مژده مواجی – آلمان جمعه بود و بازار ترهبار. خورشید و ابرها هم داشتند قایمباشکبازی میکردند که چشمم به «لیلا» افتاد و بهطرفش رفتم. پوستی خاکیرنگ داشت. مرد مسن سرد و گرمِ روزگار چشیدهای کنارش ایستاده بود. با چهرهٔ پُرچین و چروکش رو به من کرد و گفت:«لیلا طعم و بوی بینظیری دارد. لیلا را باید با پوست خورد.»
بیشتر بخوانیدهنر و ادبیات
دنیای من و آدم کوچولوها – راه حلی برای مرگ!
رژیا پرهام – تورنتو «پدربزرگ فوت شده!» این خبر مهم پسرک برای دوستانش بود. و توضیحی کوتاه که: «آدمها وقتی مریض میشن، به بیمارستان میرن و بعد با کمک دکترها میمیرن! مثل پدربزرگ!» دخترک چهارساله گفت: «ولی مادربزرگ من که مریض شد، به بیمارستان رفت، توسط یه دکتر عمل (سرگِری! و نه سرجِری) شد، بعد نمرد و حتی خوب هم شد!» پسر کوچولو کمی فکر کرد و گفت: «بعضی دکترها خوبن، بعضیها بد! مثلاً دکتر پدربزرگ…
بیشتر بخوانیدچند شعر از کوچر ابوبکر، شاعرهٔ معاصر کرد ساکن ونکوور
برگردان: خالد بایزیدی (دلیر) – ونکوور کوچر ابوبکر در سال ۱۹۸۸ در کردستان ایران زاده شد، اما در سن پنجسالگی بههمراه خانوادهاش ایران را ترک کرد و در شهر سلیمانیهٔ کردستان عراق ساکن شد در همانجا نیز رشد و نمو یافت. دنیای کودکیاش همچون همهٔ کودکان کُرد سرشار از رعب و وحشت و ترس بود و ذهنش مملو از سؤالهای بسیاری دربارهٔ جنگ، کشتار، خونریزی و مذهب و آئین. از همان مقطع ابتدایی خواندن را…
بیشتر بخوانیدکوچهپسکوچههای ذهن من – استقامت عشق
مژده مواجی – آلمان سال گذشته، کنار یکی از خیابانهای فرعی یک نهال «جینکو» (به آلمانی: گینکو)[۱] کاشتند. پاییز که رسید، برگهای زرد طلاییاش زیر تابش آفتاب بیرمق پاییزی آنچنان میدرخشید که محو تماشایش میشدم . امسال قد و بالایش بزرگتر و شبیه نبات زعفرانی چوبی شده است. درخت جینکو جلوهٔ خاصی به رنگهای متنوع پاییزی میدهد و زیباترش میکند. این درخت بومیِ چین که قدمت وجود آن به قبل از دایناسورها میرسد، هزاران سال عمر…
بیشتر بخوانیددنیای من و آدم کوچولوها – اندر مزایای آرام شمردن
رژیا پرهام – تورنتو پای دخترک خراش کوچکی برداشت. بدون آنکه حرفی بزند بغض کرد و گوشهای نشست. دوست صمیمیاش که سعی میکرد تعادلش را برای نگه داشتن تاج تولد چهار سالگیاش روی سرش حفظ کند، آمد و کنارش نشست. خیلی آرام گفت: «میخوای راز یه معجزه رو بهت بگم؟» و بدون آنکه منتظر جواب بشود، ادامه داد: «وقتی ناراحتی یا درد داری، باید یه کار مهم بکنی. چشمات رو ببندی و از یک تا ده…
بیشتر بخوانیدفستیوال هنری «واینز» با تمرکز بر خلاقیت و نگاهی ویژه به طبیعت
شمین ذهبیون – ونکوور «واینز آرت فستیوال» (Vines Art Festival) فستیوالی مردمی است با هدفِ جذب تخیل مخاطبهای تازهٔ خود، و همچنین کاشتن بذر خلاقیت در فضاهای عمومیِ شهر ونکوور. در چهارمین سال برگزاری این فستیوال بیش از ۷۰ هنرمند در تراوت لِیک پارک (Trout Lake Park)، ساحل کیتسیلانو (Kitsilano Beach)، کِرَب پارک (CRAB Park)، گرنویل آیلند (Granville Island)، مرکز اجتماعات راندهاوس (Roundhouse Community Centre)، و استرثکونا پارک (Strathcona Park) از ۸ تا ۱۹ ماه…
بیشتر بخوانیدهمسفر با فیصل – داستان کوتاهی از نوشا وحیدی
نوشا وحیدی – ونکوور «همسفر با فیصل» یکی از هفت داستانیست که در کتاب تازهمنتشرهٔ نوشا وحیدی، هفت ترانهٔ شاد و غمین، آمده است. این داستان بهجز کتاب یادشده که در تاریخ هفتم سپتامبر ۲۰۱۸ رونمایی خواهد شد، برای اولین بار است که منتشر میشود. صندلیام را که پیدا میکنم، قند توی دلم آب میشود که سر ردیف یک پسر سفید نشسته و صندلی وسط خالی؛ من هم که مثل همیشه صندلی کنار پنجره را…
بیشتر بخوانیدگفتوگو با نوشا وحیدی، بهبهانهٔ چاپ مجموعه داستان جدیدش
در کانادا با فراغ بال مینویسم و نگران هیچ قضاوت یا سانسوری نیستم سیما غفارزاده – ونکوور با خبر شدیم که نوشا وحیدی، نویسندهٔ جوان ساکن ونکوور، بهتازگی اولین کتابش را که مجموعهٔ ۷ داستان کوتاه و بلند است، در همین شهر بهچاپ رسانده است. این مجموعه داستان با عنوان «هفت ترانهٔ شاد و غمین» که توسط نشر «پان به» منتشر شده است، کتاب بسیار شکیل و تر و تمیزی از آب درآمده است. پیش…
بیشتر بخوانیدکتابهای جدید برای بخش فارسی کتابخانههای لانزدیل و وست ونکوور
شیده طالبان – ونکوور کتابخانههای لانزدیل و وست ونکوور مجموعههای فارسی خوب و بهروزی دارند. بودجهٔ آنها از بودجهٔ سالانهٔ کتابخانه تهیه میشود و میزان به امانت رفتن هر کتاب یا کتاب صوتی (موجود در کتابخانهٔ لانزدیل) در حفظ آن در مجموعه و تقویت بودجهٔ سالانهٔ مجموعهٔ فارسی مؤثر است. اواخر ماه آوریل امسال، پستی در گروه فیسبوکی «همیاری ایرانیان ونکوور» توسط مسئول کتابهای فارسی این دو کتابخانه گذاشته شد و از اعضا خواستهشد که…
بیشتر بخوانیدکوچهپسکوچههای ذهن من – رقص؛ آغاز بیکلامِ زبان مادریِ بشریت
مژده مواجی – آلمان پینا باوش کروگراف آلمانی، آنجا که کلام عاجز از بیان عشق، درد و رنج انسانی بود، احساسات را با رقص در تئاتر به نمایش گذاشت. در مصاحبهای از او پرسیده شد، «رقص چیست؟» پینا باوش جواب داد: «یک شب با دوستی یونانی در جمع گرم و مهماننواز کولیها بودیم. بعد از مدتی موسیقی نواخته شد، همه بلند شدند و شروع به رقصیدن کردند. من گوشهای نشسته بودم، سختم بود و خجالت میکشیدم…
بیشتر بخوانید