دکتر امیرحسین توفیق – ونکوور محمود سال ۲۰۱۶ با ویزای توریستی‌ای که با دعوت‌نامهٔ دخترش دریافت کرده بود، وارد کانادا شد. سال‌ها پیش، دختر محمود به‌همراه مادربزرگش که مادر محمود می‌شد، به کانادا مهاجرت و در شهر تورنتو اقامت کرده بودند. محمود در ایران در یک پست حساس دولتی شاغل بود و در طول تمام دوران خدمتش، به‌دلیل تفاوت دیدگاه مشکلات زیادی با مدیران و مسئولان داشت و حتی زمانی که قصد گرفتن مرخصی برای ملاقات…

مژده مواجی – آلمان وقتی چیزی برای ازدست‌دادن نداری، به سخت‌ترین کارها دست می‌زنی بی‌آنکه به عاقبتش فکر کنی. راه می‌افتی و با نُه تا فرزند از کردستان عراق از اسکان‌های پناه‌جویان کشورهای مختلف گذر می‌کنی تا به آلمان برسی. او هم هیچی برای ازدست‌دادن نداشت. فقط و فقط می‌خواست که از دست داعش فرار کند. با نُه تا فرزند که کم‌سن‌ترینشان شش‌ ساله و بزرگ‌ترین‌شان بیست‌ و شش ساله بود. مانند تیمی یک‌دست و منسجم…

مژده مواجی – آلمان اندازهٔ پاهای مردمان قندوز را مثل کف دستش می‌شناخت. ۲۸ سال اندازهٔ پاها را روی چرم برش داده، دوخته، شکل داده بود و شاهد چم‌وخم پاهای نسل در نسل شده بود. پاهایی که درازا و پهنای قندوز را طی کرده بودند. او به آدم‌ها که نگاه می‌کند، ناخودآگاه چشمش به فرم پای آن‌ها می‌افتد و کفش‌هایشان را سبک سنگین می‌کند. خودش می‌گفت: «از بچگی به‌جای رفتن به مدرسه شروع به کار کردم….

دکتر امیرحسین توفیق – ونکوور بیش از شش سال از اقامت لیلا در کشور ترکیه و بیش از چهار سال از قبولی‌اش به‌عنوان پناهنده از سوی کمیساریای عالی پناهندگان مستقر در سازمان ملل گذشته بود و او همچنان منتظر مشخص‌شدن کشور اسپانسر‌کننده‌اش مانده بود. لیلا با برادرش که در شهر تورنتو اقامت دائم کانادا را دارد، تماس گرفت و گفت: «علی جان، شرایط در ترکیه واقعاً سخت است. شش‌ سال گذشته که اینجا ساکن‌ بوده‌ایم و…

مژده مواجی – آلمان مانند همیشه با لبخندی بر لب وارد محل کارمان شد. چشم‌های سیاه تنگ‌شده روی صورت ماسک‌زده‌اش حکایت از لبخندش داشت. هفتۀ پیش ناخوش‌احوال بود و نتوانست به کوچینگ شغلی بیاید. دو هفته بود که او را ندیده بودم. احوالش را پرسیدم. پالتوش را در آورد و روی پشتیِ صندلی انداخت، دستی به موهای سیاه بلندش کشید و نشست. ماسکش را برداشت. نگاهش روی صورتم درنگ کرد و گفت: – قبل از ناخوشی‌ام…

مژده مواجی – آلمان ماسکش را که برداشت، لبخندی بر لبش نمایان شد. موهای بلندش را پشت سرش بسته بود و با چشم‌های آبی‌رنگش مشتاق کندوکاو در چهرۀ مراجعان بود. یک ساعتی می‌شد که پشت‌سرهم از مراجعان اداره‌مان عکس می‌گرفت. عکس‌هایی حرفه‌ای برای رزومه‌شان. او را به اداره دعوت کرده بودیم که در روز بازدید و معرفی پروژه‌های اجتماعی‌مان به عموم، یکی از نکات جذاب آن روز برای بازدیدکنندگان باشد. مراجعم را به اتاقی که برای…

مژده مواجی – آلمان مراجعم همیشه به کوچینگ شغلی‌ای که با من دارد، سر وقت می‌آید. تا حالا هیچ مشکلی برای گذاشتن وقت پیش نیامده است. او سر وقت به کارآموزی باغبانی می‌رود. جایی که او را معرفی کرده‌ام که تجارب کار در این رشته را در آلمان کسب کند. کاری را که با گل و گیاه باشد، با علاقه انجام می‎دهد.  سر وقت در کلاس زبان آلمانی برای مبتدیان مهاجری که خواندن و نوشتن را…

مژده مواجی – آلمان روز قبل همکارم روی میزم یادداشتی گذاشته بود. اسم و شماره تلفن مراجعی که به دفتر آمده بود و تمایل به گرفتن وقت ملاقات برای مشاوره با من داشت.  تا به ساعت دیواری بالای در دفترم نگاهی انداختم، صدای زنگ در محل کار شنیده شد. چند دقیقه‌ای به ۹ مانده بود. قرارمان ساعت ۹ بود.  ماسکش را که از روی صورتش برداشت، چهرۀ زن نسبتاً جوانی نمایان شد. سبزه‌رو با چشم‌های نافذ…

گفت‌وگو با معصومه سادات (رؤیا) حسینی، به بهانهٔ تشکیل گروه آشیانه ‎(NEST)‎ توسط مؤسسهٔ اکسا سیما غفارزاده – ونکوور یکشنبه، ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۱، به دعوت یکی از اعضای گروه کوچکی متشکل از زنان افغان و ایرانی که به‌تازگی برای کمک به پناه‌جویان افغان دور هم جمع‌ شده‌اند، در جلسه‌ای نیمه‌خصوصی حضور یافتم که در آن علاوه بر اعضای این گروه، تعدادی از فعالان اجتماعی جامعهٔ ایرانی، مری ان بوث، شهردار وست ونکوور و پاتریک وایلر، نمایندهٔ…

مژده مواجی – آلمان همکار آلمانی‌ام از در ورودی محل کار که وارد شد، مستقیم به‌طرف اتاق‌ کارم آمد. این‌جور مواقع می‌دانم که حتماً می‌خواهد موضوع هیجان‌انگیزی را برای من تعریف کند. کیفش را روی میز مشاورهٔ کنار در گذاشت و بی‌آنکه روی صندلی بنشیند به میز تکیه داد.  – دیروز بالاخره او را دیدم. برای خودش مردی شده است. نسبت به چند سال پیش خیلی بزرگ‌تر شده و تغییر کرده است. او مراجعم بود و…