گفتوگو با دکتر فرشید ساداتشریفی، پژوهشگر ادبیات و فعال در نهادهای یاریرسانی به افراد دارای معلولیت سیما غفارزاده و هومن کبیری پرویزی – ونکوور عکس کاور از حیفا ابیشاهین دکتر فرشید ساداتشریفی، برای علاقهمندان به ادبیات بهویژه در شرق کانادا، چهرهای شناختهشدهاند. ارتباط ما با دکتر ساداتشریفی برای نخستینبار بیش از یکسال پیش برقرار شد و ایشان در شمارهٔ ۱۶۰ رسانهٔ همیاری، در مطلبی تحت عنوان «قند شنیداریِ پارسی در جزیرهٔ لاکپشت» به بررسی چند پادکست شنیدنی در…
بیشتر بخوانیدافراد دارای معلولیت
نگاهی به «طراحی فراگیر» و اهمیت آن
مانا بهزاد* – واترلو «طراحی فراگیر» (Universal Design) بهعنوان یکی از رویکردهای طراحی، هدف دارد تا محصولات، محیطها و خدمات را بهگونهای ساخت و عرضه کند که بهسادگی برای گروههای وسیعی از مردم، ازجمله افراد دارای معلولیت یا توانمندیهای متنوع، قابلدسترسی باشند. حذف موانع موجود و اطمینان از تعامل منصفانه تمام افراد با این عناصر بدون نیاز به کمکها یا تنظیمات ویژه، از مقاصد اصلی این رویکرد است. مبانی طراحی فراگیر در شاخههای مختلفی ازجمله…
بیشتر بخوانیدمعرفی دو سازمان تخصصی در زمینهٔ کاریابی برای افراد دارای معلولیت در کانادا
هما راستی – ریچموند هیل پروژهٔ کاریابی در کانادا، پیچیده، زمانبر و مستلزم داشتن دانش و مهارت لازم در این حوزه است. اگر شخص جویای کار دارای معلولیت باشد، این وضعیت تشدید میشود. خوشبختانه سازمانها و نهادهایی در کانادا هستند که این امر را تسهیل کردهاند و با تهیهٔ مقدمات لازم به افراد دارای معلولیت کمک میکنند تا در این حوزه موفق شوند. در این نوشته، به معرفی اجمالی دو مورد از این نهادها میپردازیم….
بیشتر بخوانیدنگاهی به پیشینهٔ روز جهانی افراد دارای معلولیت، سوم دسامبر
مهدیس مختاری – مونترآل سوم دسامبر، در تقویم جهانی به افراد دارای معلولیت اختصاص دارد. هدف از تعیین این روز، ارتقای رشد اذهان عمومی در مورد مسائل مربوط به معلولیت و افزایش آگاهی از حقوق و رفاه افراد دارای معلولیت و کمتوان در تمامی جنبههای مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است. بنابر اعلام سازمان ملل متحد، ۱۵ درصد جمعیت جهان یعنی حدود یک میلیارد نفر با نوعی از معلولیت زندگی میکنند و سازمان بهداشت…
بیشتر بخوانیددستنیافتنیها؛ بازتابِ بهدوراز ترحمِ تجربهٔ معلولیت بر پردهٔ سینما
روناک سالاروندیزاده – مونترآل وقتی از تنهایی اگزیستانسیال صحبت میکنیم، از نوعی از تنهایی سخن میگوییم که مختص ذات هستی ماست. در تجربهٔ هستی، تنها ادراککنندهٔ واقعی جهان درون و تجربهٔ زیستهمان، فقط خودمانیم و هیچ رابطهای، هرچقدر صمیمانه باشد، این تنهایی را از بین نخواهد برد. بهنظر میرسد این نوع تنهایی برای دستهای از سوژهها با شدت بیشتری حس میشود. مثلاً آنجا که پای «محدودیتها» به میان میآید. مانند محدودیتی از نوع محدودیت جسمی…
بیشتر بخوانید