زنده‌یاد علیرضا احمدیان در سوم اسفند ۱۳۵۹، مورخ ۲۲ فوریهٔ ۱۹۸۱ در شهرستان یزد در ایران به‌ دنیا آمد. از همان دوران نوجوانی علاقهٔ بسیاری به کارهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نشان می‌داد و در انجمن دانش‌آموزی دبیرستان خود به انجام امور داوطلبانه می‌پرداخت. انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ و پیروزی اصلاح‌طلبان در ایران نقطهٔ عطفی در مسیر تحول اندیشه و امیدواری او به اثربخشی فعالیت‌های اجتماعی بود.

علیرضا از دوران نوجوانی به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی برای پیشرفت مردم‌سالاری و افزایش آگاهی عمومی گرایش داشت و از جمله فعالیت‌های او در ایران می‌توان به بنیان‌گذاری انجمن روزنامه‌نگاران جوان استان یزد اشاره کرد.

علیرضا در سال ۲۰۰۱ همراه با خانواده‌اش به شهر ونکوور کانادا مهاجرت کرد و به فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی خود در این شهر ادامه داد. در دوران کوتاهی که در کالج لانگارا مشغول به تحصیل بود، به‌عنوان نمایندهٔ دانشجویان در انجمن دانشجویان انتخاب شد و مسیر خود را در اثرگذاری بر جامعهٔ اطراف خود ادامه داد. او که همواره علاقه‌مند و شیفتهٔ علوم انسانی بود، به تحصیل در رشتهٔ تاریخ در دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) اقدام کرد و پس از فارغ‌التحصیلی با مدرک Honors برای تحصیلات فوق‌لیسانس در رشتهٔ دیپلماسی و مطالعات بین‌الملل به دانشکدهٔ مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن (SOAS) رفت. از جمله فعالیت‌های او در زمان دانشجویی در لندن و ونکوور می‌توان به گردهمایی‌های فریاد خاموش (Silent Scream) در واکنش به اتفاقات پس از انتخابات ۸۸، تحلیل‌ها، نوشتارها و مصاحبه‌ها با بی‌بی‌سی فارسی و گلوبال نیوز و وب‌سایت فارین پالیسی (Foreign Policy) اشاره کرد. همچنین علیرضا در شکل‌گیری برنامهٔ ایران‌شناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا مشارکت کرد و به‌عنوان یکی از اعضای کمیتهٔ سازماندهی آن در جذب حمایت جامعه و جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای آن، نقش فعال داشت.

علیرضا در سال ۲۰۱۵ از لندن به ونکوور بازگشت و فعالیت‌های اجتماعی خود را دوباره در این شهر آغاز کرد. از جمله فعالیت‌ها و پروژه‌های وی می‌توان به مصاحبه‌ با فعالان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی در برنامهٔ رادیویی Review، ستون‌های ماهانه در New Canadian Media، گفت‌وگو با سران احزاب اصلی بریتیش کلمبیا به‌عنوان کاری مشترک با همکاری رسانهٔ همیاری در زمان برگزاری همه‌پرسی انتخاباتی در بی‌سی، پروژهٔ در شرف تکمیل Ethniconomy و همچنین پایه‌گذاری تعداد زیادی از فعالیت‌ها و ابتکارات اجتماعی مربوط به جامعهٔ مهاجر، مبارزه با تبعیض و ترویج گفتمان و مشارکت شهروندی اشاره کرد. وی همواره به‌عنوان پشتیبانی صادق، دلسوز، و مورد اعتماد در کنار فعالان فرهنگی، اجتماعی، و سیاسی بود و با بسیاری از گروه‌ها و سازمان‌‌ها، از جمله انجمن ماه میراث فرهنگیِ آسیایی ونکوور (VAHMS)، کارزار فارسی در بی‌سی، مؤسسهٔ شهروندی کانادایی (Institute for Canadian Citizenship) و انجمن فارغ التحصیلان دانشگاه بریتیش کلمبیا مشاوره و همکاری داشت.

دوستان علیرضا احمدیان و جامعه او را به مهربانی، فروتنی، گذشت، سخاوت و بی‌ریایی می‌شناختند. آرزوی وی این بود که روزی همهٔ انسان‌ها با اندیشه‌های گوناگون، با احترام به تفاوت‌ها و نظرات مخالف بتوانند با یکدیگر گفت‌وگو کنند و به‌جای جنگ و تخریب، راهی برای صلح، بهبود جامعه و تعامل بیشتر جست‌وجو کنند.

او مهاجرت را اتفاقی مقدس می‌دانست و سعی در تعالی جایگاه مهاجران و اثربخشی بیشتر آن‌ها در جامعهٔ کانادا داشت.

علیرضا احمدیان روز جمعه ۲۸ ژوئن ۲۰۱۹ بر اثر عوارض خون‌ریزی مغزی ناشی از آنوریسم درگذشت. روحش بدون شک در آرامش ابدی است و خاطره‌اش مشعل روشنگری برای نسل‌های جوان مهاجر به این کشور پهناور و زیباست.