، نوشت: «استاد واصف باختری پدر ما، پیر ما، دانای ما، جان…

معصومه پرایس* – ونکوور در چهار دههٔ اخیر به‌دنبال مهاجرت گستردهٔ ایرانیان به آمریکای شمالی، اروپا و آسیا، نوروز و به‌ویژه هفت‌سین به پدیده‌ای جهانی تبدیل شده‌اند. جستجویی کوتاه در اینترنت هزاران پست را ارائه می‌دهد که هفت‌سین را توضیح می‌دهند و تقریباً همهٔ آن‌ها مبتنی بر نظریه‌های خودساخته‌اند، بدون هیچ ارتباطی با آموزه‌های زرتشتی که منشأ نوروز است. نوروز، باستانی‌ترین جشن ملی ایرانیان ریشه در باور‌های اجداد ایرانیان در هزارهٔ سوم قبل از میلاد، تفکر…

مژده مواجی – آلمان شمارۀ ناشناسی به موبایلم دوبار زنگ زده بود و من در دسترس نبودم. تا به او زنگ زدم، پرسید: – مرا به یاد می‌آورید؟ من سمانه هستم.  قبل از اینکه نامش را بگوید، صدایش را شناختم. سورپرایز خوبی بود. – فراموشت نکردم. مدت‌هاست که از تو خبری نداشتم. با خوشحالی گفت: – مدت‌ها بود که دنبال شما می‌گشتم. شمارۀ موبایلتان را گم کرده بودم، تا اینکه چند روز پیش پیدا کردم. همیشه…

مژده مواجی – آلمان در محل کار باخبر شدیم که یکی از فروشگاه‌های بزرگ پوشاک دنبال فروشنده می‌گردد و می‌توانیم به مراجعانِ علاقه‌مند اطلاع بدهیم. با شنیدن آن، یاد یکی از مراجعانم افتادم که سال پیش برای کوچینگ شغلی آمده بود. شماره تلفنش را گرفتم و به او زنگ زدم. – هنوز هم علاقه‌مند به کار فروشندگی هستید؟ با خوشحالی جواب داد: – هنوز هم به آن علاقه دارم. به‌خصوص کار در فروشگاه پوشاک. با روحیه‌ام…

دکتر امیرحسین توفیق – ونکوور  داستان زندگی متقاضیان و آن‌هایی که به اینجانب برای مشاوره مراجعه می‌کنند، بعضاً آن‌قدر تکان‌دهنده و آزاردهنده است که تا مدت‌ها فکر نگارنده را به خود مشغول می‌کند. داستان زندگی افرادی که تماماً واقعی و عبرت‌آموز است. داستان زیر، یکی از آن‌هاست و برای حفظ حریم خصوصی ایشان، اسامی و زمان و محل‌ها تغییر داده شده است. مریم به‌همراه مادر و پدر و همچنین دو برادر و یک خواهر کوچک‌تر…

مژده مواجی – آلمان در حین کوچینگ شغلی از او پرسیدم: – از کجای افغانستان می‌آیید؟ انگار که منتظر این سؤال بوده باشد، به چشم‌هایش برقی افتاد و گفت: – از قوم هزاره هستیم. – قوم هزاره کجای افغانستان ساکن‌اند؟ کمی فکرکرد و گفت: – وسط کشور زندگی می‌کنند. مانیتور را چرخاندم که هر دو بتوانیم با هم نگاه کنیم. در گوگل نقشهٔ افغانستان را پیدا کردم تا با هم نگاهی به آن بیندازیم. چشمش به…

همراه با زندگی‌نامهٔ این نویسندهٔ جوان افغانستانی ثنا رحیم محتسب‌‎زاده – پاکستان ابر جلوی ماه را گرفت و اتاق در تاریکی فرو رفت. به فراسوی باغ یخ‌زده و دورافتاده‌ای چشم دوخته بودم که مدت‌ها بود تنها ساحهٔ دیدم را تشکیل می‌داد. سایه‌ها سر در گریبان فرو می‌بردند تا به خواب روند، خورشید کم‌کم بیدار می‌شد و گوش تیز می‌کرد؛ ابرها تکه‌پاره می‌شدند و زیباترین مروارید آسمان به‌مرور نقش می‌بست. به‌‌آرامی پرندگان چشم می‌گشودند و بی‌گمان…