بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور روبه‌روی دکتر نشسته‌ام. خیلی مقاومت کردم تا به اینجا نرسم. اما نتوانستم از پسش بربیایم. سه هفته از جنبش مهسا امینی گذشته بود که به من تلفن زدند. همان شمارهٔ نحس «پرایوت نامبر». یک نفر از آن‌طرف خط شروع کرد به خط‌ونشان‌کشیدن. در صدایش هیچ احساسی نبود. انگار یک ربات داشت حرف می‌زد. تهدید کرد که بار دیگر می‌آیند در خانه، گونی روی سرم می‌کشند و شبانه مرا…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور در کافه‌ای دنج قرار می‌گذاریم. چهار ماه از آزادی‌اش می‌گذرد. قبل از اینکه به زندان برود زنی پرانرژی و شاد بود. از آن‌هایی که به‌اصطلاح یک‌جا بند نمی‌شوند. عاشق طبیعت بود، عاشق کوهنوردی. درست قبل از کشته‌شدن مهسا امینی، کفش‌های کوهنوردی جدیدی خریده بود. بعد از آن همه‌چیز برای او و برای تمام مردم ایران فرق کرد. کفش‌های کوهنوردی‌اش همچنان توی جعبه گوشه‌‌ای از اتاقش افتاده‌اند و به‌قول…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور «محکوم به اعدام! پنج هفتهٔ تمام است که با این اندیشه زندگی می‌کنم. مدام در تنهاییِ محض با آن، ساکن و منجمد از حضورش و خمیده زیر سنگینی‌اش! پیش‌ترها (چرا که احساس می‌کنم نه هفته‌ها، که سال‌هاست این‌گونه‌ام)، مردی بودم مانند انسان‌های دیگر. هر روز، هر ساعت و هر دقیقه، مفهوم و معنای ویژهٔ خود را داشت… می‌توانستم به هرچه می‌خواهم بیندیشم. چرا که آزاد بودم. حالا ولی…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور ظهر بود و خیابان انقلاب مثل همیشه شلوغ. من داشتم برای خرید کتاب راهنمای پایان‌نامه‌ام راستهٔ انتشاراتی‌ها را وجب‌به‌وجب می‌گشتم. آن روز هوا به‌طرز عجیبی گرم شده بود، برای گرم‌شدن هوا هنوز خیلی زود بود، ولی این وضعیتی است که هر سال با آلودگی شهری بدتر هم می‌شود. با خودم فکر کردم اگر همین‌طور پیش برود، مردم تا چند سال آینده دیگر نمی‌توانند در این شهر زندگی کنند….

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور در دلم دلشورهٔ عجیب و غریبی بود. از آن لحظه‌هایی که هیچ‌کاری نمی‌توانی انجام بدهی و دور خودت راه می‌روی تا بلکه دلت آرام بگیرد، اما در آخر فایده‌ای نمی‌کند. انگار که داشتند تمام رخت‌های عالم را در دلم می‌شستند. روز قبلش به آرمین گفته بودم که دخترمان سارا را به مدرسه نفرستیم. آرمین هم ته دلش به این کار راضی بود. سه روز نگذاشتیم برود، اما در…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور در باز شد و تا پدرم را دیدم خودم را در آغوشش انداختم و بلندبلند گریه کردم. پدرم پیشانی‌ام را بوسید، و به‌آرامی مرا به کناری کشاند تا با سرهنگ پلیس صحبت کند: «جناب سرهنگ، من می‌خوام اون کسی رو که چنین کاری با دخترم کرده، ببینم و تقاضای شکایت دارم.» سرهنگ هم که از آن حاجی‌های متعصب تسبیح‌به‌دست بود، دستی به ریشش کشید و به پدر فهماند…

ترانه وحدانی – ونکوور صبح روز چهارشنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۲، خبر درگذشت کیومرث پوراحمد در سن ۷۴ سالگی همه را در شوک فرو برد. اما شوک بعدی زمانی وارد شد که مجلهٔ فیلم به‌سردبیریِ دوست صمیمی‌اش، هوشنگ گلمکانی، دلیل مرگ او را خودکشی اعلام کرد. گفته شده است او پیش از مرگِ خودخواسته یادداشتی هشت‌صفحه‌ای نوشته است. این مجله نوشته است کیومرث پوراحمد از سر افسردگی و ناامیدی بی‌‌آیندگی و بیهودگی خودکشی کرده و به…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور در میان ازدحام جمعیتی که برای خرید عید به خیابان آمده بودند، مانند قطره‌آبی بودم در دریایی که داشت مرا در خودش غرق می‌کرد. یک ماه است که از زندان آزاد شده‌ام، هرچند که دلم پیش همبندی‌هایم مانده است. خدا را شکر کردم که هدفونم همراهم بود تا سروصدای بلند فروشنده‌ها و نوازنده‌های خیابانی را که بساط شور و شادی فراهم کرده بودند، نشنوم. هنوز جای آن پنجه‌بوکس‌هایی…