مژده مواجی – آلمان اخبار را که می‌خواندم، چشمم به روی اخباری از شهر کردنشینِ سوریِ «عفرین» متوقف شد. مجدداً به آنجا حمله شده بود. مانند دفعات پیش، بارها و بارها. جنگی که خبر از پایانش نیست، مملو از تلفات انسانی و خسارات مادی، و از دست دادن پی‌در‌پی دلبستگی‌های زندگی. اخبار بمباران عفرین ذهن مرا به اتاق مشاوره‎ام برد. برای مراجعم که از همان حوالی می‌آمد، رزومه می‌نوشتم. روبرویم نشسته بود، با چهره‌ای جدی که…

مژده مواجی – آلمان کُرد عراق بود و با خانوادهٔ پرجمعیتش از دست قصابان داعش فرار کرده بود. تلاش کردیم زبان همدیگر را بفهمیم. باید با زبانی خیلی‌خیلی ساده و شمرده با او به آلمانی مکالمه می‌کردم. گاهی نیز با حرکت دست و پا مفهوم رسانده می‌شد. مدت کوتاهی به پایان مشاورهٔ کوچینگ شغلی مانده بود. قبل از آن، مکالمه برایش مثل آب‌خوردن بود. او در ساعات مشاوره با همکار مراکشی‌ام عربی صحبت می‌کردند. چون همکارم…

مژده مواجی – آلمان در کوچینگ شغلی که تازگی با او شروع کرده‌ام، هر بار که کلمات آلمانی را درست متوجه نمی‌شود، اول سعی می‌کنم مترادفی برای آن پیدا کنم و یا با کلمات ساده‌تر توضیح دهم. گاهی نیز معادل فارسی را می‌گویم. کلماتی که به کردی یا عربی شبیه‌اند. زبان آلمانی را بد صحبت نمی‌کند، اما با نوشتن و خواندن کمی مشکل دارد. جلسۀ قبل به او گفته بودم که چند کلمه روی کاغذ بنویسد…

مژده مواجی – آلمان به‌نظر می‌آمد مسئول خانهٔ سالمندان تا حالا کمتر با مهاجران سروکار داشته است. این را از برخوردش در تماس تلفنی‌‌ای که با هم داشتیم، احساس کردم. پرسیدم: – دو تا از مراجعانم که پیش شما تقاضای کارآموزی برای مراقبت از سالمندان کرده‌اند، منتظر خبر و تماسی از طرف شما هستند.  – من به هر دو تلفن زدم. هیچ‌کدام در دسترس نبودند. منتظر بودم با دیدن شماره‌ام به من زنگ بزنند، اما خبری…

مژده مواجی – آلمان با ورودش در کوچینگ شغلی، تردید داشتیم که آیا او می‌تواند با سطح زبان آلمانی‌اش ارتباط کلامی با همکار آلمانی‌ام، گودرون، برقرار کند. هنگامی که افکارمان با این موضوع دست‌وپنجه نرم می‌کرد، قرار شد که همکار مراکشی‌ام در مواقع ضروری به کمک مُراجع سوری بیاید و مفاهیم را برایش توضیح دهد.  در اتاق کار روبروی مانیتور نشسته بودم و کارهای نوشتنی اداری را انجام می‌دادم. مُراجعم در واتس‌اپ پیام گذاشته بود…

مژده مواجی – آلمان وارد محل کارمان که شد، اول مایع ضدعفونی‌کننده را به دست‌هایش مالید و بعد در اتاق کارم روی صندلی آن‌طرف میز روبرویم نشست. مثل همیشه بلوز گشادی را روی شلوارش انداخته بود و روسری سفیدی به سر داشت. پرسیدم: – نوشیدنی گرم می‌خوری یا سرد؟ – قبل از آمدن با صبحانه قهوه نوشیده‌ام. متشکرم.  – حتماً مثل همیشه بخش جدایی‌ناپذیر صبحانه‌ات، مخلوط زعتر و روغن زیتون بود که روی نان مالیدی؟…

مژده مواجی – آلمان خودش هم نمی‌دانست که ایرانی است یا افغان. از مادر و پدری افغان در ایران به‌دنیا آمده بود. افغانستان که می‌رفت و کارش به اداره‌جات می‌افتاد، به او مانند ایرانی نگاه می‌کردند و در ایران مانند افغان. می‌خواستم برایش رزومه بنویسم. از او راجع به مقطع تحصیلی‌اش در مدرسه پرسیدم. موهای قهوه‌ای نیمه‌بلندش را که تا پایین شانه‌هایش می‌رسید، کنار زد. چهرۀ گرد و سبزه‌رویش بیشتر نمایان شد. گفت: – دوازده‌ساله بودم…

مژده مواجی – آلمان تصاویر متعددی با موضوع استرس و بحران را که به‌صورت کارت بودند، روی موکت خاکستری کف دفتر کار چیدم. به او گفتم: – کدام‌یک از این تصاویر جلب توجه‌ات می‌کند؟ نگاهی به آن‌ها انداخت. روی تصویری که سیم خاردار بود، درنگ کرد. پرسیدم: – به چه فکر می‌کنی؟ – به گذر از مرزها، به فرار از جنگ در سوریه.  جنگ، جنگ، جنگ… صحبت از جنگ که می‌شود، زبانمان بند می‌آید. آن‌قدر دردناک…

مژده مواجی – آلمان به لباسی که به تن داشت، نگاهی انداختم و با تحسین گفتم: – چه لباس خوش‌رنگی به تن دارید. انگار که رنگ صورتی و کرم را قاطی کرده باشند. حرفم به دلش نشست: – خودم آن را دوخته‌ام.   سال‌ها خیاطی کرده بود و در این کار سررشته داشت. می‌خواستم با او در مورد «موفقیت» صحبت کنم. اینکه در زندگی‌ چه چیزهایی را به‌عنوان «موفقیت» می‌بیند. آبِ جوش را برایش در فنجان ریختم…

مژده مواجی – آلمان کرونا کم زندگی مردم را فلج کرده، هجوم برف و بوران سنگین هم اضافه شد. زمین لیز بود و با دوچرخه نمی‌توانستم به سر کار بروم. تصمیم گرفتم در بارش برف و زمینی که یک‌پارچه سفید شده بود، یک ساعت تا محل کار پیاده بروم. به دفتر که رسیدم، پیاده‌روی بدنم را حسابی گرم کرده بود. پس از مدتی مراجعم از حومۀ هانوفر زنگ زد: – در ایستگاه قطار ایستاده‌ام، اما هیچ…