قسمت قبلی این مطلب را در اینجا بخوانید دکتر محمدرضا رخشانفر – ونکوور گویش‌نویسىِ عامیانه نکنیم – هدف ما حفظ سلامت، اقتدار و زیبایى فارسى است، و قصد نداریم از روش تجویزى در برابر توصیفى بهره بگیریم، اما شرط بِلاغ را مى‌گوییم. نوشتن به گویش عامیانه در هر شهر و دیارى که باشد آن‌هم با این خط ناقص، فارسى را خراب‌تر مى‌سازد. روزى این مشکل را با یکى از استادان ادب فارسى در میان گذاشتم. او مانند چند…

سه شعر با یاد مانای دکتر اسماعیل خویی، شاعر برجستهٔ معاصر که روز ۲۵ مهٔ ۲۰۲۱ در شهر لندن چشم از جهان فرو بست.   وقتی که من بچه بودم وقتی که من بچه بودم، پرواز یک بادبادک می‌بُردَت از بام‌های سحرخیزی پلک تا نارنج‌زاران خورشید آه، آن فاصله‌های کوتاه. وقتی که من بچه بودم، خوبی زنی بود که بوی سیگار می‌داد، و اشک‌های درشتش از پشت آن عینک ذره‌‌بینی با صوت قرآن می‌آمیخت. وقتی…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران وسوسه شده‌ام. سر دو راهیِ بدی گیر کرده‌ام. از یک‌طرف احساسم به دوست‌پسرم که دو سال است با هم‌ایم و از طرفی زندگی در پاریس. فکرش را بکن. شهر عشاق. جایی که می‌توانی رها و آزاد زندگی کنی. همه کتاب می‌خوانند. فرهنگ دارند. همیشه دلم می‌خواست بروم پاریس. اما راستش پولش را نداشتم. با حقوق کارمندی و خرج یک دختربچهٔ…

رژیا پرهام – تورنتو مشغول پیاده‌روی هستیم که دخترک سه‌سالهٔ مهدکودکم با لهجهٔ انگلیسی و به‌زبان فارسی می‌گوید: «کفش‌های من و تو مثل هم‌اند.» به کفش‌های خودم نگاه می‌کنم، یک جفت کفش مشکی سادهٔ پیاده‌روی. به کفش‌های او نگاه می‌کنم، یک جفت کفش دخترانهٔ بنفش، سفید و صورتی پُر از چراغ‌هایی که با هر قدم روشن و خاموش می‌شوند. با تعجب می‌پرسم: «مطمئنی شبیه‌اند؟»  با تکان سر و خیلی مطمئن تأیید می‌کند. دوباره به کفش‌ها نگاه می‌کنم….

قسمت قبلی این مطلب را در اینجا بخوانید دکتر محمدرضا رخشانفر – ونکوور فرهنگستان زبان – ایران بیش از صد و پانزده سال سابقهٔ فرهنگستان دارد. به‌ یاد دارم به‌مناسبت بزرگداشت صدسالگى‌اش، که در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران برگزار شده بود، حضور یافتم. نمونهٔ کار این فرهنگستان را در قسمت کتاب‌هاى مرجع دیدم؛ در خاطرم هست که به‌جاى کلمه‌های «چاپار و چاپارخانه» لغتى از رکْض عربى (دویدن) و مرتَکَض (جایى که از آن بیرون می‌دوند)، پیشنهاد شده…

مژده مواجی – آلمان به‌نظر می‌آمد مسئول خانهٔ سالمندان تا حالا کمتر با مهاجران سروکار داشته است. این را از برخوردش در تماس تلفنی‌‌ای که با هم داشتیم، احساس کردم. پرسیدم: – دو تا از مراجعانم که پیش شما تقاضای کارآموزی برای مراقبت از سالمندان کرده‌اند، منتظر خبر و تماسی از طرف شما هستند.  – من به هر دو تلفن زدم. هیچ‌کدام در دسترس نبودند. منتظر بودم با دیدن شماره‌ام به من زنگ بزنند، اما خبری…

دکتر راضی رحیمی – ونکوور عکس‌های نمایشگاه از: Laurence Labat اخیراً آثار ونسان ون گوگ (Vincent van Gogh)، نقاش بزرگ قرن نوزدهم، در نمایشگاهی منحصربه‌‌فرد در ونکوور به‌نمایش گذاشته شده است. در این نمایشگاه که با استفاده از تکنولوژی پیشرفتهٔ چندپروژکتوری در مرکز همایش‌های ونکوور (Vancouver Convention Centre) برقرار است، بازدیدکنندگان در هر ردهٔ سنی می‌توانند با این روش جدید با ونسان ون گوگ و آثار او ارتباط دوباره‌ای را تجربه کنند. مضمونِ «ون گوگ…

آرام روانشاد – ایران کارگردان: فلوریان زلر (Florian Zeller)  سال تولید: ۲۰۲۰ بازیگران: آنتونی هاپکینز، الیویا کلمن، ایموجن پوتس، روفس سوئل اولیویا ویلیامز و مارک گیتیس جوایز: اسکار بهترین بازیگر مرد برای آنتونی هاپکینز، جایزهٔ BAFTA برای بهترین بازیگر مرد، اسکار بهترین فیلمنامهٔ اقتباسی، جایزهٔ مستقل British برای بهترین بازیگر مرد، جایزهٔ BAFTA برای بهترین فیلمنامهٔ اقتباسی، جایزهٔ Satelite برای بهترین فیلمنامهٔ اقتباسی، جایزهٔ بین‌المللی AACTA برای بهترین بازیگر زن، جایزهٔ گویا برای بهترین فیلم…

مهرخ غفاری مهر – ونکوور عباس معروفی را می‌توان نویسنده‌ای از نسل سوم داستان‌نویسی در ایران به‌شمار آورد. نویسنده‌ای که با شغل‌های مختلف همواره در خدمت زبان و فرهنگ ایران بوده‌ است. از آموزگاری گرفته تا مدیریت اجرایی ارکستر سمفونی تهران، پایه‌گذاری مجلهٔ ادبی گردون و عضویت در کانون نویسندگان ایران. وی بعد‌ از ممنوع‌القلم‌شدن در ایران و مهاجرت به آلمان، در آنجا نیز زندگی خود را وقف کارهای فرهنگی و ادبی کرد و خانهٔ هنر…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران دوباره روزهای خانه‌نشینی شروع شده است. وضعیت سیاه است. به‌جز مشاغل واجب و درجه‌یک، همه‌جا تعطیل است. اخبار پشت اخبار از آمار روبه‌رشد مبتلایان و فوت‌شدگان می‌شنویم. سرپرست آرامگاه‌ها اعلام می‌کند که بهشت زهرا دیگر جا ندارد. موجی از ترس همه را در برگرفته است. آن‌هایی که فکر می‌کنند می‌شود از آن گریخت، دارند فرار می‌کنند. چه کسی می‌داند چه…