بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور «محکوم به اعدام! پنج هفتهٔ تمام است که با این اندیشه زندگی می‌کنم. مدام در تنهاییِ محض با آن، ساکن و منجمد از حضورش و خمیده زیر سنگینی‌اش! پیش‌ترها (چرا که احساس می‌کنم نه هفته‌ها، که سال‌هاست این‌گونه‌ام)، مردی بودم مانند انسان‌های دیگر. هر روز، هر ساعت و هر دقیقه، مفهوم و معنای ویژهٔ خود را داشت… می‌توانستم به هرچه می‌خواهم بیندیشم. چرا که آزاد بودم. حالا ولی…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور ظهر بود و خیابان انقلاب مثل همیشه شلوغ. من داشتم برای خرید کتاب راهنمای پایان‌نامه‌ام راستهٔ انتشاراتی‌ها را وجب‌به‌وجب می‌گشتم. آن روز هوا به‌طرز عجیبی گرم شده بود، برای گرم‌شدن هوا هنوز خیلی زود بود، ولی این وضعیتی است که هر سال با آلودگی شهری بدتر هم می‌شود. با خودم فکر کردم اگر همین‌طور پیش برود، مردم تا چند سال آینده دیگر نمی‌توانند در این شهر زندگی کنند….

فین دانلی، نمایندهٔ منطقهٔ کوکئیتلام – برک مانتین در مجلس قانونگذاری بریتیش کلمبیا  به‌عنوان نمایندهٔ مجلس قانونگذاری استانی از منطقهٔ کوکئیتلام- برک مانتین بسیار مشعوف شدم که چند روز قبل در رستوران پاسارگاد در کوکئیتلام میزبان تعدادی از دوستان نازنین ایرانی و غیرایرانی باشم. این فرصت را غنیمت شمردم تا به مسائل سیاسی و اجتماعی مهمی که در ایران می‌گذرد، مخصوصاً جنبش زن، زندگی، آزادی که این روزها در جریان است، بپردازم.  جنبش زن، زندگی،…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور در دلم دلشورهٔ عجیب و غریبی بود. از آن لحظه‌هایی که هیچ‌کاری نمی‌توانی انجام بدهی و دور خودت راه می‌روی تا بلکه دلت آرام بگیرد، اما در آخر فایده‌ای نمی‌کند. انگار که داشتند تمام رخت‌های عالم را در دلم می‌شستند. روز قبلش به آرمین گفته بودم که دخترمان سارا را به مدرسه نفرستیم. آرمین هم ته دلش به این کار راضی بود. سه روز نگذاشتیم برود، اما در…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور در باز شد و تا پدرم را دیدم خودم را در آغوشش انداختم و بلندبلند گریه کردم. پدرم پیشانی‌ام را بوسید، و به‌آرامی مرا به کناری کشاند تا با سرهنگ پلیس صحبت کند: «جناب سرهنگ، من می‌خوام اون کسی رو که چنین کاری با دخترم کرده، ببینم و تقاضای شکایت دارم.» سرهنگ هم که از آن حاجی‌های متعصب تسبیح‌به‌دست بود، دستی به ریشش کشید و به پدر فهماند…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور در میان ازدحام جمعیتی که برای خرید عید به خیابان آمده بودند، مانند قطره‌آبی بودم در دریایی که داشت مرا در خودش غرق می‌کرد. یک ماه است که از زندان آزاد شده‌ام، هرچند که دلم پیش همبندی‌هایم مانده است. خدا را شکر کردم که هدفونم همراهم بود تا سروصدای بلند فروشنده‌ها و نوازنده‌های خیابانی را که بساط شور و شادی فراهم کرده بودند، نشنوم. هنوز جای آن پنجه‌بوکس‌هایی…

گزارشی از نمایشگاهِ Unveiling Honour در گفت‌وگو با شادی شادبهر، برگزارکننده و نمایشگاه‌گردانِ این نمایشگاه رسانهٔ همیاری – ونکوور طی روزهای آغازین سال نو، در تاریخ‌های ۲۱ تا ۲۳ ماه مارس، نمایشگاهی با عنوان Unveiling Honour در مرکز اجتماعات هنری و تفریحی راندهاوس (Roundhouse Community Arts and Recreation Centre) در مرکز شهر ونکوور برگزار شد. هدفِ این نمایشگاه، این بود که با به‌نمایش‌گذاشتنِ آثار هنری هنرمندان ایرانی ساکن ونکوور، ضمن ارج‌نهادنِ ایستادگی درازمدت و شجاعانهٔ…

بر اساس روایتی از ایران، پیاده‌سازی: ترانه وحدانی – ونکوور دنیا هنوز تمام نشده بود. جنگی بود تمام‌عیار! صدای تیر و گاز اشک‌آور و گاز فلفل و بمب صوتی، کر و کور و گیجم کرده بود، اما دنیا هنوز تمام نشده بود. ما دست در‌ دست هم بودیم و دنیا با وجود جنگ تمام‌عیارش هنوز تمام نشده بود. جنگی تمام‌عیار بود، اما ما هیچ سنگر و خاکریزی برای پناه خود نداشتیم، هرچند دستانمان در دست هم بود؛ تنها…