مجید سجادی تهرانی – ونکوور بیست ساله که بودم، در همان دورانی که از تماشای نسخهٔ سانسورشدهٔ کلئو از ۵ تا ۷ آنیس واردا به شوق آمده بودم، بیشتر به این فکر می‌کردم که آدم‌های خلاق چطور کارشان را شروع کرده‌اند. حالا در میانسالی توجهم بیشتر به این جلب می‌شود که چطور به‌خوبی آن را به پایان می‌رسانند! و در این میان، آن‌ها که تا آخرین سال‌ها و آخرین لحظه‌ها خلاق و جوان باقی می‌مانند، احترام بیشتری…

مرجان ریاحی – ایران آفتاب نام نشریه‌ای است که در اواخر دورهٔ قاجار و در اول هر ماه خورشیدی، از نوروز ۱۲۹۰ در اصفهان به زیور طبع آراسته شده است. دربارهٔ محتوای نشریه، روی جلد نشریه نوشته شده «مجموعه‌ای است آزاد، ادبی، سیاسی، اجتماعی، بی‌طرفانه از حقایق امور بحث می‌کند». آفتاب را آمیرزا محمودخان سردبیری می‌کرده و جای اداره نیز در اصفهان بوده است، در تیمچهٔ حاجی کریم. آمیرزا محمودخان سردبیر کوشایی بوده که در…

نیکی فتاحی – ونکوور این چاله‌های سیاه جای پای ماست مانده بر ماه به گِل اندوده کفش‌هامان‌ از گرد راه‌‌ همواره ناامید که عاقبت تا کی، تا کی به آسایش خانه‌ای روشن که پنجره‌های بازش پرنده را به دانه میهمان می‌کنند در به در ماه را به‌ گِلِ راه سیاه می‌کنیم؟ نه، این تو‌ نیستی نه، این من نیستم نه، این من محبوس هیچ‌گاه خودم نبوده‌ام چرا که در دیدرس من چندی‌ست مدام جز زنگاربسته میله‌های…

مژده مواجی – آلمان آن شب، بالاخره فیلم دراکولا را در سریال خانهٔ وحشت، با هیجان تماشا کردم. هنوز تلویزیون نداشتیم. براى دیدن فیلم، به خانهٔ خواهرم فاطى، که شب‌ها روبه‌روی تلویزیون بساط تخمه و میوه پهن بود، می‌رفتم. نردبان‌هایی چوبى دیوار بلند مشترک خانهٔ قدیمى‌مان را به خانهٔ خواهرم فاطى که همسایهٔ دیوار به دیوار ما بود، مرتبط و در واقع راه را کوتاه مى‌کردند. از درهای منزلمان برای رفتن به خانهٔ یکدیگر استفاده نمی‌کردیم….

مستند «پسر ناشنوای دانهام» [۱] ساختهٔ لادن صحرایی، فیلمساز ناشنوای ایرانی ساکن ونکوور، به چهارمین جشنوارهٔ دوسالانهٔ جهانی فیلم‌ و هنر ناشنوایان سیاتل آمریکا راه یافت. لادن صحرایی، سال گذشته نیز برای ساخت این فیلم در جشنوارهٔ دوسالانهٔ جهانی فیلم‌ و هنر ناشنوایان تورنتو، موفق به دریافت جایزه شده بود و دیگر ساختهٔ او، فیلم مستند «معلم کاشف» دربارهٔ جبار باغچه‌بان، در سال ۲۰۱۳ به همین جشنواره راه یافته بود. فیلم مستند «پسر ناشنوای دانهام»…

مژده مواجی – آلمان «هفتهٔ بعد با هم فیلم را می‌بینیم.» پدرم هنگام برگشت از سینما به خانه می‌گفت. خواهر‌ها و برادرهایم مشتاق رفتن به سینما بودند. پدرم هر فیلمی‌ را که در سینمای بوشهر به نمایش گذاشته می‌شد، دو بار می‌دید. بار اول خودش می‌دید و می‌سنجید که برای سن بچه‌هایش مناسب است. بار دوم با آن‌ها به سینما می‌رفت. بچه‌ها بزرگ‌تر که شدند، خودشان می‌توانستند برای دیدن فیلم تصمیم بگیرند. من که بچه بودم…

رژیا پرهام – تورنتو امروز دخترک سه‌سال‌ونیمهٔ مهد کودک من در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد و می‌گفت نمی‌خواهد چیزی بخورد یا بنوشد! دلیلش هم این بود که «دوست نداره آدم بزرگ (grown-up) بشه!» سعی کردم به روش خودم با او صحبت کنم. دختر خوبی بود و گوش داد، اما در آخر خیلی جدی توی چشم‌های من زل زد و گفت: Razhia, Being a kid is more fun!‎ رژیا، بچه بودن لذت‌بخش‌تر [از بزرگسال] بودنه. و من که نمی‌دانستم…

گفت‌‌وگو با حسام انوری، کارگردان و سینا اتحاد، مشاور کارگردان و آهنگ‌سازِ نمایش «بانو در آینه» سیما غفارزاده – ونکوور جامعهٔ فرهنگی زنان ایرانی در ونکوور مانند سال‌های گذشته‌ به‌مناسبت روز زن در روز سوم مارس ۲۰۱۸ برنامه‌ای برای بزرگداشت نیلوفر بیضایی با حضور شاهرخ مشکین‌قلم در سالن سنتنیال نورث ونکوور تدارک دیده است. نمایش «بانو در آینه» کلاژی است از آثار نوشته‌شده، ترجمه‌شده یا کارگردانی‌شده توسط نیلوفر بیضایی، که در این روز به روی…

داود مرزآرا – ونکوور ۱- نان گران شده است، دیگر مردم نانی پیدا نمی‌کنند که به نرخ روز بخورند. ۲- در مهاجرت، هویت آدم‌ها بزرگ‌ترین آسیب را می‌بیند. ۳- زمین، سیاره‌ای‌ست که سیل و طوفان و زلزله هر از گاه رشته‌هایش را پنبه می‌کند. ۴- رژهٔ مورچه‌ها بود که اولین مانور نظامی‌ جهان را شکل داد. ۵- به‌قدری به زیبایی‌ها توجه داشت که انگار پیر نمی‌شد. ۶- کنار گذاشتن او از میان دوستان، مثل حذف کردن…