هادی ابراهیمی رودبارکی – ونکوور از اینکه این‌قدر زبان روی کاغذ ریختم به‌خاطر بغضی بود که در روز مراسم نتوانستم بر زبان برانم. ما و یک نسل پیش از ما که وارد کانادا شده بود، هنوز از توقف پس‌لرزه‌های انقلاب مطمئن نشده بودیم. نمی‌دانستیم که چه زمانی این پس‌لرزه‌ها دیگر ادامه نخواهد یافت. ما هنوز از مرکز جاذبه‌های فرهنگی و نوستالژی فاصله نگرفته بودیم و درگیر جت‌لگ هویتی بودیم تا خودمان را پیدا کنیم. ورود…
بیشتر بخوانیددیاسپورای ایرانی ونکوور «یکی داستانست پر آب چشم»؛ به انگیزهٔ نخستین جشنوارهٔ کتاب فارسی در ونکوور
