توصیه‌های شهرداری وست ونکوور دربارهٔ بهترین شیوه‌های بازگرداندن سبزهٔ عید به طبیعت
مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
سبزه سبزکردن و گذاشتن آن سر سفرهٔ هفت‌سین جزئی جدایی‌ناپذیر از آداب و رسوم بسیاری از کسانی است که نوروز را جشن می‌گیرند. سبزه، گیاهی‌ست که حاصل رویاندن برخی حبوبات است و از نشانه‌های نوروز و اجزای سفرهٔ هفت‌سین محسوب می‌شود. سبزه از جوانهٔ گندم، جو یا عدس رویانده می‌شود. گذاشتن سبزه در سفرهٔ هفت‌سین، نمادی است از شادابی و خرمی و مرسوم است که سبزه را تا روز سیزدهم نوروز که سیزده‌به‌در خوانده می‌شود، نگاه داشته و همراه با آن بدی‌ها و کدورت‌ها را دور بریزند. همچنین برخی معتقدند که گره‌زدن سبزه در روز سیزده‌به‌در سبب بازشدن بخت جوانان دمِ بخت می‌شود.
در سال‌های اخیر، در ایران بحث‌های داغی دربارهٔ رویاندن سبزه در گرفته است. در حالی‌که عده‌ای هدررفتن غلات در کشوری با جمعیت ایران برای رویاندن سبزه را مورد انتقاد قرار می‌دهند و آب‌دادن به آن را در شرایط بی‌آبی در ایران موجب هدررفتن آب می‌دانند، موافقان نگه‌داشتن این رسم بر این باورند که مقدار غله یا حبوباتی که سالانه برای درست‌کردن سبزه مصرف می‌شود، کمتر از مقدار دورریز نان در یک وعده غذای ایرانیان است، زیرا یک‌سوم غله‌ای که تولید یا خریده می‌شود، دور ریخته و تبدیل به زباله می‌شود. آن‌ها می‌گویند که برای حل مشکل بی‌آبی، به مدیریت مصرف کلان آب نیاز است، نه اجتناب از سبزکردن سبزه.
اما فارغ از بحث‌هایی که بر سر سبزکردن سبزه در گرفته است، نحوهٔ دورانداختن آن موضوع مهم دیگری است که باید به آن توجه شود.
بسیاری از ایرانیان بر این باورند که باید پس از مراسم سیزه‌به‌در سبزه را به آب روان سپرد، ولی این کار در سال‌های اخیر و به‌ویژه در ایران با جمعیت بالا موجب بروز مشکلات زیادی برای شهرداری‌های شهرهای مختلف شده است. این کار می‌تواند منجر به گرفتن جوی‌ها و نهرها و آب‌گرفتگی و همچنین آلوده‌شدن آب و مرگ‌ومیر آبزیان شود.
علی‌رغم همهٔ این هشدارها، هر سال عدهٔ زیادی سبزه‌هایشان را در آب رها می‌کنند و با این کار مشکلات زیادی را برای شهرداری‌ها ایجاد می‌کنند.
باید اشاره شود که این معضل صرفاً به داخل مرزهای کشورهایی که اکثریت جمعیتشان نوروز را جشن می‌گیرند، محدود نمی‌شود. در سال‌های اخیر و با افزایش جمعیت مهاجر در کشورهای دیگر ازجمله کانادا، دیده می‌شود که سبزه‌های سفرهٔ هفت‌سین سر از رودخانه‌ها و برکه‌ها درمی‌آورد.
اما راه دیگری که در سال‌های اخیر مورد توجه عده‌ای دیگر قرار گرفته است، رهاکردن یا کاشتن سبزه‌ها در طبیعت است. که البته این شیوه هم در ایران مورد انتقاد تعدادی از کارشناسان محیطزیست و مسئولان شهرداری‌ها قرار گرفته است.
اما در ونکوور با توجه به طبیعت غنی و شاداب، عده‌ای از هم‌وطنانمان این شیوه را برای دورانداختن سبزه‌ها پس از سیزده‌به‌در مناسب دانسته و این فرض را مطرح کرده بودند که این سبزه‌ها در طبیعت مستعد ونکوور رشد می‌کنند و موجب شادابی بیشتر محیطزیست می‌شوند.
به‌همین دلیل از شهرداری وست ونکوور به‌عنوان یکی از مناطقی که جمعیت ایرانی قابل‌توجه و همچنین پارک‌ها، رودخانه‌ها و دریاچه‌های متعددی دارد، دربارهٔ نحوهٔ صحیح دورانداختن سبزه‌ها پس از سیزده‌به‌در پرسیدیم که توجه شما را به آن جلب می‌کنیم:
سؤال بسیار خوبی پرسیدید. با پیشرفت‌هایی که در درک نیازهای محیط‌‌زیستمان کرده‌ایم، کسی را به کاشتن چیزی در فضاهای عمومی تشویق نمی‌کنیم. در منطقهٔ ما چندین طرح برای حذف پوشش گیاهی غیربومی و احیای اکولوژی محلی در حال اجراست.
سبزه برای کاشت خصوصی یا در باغ‌های خصوصی مناسب است. شما همچنین می‌توانید به کمپوست‌کردن سبزه به‌عنوان راهی برای بازگرداندن آن به طبیعت فکر کنید. کمپوست‌کردن راهی عالی برای کاهش ضایعات جامد، کاهش تأثیر ما بر محیطزیست با جداکردن ضایعات و بازگرداندن مواد مغذی به خاک است.
برای اطلاعات بیشتر دربارهٔ کمپوست‌کردن از این صفحه دیدن کنید:
https://metrovancouver.org/services/solid-waste/Documents/here-is-the-dirt-backyard-composting.pdf
