سیما غفارزاده – ونکوور
عکس: شراره شریعتی‌فر – ونکوور
در شمارهٔ ۳۴ رسانهٔ همیاری، گفت‌وگوی نسبتاً مفصلی داشتیم با سهراب سلیمی، کارگردان نمایشنامهٔ خلوتگاه، پیش از اجرای این نمایشنامه و حال پس از اجرا، گفت‌وگوی کوتاهی با ایشان داشتیم از راه دور، در چند روز اقامتشان در همیلتونِ انتاریو و پیش از بازگشتشان به ایران. در این گفت‌وگو بیشتر به ارزیابی ایشان از این اجرا و بازخوردهایی که دریافت کرده‌اند، پرداخته شده است که توجه شما را به مطالعهٔ آن جلب می‌نماییم.
آقای سلیمی، با سلام و تشکر از اینکه دوباره وقت خود را به ما دادید، اجرای «خلوتگاه» را در مجموع چطور ارزیابی می‌کنید؟
ضمن تشکر و با سلام، من سهراب سلیمی، کارگردان نمایشنامه، سعی کردم که با تمام دانش و تجربیات خود، اثری را به‌لحاظ مضمونی انتخاب بکنم که طیف وسیعی از مخاطبان را در بر بگیرد (انسان و رابطهٔ شریف انسانی نسبت به یکدیگر).
به‌عنوان کارگردان مؤلف، سعی و تلاشم بر این بود که از تمام علائم و نشانه‌ها به‌گونه‌ای بهره بگیرم که اثر از غنای درخور توجه برخوردار باشد، و هم بتوانم با داشته‌های خود، تماشاچی را در فضای متعادل و متنوع به‌سمت پایانی نویدبخش هدایت کنم. و بر این باورم که تمام تلاشم را کرده‌ام تا نمایشنامهٔ «خلوتگاه»، ضمنِ دشوار بودنش، با همهٔ مشخصات حرفه‌ای و شایستگی تمام به اجرا درآید و جایگاه ویژه‌ای در پروندهٔ کاری من از آنِ خود کند؛ امیدوارم.
نظرات تماشاچیان خصوصاً هنرمندان شهر دربارهٔ این نمایش چه بوده است؟
آنچه بعد از پایان نمایشنامه در سالن اجرا شاهدش بودیم، و موج گرمی که در پرسش و پاسخ در مدت زمانی نسبتاً طولانی به‌وجود آمد، و نقطه‌نظراتی که از تماشاچیان شنیدیم، همچنین بعد از اجرا، شنیدن نظرات اهالی شهر از هر قشری از اقشار جامعه، از جمله هنرمندان، ادبا، علما و… به دفعات، گواه بر این است که نمایشنامه مورد توجه مخاطبان خود قرار گرفته و نظرات مجموعاً مثبت و درخور توجه بوده است.
از کدام بخشِ برنامه بیشتر راضی بودید؟ ضعف‌ها و کمی و کاستی‌های این اولین اجرا را در چه می‌بینید؟
اول آنکه حضور تماشاچیان خوب و فرهیخته‌ای که در سالن بود، بعد از پایان نمایش باعث دلگرمی و تشویق گروه شد.
و به‌طور کلی از مجموع همکارانم و همکاری آن‌ها در نمایشنامه بسیار خرسند و شادمان‌ام که بسیار سبب رضایت خاطر من شد. هرچند، در خصوص همکاران فنی (نور و صدا) به‌لحاظ کمیِ دقت، رضایت کامل ندارم.
اگر قرار باشد اجرای دیگری از این تئاتر را در شهر ونکوور روی صحنه ببرید، چه تغییراتی در آن خواهید داد؟
خوشحالم که از طرف پاره‌ای از فرهیختگان شهر درمورد تمدید اجرای نمایش در وقتی دیگر استقبال شد. ولی مطمئن‌ام عوامل اجرایی نمایشنامه به‌قدری دقیق مورد مطالعه قرار گرفته است که نیازی به تغییر آن‌چنانی نمی‌بینم، مگر تا حدودی در جزئیات.
استقبال مردم از این نمایش را، با توجه به جمعیت ایرانی شهر ونکوور، چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اجرای نمایشنامه به‌لحاظ کیفی و ارتباط مثبت ارزیابی شد، ولی از نظر کمّی بیش از این انتظار می‌رفت. به‌نظر من در کل جمعی که در سالن حضور داشت، قابل ستایش است.
آیا فکر کرده‌اید به اینکه اجرای بعدی در کجا، با چه تیمی و چگونه خواهد بود؟
چنانچه دوستان و اشخاصی که حامیان فرهنگی‌اند، به‌خصوص تئاتر که در هر زمینه‌ای احتیاج به سرمایه‌گذاری و پشتیبانی دارد، قول مساعد بدهند، امکان‌پذیر است، هم برای اجرای دوباره در ونکوور و به‌صورت توری در کل کانادا.
قطعاً در حوزهٔ بازیگری به بازیگران همکار در ونکوور و سایر همکاران متکی خواهم بود، در غیر این‌صورت (پشتیبانی – اسپانسر)، باید مورد مطالعهٔ اقتصادی قرار بگیرد. و چنانچه پاسخ مثبتی در مدت زمان مشخصی نداشته باشم، برای اجرای نمایشنامه در ایران برنامه‌ریزی خواهم کرد، چون معتقدم حقِ این نمایشنامه یک شب نیست. در نهایت تیم بازیگرانم به‌طور شایسته دغدغهٔ ذهنی‌ام هستند.
لطفاً اگر مطلب دیگری هست که مایل‌اید عنوان کنید، لطفاً بفرمایید.
در پایان این مصاحبه به‌عنوان کارگردان نمایش و هم بازیگر در آن، لازم می‌دانم عرض کنم که این اجرا از هر جهت کاملاً با نگاهی حرفه‌ای و تجربیات صحنه‌ای، خلاقانه و مینیمال بر روی صحنه برده شد، و سعی بر آن داشتم که از دانش حرفه‌ای خود در طراحی صحنه و هدایت بازیگری استفاده بکنم. در اینجا لازم است یادآوری کنم که کارکردن با دو بازیگر به‌نام‌های سرکار خانم بهاره دهکردی و آقای مجتبی دانشی برایم بسیار لذت‌بخش بوده و جاذبه‌های خوب و خلاقانهٔ هنرمندان حرفه‌ای را همراه داشت و بدون هیچ تعارفی، یادآور بازیگران خوبی بود که طی این سال‌ها در تئاتر ایران با آن‌ها همکاری داشته‌ام.
و باز هم خوشحالم که همکاران هنرمند خوبی در هدایت موسیقی و آوازی در مدت زمان کوتاهی توانستند پاسخگوی نیازهای واقعی این اثر نمایشی باشند. سرکار خانم سارا جباری با صدایی جادویی در بخش آواز و آقایان البرز رحمانی و مجتبی دانشی در بخش ساخت و نواختن آلات موسیقی به فضای نمایش کمک مؤثری کردند. همچنین سرکار خانم لیا فلاح در طراحی رقص به‌لحاظ مضمونی یار و یاور ما بودند و سرکار خانم بهاره دهکردی در بخش طراحی لباس و اکسسوار صحنه.
و سایر همکارانی که صادقانه در تمام مدت همراه بودند و متعهدانه کوشیدند که یاریگر اجرای این نمایشنامه باشند. به‌خصوص دوستم آقای مجتبی دانشی، ضمن مسئولیت بازیگری و موسیقی، در ادارهٔ تولید و تهیه‌کنندگی این اثر از هیچ کوششی دریغ نکردند.
تشکر فراوان دارم از ایوب دهکردی، برای تمام تلاش‌های ارزشمند او برای طراحی پوستر، بروشور و تمام تابلوهای گرافیکی در اجرای نمایشنامه که بسیار مؤثر واقع شد.
در خاتمه سپاس خودم را به سرکار خانم شراره شریعتی‌فر و خصوصاً سرکار خانم سیما غفارزاده که از طریق رسانهٔ خود، «همیاری»، همیار ما بودند، اعلام می‌دارم.
با سپاس فراوان از شما برای وقتی که در اختیار «رسانهٔ همیاری» قرار دادید.
دیدگاهی دربارهٔ نمایشنامهٔ «خلوتگاه»
عباس صدقی – ونکوور
موجب کمال افتخار است که این روزها با توجه به افزایش موج مهاجرت، شاهد ترویج فرهنگ هنر و ادب فاخر ایرانی در قالب سینما، تئاتر و موسیقی و… بوده و از طرفی خوشحال‌ایم که تئاتر و موسیقی زنده توانسته است جایگاه خود را در میان ایرانیان فرهیخته داخل و خارج کشور باز کرده و قادر باشد با ایجاد رابطهٔ با جاذبه، بخش عظیمی از ایرانیان و به‌ویژه جوانان را به تماشاخانه‌ها، سینما‌ها و سالن‌های تئاتر بکشاند. نسل جوان ایرانی نشان داده است که تشنهٔ آگاهی از اندیشه‌های فرهنگ غنی و باور‌های ملی خوبش است و با شناخت آنکه با ریشه‌های سترگ دوهزار و چندصد ساله‌اش پیوند خورده است، قطعاً می‌تواند جایگاه علمی و فرهنگی خود را در جامعهٔ چندفرهنگی کانادا تثبیت و حرفی برای گفتن داشته باشد.
در سال‌های اخیر، مهاجرت فرهیختگان ایرانی با کوله‌باری از تجربیاتِ سال‌های کار و تلاش و تحمل سختی‌ها و جنگ و تحریم و مرارت‌های بی‌شمار آب‌دیده شده و برای دنیای امروز و سرزمین مادری خود سخن نو دارد. او از آنچه بر او گذشته، آگاه است و آن را در قالب موسیقی و تئاتر و حضور در اندیشکده‌ها با شجاعت بیان می‌کند. در محافل علمی و دانشگاهی، صاحب جایگاه است، هنرمندانش در محافل فرهنگی جوایز بهترین نقش‌ها و فیلمنامه‌ها و کارگردان‌های را درو کرده است و باعث مباهات هموطنان خود هستند. از طرفی خوشحال‌ایم گاه‌وبی‌گاه ونکوور به همت هنردوستان شاهد حضور هنرمندان بزرگ و هنر ارزشمندشان است.
اخیراً دوست گرامی و عزیز سهراب سلیمی، هنرمند گران‌مایه و عضو هیئت مدیرهٔ خانهٔ تئاتر تهران، به دعوت هنرمندان محبوب، بهاره دهکردی و مجتبی دانشی، برای اجرای کاری مشترک نوشتهٔ محمد چرمشیر به ونکوور دعوت شدند.
نمایش خلوتگاه با حضور اکثریت فرهیختگان و دوستداران فرهنگ و هنر ایران در سالن سنتنیال نورث ونکوور برگزار شد. کارگردان ارزشمند ایرانی، سهراب سلیمی، و بازی بسیار هوشمندانهٔ ایشان به‌همراه بهاره دهکردی و مجتبی دانشی و حضور باارزش سایر هنرمندان ونکوور، لیا فلاح، البرز رحمانی و سارا جباری اثری فوق‌العاده زیبا در ونکوور به یادگار گذاشتند. ضمن قدرشناسی از این هنرمندان گرامی، سرای ایران همچنین از حضور آقای مهندس امانت، طراح برج آزادی تهران، در این نمایش قدردانی می‌نماید. کلیهٔ مراسم و تئاتر توسط آریا تی‌وی فیلم‌برداری شد که در شبکه‌های مربوطه به تصویر خواهد آمد.
سرای ایران از کلیهٔ عزیزانی که در برگزاری این مراسم همکاری داشته‌اند، نظیر مرکز هنری نوا، رسانهٔ همیاری، فرهاد صوفی و آریا تی‌وی و سایر دست‌اندرکاران، صمیمانه سپاسگزاری نموده و از هموطنان ایرانی دعوت می‌کند با حضور خود به اتفاق نوجوانانشان در جمع هنرمندان ساکن ونکوور و استفاده از تجربیات این عزیزان و کسب آموزش‌های مرتبط، باعث ترویج فرهنگ تئاتر و موسیقی ایرانی باشند چرا که ایرانیان نیک‌پندار به هر کجا که می‌رسند، هرگز فرهنگ و آداب و سنن خود را از یاد نبرده و در جهت گسترش آن می‌کوشند.
با آرزوی شادی و سربلندی شما عزیزان
سرای ایران ونکوور
