برگردان: غزال صحرائی – فرانسه
روزهای لختی و رخوت
روزهای باران
روزهای آینه‌های خردشده
عقربه‌های گم گشته
روزهای پلک‌های بسته به روی کرانهٔ دریاها…
ساعات هم‌شکل، همانند
روزهای اسارت
و ذهن من که هنوز می‌درخشید به روی برگ‌ها، به روی گل‌ها
و ذهن من که همانند عشق عریان است
و ذهن من که فراموش می‌کند سر صبحگاه را فرود آورد
و پیکر عبث و مطیع‌اش را به تماشا بنشیند
با این‌همه
من زیباترین چشم‌های جهان را دیده‌ام
خدایان نقره‌فامی را که بستهٔ یاقوت‌های کبود
دردست‌هاشان‌اند
خدایان راستین
پرندگان در خشکی و در آب
من آن‌ها را به چشم دیده‌ام
بال‌هاشان بال‌های من‌اند
هیچ‌چیز نیست
مگر پرواز آن‌ها که شوربختی‌ام را متزلزل می‌سازد
پروازی از جنس ستاره و نور
از جنس زمین، از جنس سنگ
بر فراز امواج بال‌هاشان
ذهن من قوایش را از زندگی می‌گیرد،
از مرگ می‌گیرد…
پل الوار (Paul Éluard) با نام اصلی اوژن-امیل-پل گرندل (Grindel Eugène-Émile-Paul) شاعرفرانسوی و یکی از بنیان‌گذاران جنبش سوررئالیسم است. وی در ۱۴ دسامبر ۱۸۹۵ در شهر سن دنی واقع در شمال پاریس به دنیا آمد. ۱۳ ساله بود که خانواده‌اش به پاریس رفتند. وی در ۱۶ سالگی به علت ابتلا به سل مجبور شد تحصیل را رها کند و برای معالجه به سوئیس سفر کند. در مدت دو سال بستری‌بودن‌اش در بیمارستان با دختری روس به‌نام هلنا دیاکونوا آشنا شد و نامِ خودمانی «گالا» بر او گذاشت. این آشنایی به دلدادگی و سپس به ازدواج آن دو ۴ سال پس از ترخیص از بیمارستان انجامید. در سال ۱۹۲۸ پل الوار بار دیگر برای مبارزه با سل، با گالا به سوئیس رفت. گالا در آنجا سالوادور دالی (Salvador Dalí) را ملاقات کرد و تا آخر عمرش در آنجا با او ماند.
سال‌های ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۵ از شادترین سال‌های زندگی الوار بود. وی در این سال‌ها از حزب کمونیست کناره گرفته بود و در سراسر اروپا به‌عنوان سفیر جنبش سررآلیست سفر می‌کرد. در ۱۹۴۲ مجدداً درخواست عضویت در حزب کمونیست را داد، چیزی که در فرانسهٔ اشغال‌شده ممنوع بود. هزاران نسخه از شعر او با عنوان «آزادی» از هواپیمای انگلیسی بر فراز فرانسهٔ اشغال‌شده توزیع شد.
الوار در سال ۱۹۳۴ با موسیقی‌دانی به‌نام ماریا بنز (ناش) ازدواج کرد که مرگِ نابه‌هنگامش در ۱۹۴۶ الهام‌بخشِ آثاری چون «زمان لبریز است» (Le temps déborde) و «همه‌چیز از افق تا به افق» (De l’horizon à l’horizon de tous) شد، که مسیری را که الوار از رنج تا امید طی کرد، ترسیم می‌کنند.
پل الوار در نوامبر ۱۹۵۲ بر اثر حملهٔ قلبی درگذشت. از آنجاکه دولت فرانسه به‌دلایل سیاسی از برگزاری مراسم خاکسپاری رسمی سرباز زد، حزب کمونیست این مراسم را در گورستان پرلاشز برگزار کرد.
