برای مشاهدهٔ نسخهٔ تمام‌صفحه اینجا کلیک کنید همراه با گفت‌وگویی با سنجر سهیل، روزنامه‌نگار افغان-کانادایی ساکن ونکوور، به‌مناسبت دریافت جایزه از چهل و چهارمین دورهٔ جوایز سالانهٔ خبر و مستند اِمی، گفت‌وگویی با امیر اسلامی، هنرمند ساکن ونکوور، به‌مناسبت اجرای اثر جدید او با نام «بالهٔ رقص آخر» در دانشگاه کپیلانو و همچنین فستیوال STAND، گزارشی از مراسم یادبود استاد محمد محمدعلی در نورث ونکوور، گزارش بنیاد نیکوکاری یارا از کارآفرینی برای زنانی تهیدست در…

این مطلب در شمارهٔ ۱۹۵ رسانهٔ همیاری، یادنامهٔ استاد محمد محمدعلی، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این یادنامه اینجا کلیک کنید. سیما غفارزاده – ونکوور این یک یادداشت معمولی نیست. در این شماره قرار نیست از اینکه احیاناً جاستین ترودو یا رهبر فلان حزب کانادا خبرساز شده‌، بنویسم. قرار نیست از اوضاع بد اقتصادی و بازار نامطمئن مسکن یا بالارفتنِ دوبارهٔ آمار کووید یا آتش‌سوزی جنگل‌ها یا حتی روز ملی آشتی با بومیان کانادا…

این مطلب در شمارهٔ ۱۹۵ رسانهٔ همیاری، یادنامهٔ استاد محمد محمدعلی، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این یادنامه اینجا کلیک کنید. محمد محمدعلی، نویسنده و پژوهشگر ادبی، هفتم اردیبهشت ۱۳۲۷، در خیابان مولوی تهران به‌ دنیا آمد. در غرب تهران، خیابان سلسبیل و هاشمی به دبستان رفت. اولین مشوق و مصحح دل‌نوشته‌های او، ترانه‌سرای رادیو ایران، محمود ثنایی با تخلص شهرآشوب، بود. در دورهٔ چهارسالهٔ دبیرستان مروی، نخست والیبالیست و سپس بازیگر نمایشنامه‌هایی شد…

برای مشاهدهٔ نسخهٔ تمام‌صفحه اینجا کلیک کنید صد و نود و پنجمین شمارهٔ رسانهٔ همیاری – یادنامهٔ استاد محمد محمدعلی منتشر شد. همراه با مروری کوتاه بر زندگی و آثار زنده‌یاد استاد محمد محمدعلی، گزارش کوتاهی از مراسم خاک‌سپاری، بیانیهٔ کانون نویسندگان ایران به‌مناسبت درگذشت ایشان و دل‌نوشته‌ها، اشعار، خاطرات و دیدگاه‌های شاگردان، دوستان و دوستداران استاد محمدعلی از نقاط مختلف جهان. نسخهٔ چاپی شمارهٔ صد و نود و پنجم «رسانهٔ همیاری» در فروشگاه‌های ایرانی…

مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور نقش هنرمند در رخدادهای سیاسی-اجتماعی و مهم‌تر از همه واکنش یک هنرمند به‌عنوان وجدان بیدار جامعه، به مسائل سیاسی و اجتماعی پیرامونش، به‌ویژه آنچه با سرنوشت عموم مردم گره می‌خورد، چه باید باشد؟ مسئولیت اجتماعی یکی از رسالت‌های مهم هر هنرمندی است. در همهٔ ادوار تاریخ، هنر وسیله‌ای برای بهبود کیفیت زندگی مادی و معنوی انسان‌ها بوده و این وسیله در هر برههٔ تاریخی بسته به ماهیت و شرایط…

مژده مواجی – آلمان مهسا! به تو فکر می‌کنم که دیگر نیستی، قلبم از سینه‌ام کنده می‌شود. پارسال اوایل تابستان، دو ماه قبل از رفتن تو به تهران، دخترم که تقریباً هم‌سن‌وسال تو است، به تهران رفت. می‌خواست مانند تو، تهران، شهری را که برایتان جذاب بوده، کشف کند. کشف‌کردن با پیاده‌روی در پیچ‌وخم کوچه‌ها و پستی‌وبلندی‌های تهرانِ بزرگ. تهرانی که سروتهش معلوم نیست. دخترم عاشق ایران و ایران‌گردی است. مانند تو. سرشار از جوانی و…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور این روزها حال و هوای همهٔ ما طوری دیگر است. یک‌سال گذشت، اما چه گذشتنی… مردم ایران در این سال‌ها همیشه ظلم‌ها دیده‌اند و مصیبت‌های ریز و درشت بسیاری را از سر گذرانده‌اند. مصیبت‌هایی که تحملشان از حد یک انسان بسیار فراتر است. اما آنچه در این یک سال از سر گذراندیم تلخ‌تر از تمام این سال‌ها بود. مافوق تصورمان که یک حکومت تا چه اندازه می‌تواند خودکامه…

سیما غفارزاده – ونکوور سال گذشته در تاریخ ۱۳ سپتامبر، مهسا امینی پس از دستگیری از سوی گشت ارشاد در تهران، در اثر ضربات مأموران این گشت و پلیس امنیت اخلاقی جمهوری اسلامی ایران دچار شکستگی جمجمه و مرگ مغزی شد. او سه روز بعد، در ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۲ و زمانی که تنها پنج روز مانده بود ۲۲ ساله شود، بر اثر شدت جراحات ناشی از ضربات وارده در بیمارستان کسری در تهران درگذشت. مرگ او…

برای مشاهدهٔ نسخهٔ تمام‌صفحه اینجا کلیک کنید همراه با مطالب، دل‌نوشته‌ها، اشعار و طرح‌هایی به‌مناسبت سالگرد کشته‌شدن مهسا امینی و آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی»، نگاهی به خودکشی اعتراضی در ایران امروز، در هم‌زمانی روز جهانی پیشگیری از خودکشی و سالگرد کشته‌شدن مهسا امینی، گفت‌وگوی اختصاصی با افشین قطبی، مربی بین‌المللی فوتبال، مروری بر نقش ادبیات مهاجرت و نگاهی به داستان «ادی»، نوشتهٔ نیکی فتاحی، گزارش چند مورد از فعالیت‌های بنیاد نیکوکاری یارا و مطالب…

روایت‌های زنان سرپرست خانوار بر اساس روایت‌های واقعی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور سوسن ۱۵ ساله بود که پدر و مادرش را در تصادف از دست داد. آن زمان در یکی از شهرهای کوچک مرکزی ایران زندگی می‌کرد. پس از فوت پدر و مادرش به منزل برادرش رفت. مجبور شد درس و مدرسه را ول کند و بچسبد به کار. قالی‌بافی بلد بود و زندگی را به‌سختی می‌گذراند. برادرش نان‌خور اضافی نمی‌خواست، بنابراین به اولین…