شش هفته‌ای می‌شود که پست مهمی جای پستِ مقررات را که همیشه بر سردر گروه «همیاری» میخکوب شده، گرفته است. پستی در ارتباط با جمع‌آوری کمک مالی برای جوان هموطنمان آقای فرهاد عباسی، ساکن ونکوور، که متأسفانه به بیماری سرطان دچار شده‌اند. در نشریهٔ شمارهٔ‌ ۱۰ و در بخش «لابه‌لای پست‌های همیاری» مفصلاً در این‌باره و همیاری هموطنان گفتیم و نوشتیم. اما این تنها یک وجه قضیه است؛ ما با واقعهٔ غم‌انگیزی مواجهیم و…

با نگاهی به قدمت دوهزاروهشت‌صد سالهٔ بازی‌های المپیک، طبعاً انتظاری نیست شناخت و تصوری که امروزه از برگزاری این بازی‌ها داریم، به آنچه شروعش به ۸ قرن قبل از میلاد مسیح در یونان برمی‌گردد، شباهتی داشته باشد. هرچند باید دید این تغییرات و دگرگونی‌ها چه وسعتی داشته است. در بازی‌های المپیک کهن، که طی حدود ۱۲۰۰ سال در یونان باستان برگزار می‌شد، تنها شهروندانی با اصل و نسب یونانی حق شرکت داشتند و بازی‌ها همواره…

یک – دوشنبهٔ گذشته به دعوت آقای جان هورگان رهبر اپوزیسیون استان بریتیش کلمبیا همراه با دیگر رسانه‌های ایرانی شهرمان، نشست دوساعته‌ای داشتیم. در این نشست دوستانه، خانم‌ها سلینا رابینسون و جودی ویکنز، نمایندگان استانی حزب دموکراتیک نوین بریتیش کلمبیا به‌ترتیب از حوزهٔ Coquitlam – Maillardville و حوزهٔ Coquitlam – Burke Mountain نیز حضور داشتند. به گفتهٔ آقای هورگان این تنها دیداری بود از مجموعه دیدارهای حزب بی‌سی ان‌دی‌پی برای شروع برقراری ارتباط با جامعهٔ‌…

سیما غفارزاده سلام آقای راد، با عرض تبریک به‌مناسبت انتخابتان به‌عنوان یکی از بیست‌وپنج مهاجر نمونهٔ کانادا، لطفاً کمی‌از خودتان و اینکه در چه زمینه‌ای مشغول به کارید، برای خوانندگان ما بگویید؟ با سلام و تشکرفراوان از اینکه بخشی از مجلهٔ «رسانهٔ همیاری» را به این خبر اختصاص دادید، قبل از هر چیز از تمام افرادی که در این رأی‌گیری شرکت کردند و به من رأی دادند، سپاسگزارم و خوشحالم که در این گزینش در…

یک ساعتی‌ست به صفحهٔ سفید و بی‌خطِ وُرد زُل زده‌ام. گویی کلمات رغبتی به مشارکت در بیان آنچه در ذهنم وول می‌خورد، ‌ندارند. آنچه نه تنها در ذهن من، که در اذهان بسیاری این‌روزها به دغدغه‌ای بزرگ بدل شده است. این‌روزها که نه، به‌واقع آنچه دیرزمانی‌ست دغدغه است برای هر آن‌که نگرانِ حالِ انسان است، و نمی‌داند چه میراثی از انسانیت را در دستانِ فرزاندانش خواهد گذاشت پیش از ترکِ این خانهٔ آشوب‌زده، این خانهٔ…

خواندن خبر مرگ کیارستمی بیشتر به شوخی شباهت داشت. تنها چند روز قبل از آن بود که تصویر او، ولو نحیف، با نگاهی رو به دوربین و زانوانی که بالا آورده بود و با پتویی پوشیده شده بود، خبر از رفتنش به فرانسه می‌داد برای معالجه. چه شد؟ مگر ممکن‌ست چنین چیزی؟ چرا نتوانسته بودند برایش کاری بکنند؟… نوشتن از عباس کیارستمی کارِ من نیست؛ سینمایش را همیشه دوست داشته‌ام و کارهایش را دنبال کرده‌ام،…

سیما غفارزاده عصر شنبه ۱۸ ماه ژوئن رسیتال پیانوی هنرجویان استودیوی آرت‌اسپات، در کلیسای سنت‌لورنس واقع در شهر کوکئیتلم برگزار شد. استودیوی آرت‌اسپات چندسالی‌ست که توسط آقای رهام بهمنش در شهر پورت‌مودی تأسیس شده و در این مدت توانسته است حضوری موفق در جامعهٔ ایرانی مترو ونکوور داشته باشد. برای شرکت در این برنامه از خانه خارج می‌شوم. رسیدن‌ام به محل برنامه خود حکایتی‌ست که البته نقلش در این یادداشت جایی ندارد؛ فقط همین‌قدر بگویم…

انتشار این شماره از نشریه‌مان مقارن شده است با ۱۴۹ سالگی کانادا؛ اول ماه ژوئیه، روز کانادا. روز به‌رسمیت شناخته‌شدنِ این سرزمین پهناور به‌عنوان یک کشور. کشور جوانی که خواهی‌نخواهی وطن دوم‌مان – یا برای برخی وطن سوم و چهارم و… – است. وطن است، چرا که با تمام حسِ غربتی که گاه یا برای بعضی بیشتر اوقات، گریبانِ آدمی را می‌گیرد، زمانی که به ایران سفر می‌کنیم، به آن سرزمین مادری، به خاکی که…