سیما میرزاآقایی – ونکوور
تعیین مقدار بیمه‌های عمر، بیماری‌های حاد و ازکارافتادگی برای یک خانوادهٔ فرضی
بیمهٔ عمر: فرض کنیم می‌خواهیم مقدار بیمهٔ عمر زوجی را که یک فرزند ۳ ساله و یک نوزاد تازه‌به‌دنیاآمده دارند و یک میلیون دلار وام دارند، تعیین کنیم. یک میلیون دلار وام شامل وام مسکن، وام خودرو، بدهی کارت‌های اعتباری و سایر موارد است. مقدار بیمهٔ عمر که تا حدی خیال این زوج را راحت می‌کند، برای هر کدام از آن‌ها یک میلیون دلار است. یعنی اگر هر یک از آن‌ها فوت کند، فرد دیگر یک میلیون دلار بیمهٔ عمر دریافت می‌کند. فردی که زنده می‌ماند می‌تواند کل بدهی‌های ذکرشده را تسویه نماید و تنها دغدغه‌اش تأمین هزینهٔ خوردوخوراک، پوشاک، رفت‌و‌آمد، تلفن و استخدام پرستار برای نگهداری از فرزندانش باشد. حداقل درآمد خالص لازم برای تأمین این موارد در استان بریتیش کلمبیا سه تا پنج هزار دلار در ماه است.
گاهی فرد بازمانده به‌دلیل فشارهای روحی و جسمی نمی‌تواند کار تمام‌وقت خود را ادامه دهد و برای دوره‌ای نیاز به استراحت دارد. درنظرگرفتن مقداری پول نقد برای گذار از این دورهٔ سخت ضروری به نظر می‌رسد. هزینهٔ مراسم تدفین و سوگواری و پول لازم برای پرداخت مالیات فرد متوفی را نیز باید در نظر داشت. مشاور بیمه، کل این هزینه‌ها را جمع و به مقدار بدهی‌ها اضافه می‌کند و معادل کل مبلغ محاسبه‌شده، برای فرد بیمهٔ عمر می‌گیرد.
برای تأمین مالی فرزندان، سن فرزند در هزینهٔ سالانهٔ نگهداری از او ضرب می‌شود و به مقدار بیمهٔ عمر موردنیاز اضافه می‌کند. مثلاً فرزند تازه‌به‌دنیاآمده به ۱۸ سال حمایت مالی و فرزند ۳ ساله به ۱۵ سال حمایت مالی نیاز دارد. والدین برای هر یک از فرزندان خود ماهی ۱۰۰۰ دلار در نظر می‌گیرند.
محاسبهٔ مبلغ کل بیمهٔ موردنیاز:
۱۸ سال حمایت مالی نوزاد ضربدر ۱۰۰۰ دلار در ماه ضربدر ۱۲ ماه = ۲۱۶٬۰۰۰ دلار
۱۵ سال حمایت مالی فرزند ۳ ساله ضربدر ۱۰۰۰ دلار در ماه ضربدر ۱۲ ماه = ۱۸۰٬۰۰۰ دلار
کل بدهی خانواده: یک میلیون دلار
مبلغ لازم برای یک‌سال دورهٔ گذار، تشییع جنازه، مالیات و سایر هزینه‌ها: ۱۰۰٬۰۰۰ دلار
بیمهٔ عمر مورد نیاز: ۱٬۴۹۶٬۰۰۰ دلار
در این مثال خانواده پس‌اندازی ندارد و تحت پوشش بیمهٔ عمومی سراسری در کاناداست، هر دو نفر به‌صورت تمام‌وقت کار می‌کنند و درآمد ثابت و مشخص دارند.
بیمهٔ بیماری‌های حاد: در این نوع بیمه، ۲۵ نوع بیماری لاعلاج در قرارداد بیمه لیست شده است ازجمله سکتهٔ قلبی یا مغزی، سرطان، آلزایمر، ام‌اس، پارکینسون، ازکارافتادن کلیه و غیره. فردی که به یکی از بیماری‌های لاعلاج مبتلا می‌شود، ممکن است یک یا دو سال قادر به کارکردن نباشد و نمی‌خواهد هزینه‌های زندگی و هزینهٔ درمانش به دوش اطرافیان بیفتد. مثلاً فرد برای یک سال ۶۰ هزار دلار درآمد نخواهد داشت و با افزودن سایر هزینه‌ها، ۱۰۰ هزار دلار بیمهٔ بیماری‌های حاد می‌خرد. پس از تأیید پزشک و ارائهٔ مدارک مربوط به معالجه، مبلغ بیمه به حساب بانکی شخص بیمه‌شده واریز می‌شود. شخص بیمه‌شده در مورد نحوهٔ استفاده از مبلغ واریزشده به حساب بانکی‌اش تصمیم می‌گیرد.
بیمهٔ ازکارافتادگی: این بیمه فقط برای افراد شاغل است و در واقع جایگزین درآمد ماهانهٔ فرد شاغل می‌شود. اگر فرد در صورت بروز هرگونه بیماری یا حادثه‌ای نتواند کار کند، شرکت بیمه به فرد بیمه‌شده مستمری ماهانه پرداخت می‌کند. مقدار بیمه به درآمد فرد بستگی دارد و هزینهٔ آن به مقدار بیمهٔ خریداری‌شده، زمان انتظار برای فعال‌شدن مستمری و همچنین دورهٔ تحت پوشش قرارگرفتن، بستگی دارد. در مثال خانوادهٔ فرضی یادشده، فرد پس از ۹۰ روز نمی‌تواند سر کار برود و تقریباً معادل ۶۷٪ درآمد سالانه‌اش را برای مدت دو سال بیمه خریداری کرده است.
ترکیب بیمه‌های عمر، بیماری‌های حاد، و ازکارافتادگی با یکدیگر: به‌دلیل پیشرفت علم پزشکی در سال‌های اخیر احتمال ازکارافتادگی یا مریضی بالاتر از فوت است. از طرف دیگر فوت ناگهانی یکی از اعضای خانواده بدترین حادثه‌ای است که اعضای خانواده را تحت فشار روحی و مالی شدید قرار می‌دهد.
حالا که مزایای هر یک از این بیمه‌ها را می‌دانیم، ممکن است از خود بپرسیم که کدام‌یک از این بیمه‌ها ضروری‌تر است؟ برای پاسخ به این سؤال فاکتورهای بسیار زیادی را باید در نظر بگیریم. به‌عنوان مثال آیا در خانوادهٔ فرد بیماری ژنتیکی یا موروثی وجود دارد؟ آیا هیچ‌یک از افراد خانواده (پدر، مادر، خواهر، برادر) قبل از سن ۶۵ سالگی در اثر بیماری خاصی فوت کرده‌اند؟ ریسک بیماری یا ازکارافتادگی مربوط به شغل برای هر فرد چقدر است؟ کدام‌یک از افراد خانواده در تأمین مالی خانواده نقش اصلی را دارد؟ آیا فرد در صورت بروز بیماری یا ازکارافتادگی ترجیح می‌دهد برای چند سال مستمری ثابت داشته باشد یا مقداری پول نقد دریافت کند و خود برای استفاده از پول نقد برنامه‌ریزی کند؟
معمولاً پاسخ به این سؤال‌ها به انتخاب مقدار بیمه و انتخاب نوع بیمه کمک می‌کند. ولی ازآنجایی‌که ما گوی بلورین نداریم و نمی‌دانیم چه اتفاقی ممکن است برای ما بیفتد، انتخاب یک بسته که هر سه نوع بیمه را داشته باشد، بهترین راه‌حل است. بودجهٔ خانواده‌ها محدود است، میزان بدهی‌ها افزایش یافته است، امکان بیماری و تصادف بالا رفته است، و علم پزشکی می‌تواند افراد را حتی با داشتن بیماری‌های سخت یا از کارافتادگی‌های شدید برای مدت بیشتری زنده نگه دارد. پس بهتر است همه تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد نچینیم و با اولویت‌بندی مناسب بودجهٔ ماهانهٔ خود را بین همهٔ این موارد تقسیم کنیم. نتیجهٔ این برنامه‌ریزی مالی این است که در برابر تمام اتفاقات و حوادث آماده خواهیم بود و تا حد امکان می‌توانیم شرایط را به‌نحو احسن مدیریت کنیم.
برای تعیین مقدار بیمه‌های و تعیین قیمت بیمه‌ها با سیما میرزاآقایی، مشاور بیمه و امور مالی و متخصص وام مسکن، تماس بگیرید.
