رژیا پرهام – تورنتو دخترک پنج‌ساله شجاعانه و با عشوه می‌گوید: “Monsters and witches are not scary at all!” My grandma says. “They are only funny and silly cartoons, that’s all! Only people that are not nice and kind to other people, pets, animals and the Earth are scary! that’s all!”‎  (مادربزرگم می‌گه: دیوها و جادوگرها اصلاً ترسناک نیستند. اون‌ها فقط نقاشی‌های کارتونی خنده‌دار و با‌مزه‌ای هستند. همین! فقط آدم‌هایی که با دیگران، حیوانات و زمین…

مژده مواجی – آلمان عرفان صورتش را دوتیغه زده بود و چهره‌اش بچه‌گانه‌تر به نظر می‌رسید. طبق کارت شناسایی‌اش ۱۷ ساله بود و در محل اسکان پناه‌جویان زندگی می‌کرد. همراه با دو تا از برادرهایش و خانواده‌شان دو مهاجرت را پشت سر گذاشته بودند. اول از افغانستان و بعد از مدتی، از ایران. آن‌ها پناهندگی‌شان قبول شده بود، اما عرفان جواب رد گرفته بود. دو تا از همکارانم قبلاً مسئولیت پروندهٔ او را به عهده گرفته…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران می‌گوید مقصدش امامزاده طاهر کرج است. توقف دارد و بعد برمی‌گردد خیابان ولیعصر. مدیر آژانس می‌گوید کرایه‌اش قابل توجه است و نوبت به تو افتاده. از دفتر مهاجرتی به امامزاده طاهر؟ به ترافیک اتوبان فکر می‌کنم و بعد به کرایهٔ قابل توجهش! یادم می‌آید که موعد قسط شهریه‌ام نزدیک است. دل را به دریا می‌زنم و می‌روم.  موهای آشفته و…

راضی رحیمی – ونکوور هرساله بنیاد دستاوردهای بی‌سی (BC Achievement Foundation) جوایزی را برای هنرمندان بریتیش کلمبیایی که کارشان به‌طور مستقیم به بافت فرهنگی و اقتصادی استان کمک می‌کند، در نظر می‌گیرد که طی نمایشگاهی دوروزه آن‌ها را به برندگان این مسابقه اعطا می‌کند. این جایزه، از سال ۲۰۰۵ توسط این بنیاد به هنرمندان و مبتکران با استعداد جوان بریتیش کلمبیایی تعلق می‌گیرد و بدین‌وسیله این بنیاد کوشش می‌کند فضایی را برای هنرمندان جوانی که…

طالع‌بینی دوهفته! سلام و هزار سلام به بچه‌های عزیز خودم. مادر جان، در دو هفتهٔ پیشِ رو ژوپیتر هوای سفر به سرش زده، از سایه خارج شده و مسیر جدیدی را شروع کرده که در دوازده سال گذشته از روی آن عبور نکرده و این آغاز سفر بزرگ جدیدی است. از مارس و پلوتو گذشتیم و به‌سوی انرژی‌های سرنوشت‌ساز بابرکت ماه نوامبر در حرکت‌ایم. ساده‌اش کنم؛ اگر خودتان خرابش نکنید، روزهای خوبی برایتان در راه…

مژده مواجی – آلمان وارد اتاق کارمان شد. از مراجعه‌کنندگانِ آنا بود. روی صندلی آبی‌رنگی که کنار میز چهارگوش سفید مخصوص مراجعان بود، نشست. اسمش میلاد بود و اهل کابل. چهره‌اش خیلی جوان‌تراز دست‌هایش بود. دست‌های خیلی زمختی که نشان می‌داد از کودکی با کار بزرگ شده است. آنا، همکار لهستانی‌‌الاصل‌ام، و من هم دور میز نشستیم. آنا روی کاغذی که در دست داشت، سؤال‌هایی یادداشت کرده بود که میلاد را برای مصاحبهٔ ورود به مدرسهٔ…

فرزانه بابایی – ایران سه‌شنبهٔ ابری و بارانی از پنجره، درخت توت روبه‌روی خانهٔ‌مان را نگاه می‌کردم و زیر پوستم میل عجیبی بود که همان لحظه شال‌وکلاه کنم بروم مدرسه درس «آ» را بدهم و آن یک کاسه آش رشته را که قرار بود مادر یکی از دانش‌آموزانم به‌عنوان هدیهٔ این درس برای بچه‌ها بیاورد، بدهم دستشان و بعد دوباره برگردم به بی‌حالی و بیماری‌ام، اما متأسفانه هر چیزی را می‌شد در این تصویر گنجاند، الّا…

رسانهٔ همیاری – وست ونکوور تعدادی از آثار عکاسی دکتر سارا جلالی، در گالری Silk Purse Arts Centre وست ونکوور در معرض نمایش و فروش قرار داده شده است. در این نمایشگاه که از سوی شورای هنرهای جامعهٔ وست ونکوور برگزار می‌شود، در کنار آثار دکتر سارا جلالی، آثار نقاشی هنرمند دیگری به نام باب آراکی به نمایش گذاشته شده است. مراسم افتتاحیهٔ این نمایشگاه روز سه‌شنبه ۵ نوامبر از ساعت ۱۸ تا ۲۰ و…

رژیا پرهام – تورنتو دخترک بالا و پایین می‌پرید و می‌گفت بهترین اتفاق دنیا این است که برای خرید با پدربزرگ و مادربزرگ بیرون بروی، آن هم خرید هدیهٔ تولد. خواهر کوچکش بعد از تمام جمله‌های او سرش را به علامت تأیید بالا و پایین می‌کرد و می‌خندید. هفت شب باید صبح می‌شد تا آن روز خوب برسد، روز خرید چهارنفری! شمارش معکوس شروع شده بود، تعداد شب‌ها هر روز کم می‌شد و بالاخره روز مهم…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران گوش است دیگر، می‌شنود. گاهی وقت‌ها که هدفونت را جا می‌گذاری، چاره‌ای نداری جز شنیدن. توی مترو زیاد می‌شنوی. بی‌آنکه بخواهی. کلمات از تو اجازه نمی‌گیرند که به گوش تو برسند. تو می‌شنوی و بعد از پیاده شدن شاید تا روزها به قصه‌هایی فکر کنی که ناخواسته شنیده‌ای. مترو یک جامعهٔ مستقل است و شاید بزرگ‌ترین مدرسهٔ جامعه‌شناسی. پر از…