سیما غفارزاده – ونکوور
در آستانهٔ سالی دیگر ایستاده‌ایم و با نگاهی به وقایع سال خورشیدی گذشته، گویی نه یک سال بلکه یک دهه را پشت سر گذاشته‌ایم.
همه‌گیری کووید با وجود واکسیناسیون گسترده و سبک‌ترشدن محدودیت‌ها و مقررات بهداشتی حداقل در استان بی‌سی، همچنان سایه‌اش بر کار و زندگی اغلب ما سنگینی می‌کند. در همین یک‌سال گذشته، این ویروس منحوس با ظهور دو سویهٔ جدیدش یعنی دلتا و اُمیکرون زندگی‌مان را دچار تلاطم‌های پیاپی دیگری کرد. هر چه هست، پس از گذشت بیش از دو سال از شروع همه‌گیری و نیز بیش از شش میلیون مرگ‌ومیر در سراسر دنیا، بارقه‌هایی از امید در بازگشت به زندگی عادی و عاری از ترس و نگرانی را می‌توان حس کرد.
اواخر ماه مهٔ سال گذشته، کشف گورهای بی‌نام‌ونشانِ صدها کودک بومی در نزدیکی مدارس شبانه‌روزی سابق به‌کمک فناوری رادار زمین‌نفوذ، اغلب کانادایی‌ها را شوکه کرد. بنا بر آخرین آماری که اول همین ماه منتشر شده، تا کنون مجموعاً ۲۰۸۴ گور بی‌نام‌ونشان کشف شده است و همچنان گمان می‌رود گورهای بیشتری وجود دارد که با کمک همان فناوری کشف خواهند شد. طبق تخمین «کمیسیون حقیقت‌یابی و مصالحه‌جویی با بومیان» حدود ۴۱٬۰۰ تا ۶٬۰۰۰ کودک بر اثر آزارواذیت و اهمال در سیستم مدارس شبانه‌روزی که تا سال ۱۹۹۶ ادامه داشته است، جان خود را از دست داده‌اند.
طی ژوئن و ژوئیهٔ سال گذشته، موج گرمایی شمال غرب آمریکای شمالی ازجمله غرب کانادا را فراگرفت، به‌طوری‌که رکورد ثبت دما در شهر لیتِن (Lytton)، بریتیش کلمبیا در ۲۹ ژوئن به ۴۹٫۶ درجهٔ سانتی‌گراد رسید و شهر به‌‌دلیل آتش‌سوزی‌ای که اغلب ساختمان‌ها را تخریب کرد، تخلیه شد. شدت گرما در بی‌سی به‌حدی بود که مجموعاً ۵۹۵ نفر در اثر گرمازدگی جان خود را از دست دادند.
۱۵ ماه اوت سال گذشته، کابل پایتخت افغانستان سقوط کرد؛ نقطهٔ اوج حملات طالبان که از ماه مهٔ همین سال علیه دولت افغانستان آغاز شده بود. این حملات و در نهایت سقوط کابل، در نتیجهٔ خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان بین ماه‌های فوریهٔ ۲۰۲۰ و اوت ۲۰۲۱ و سقوط پی‌در‌پی اغلب مراکز استان‌های افغانستان، اتفاق افتاد. به‌دنبال آن، هزاران هزار افغان از ترس بازگشت حاکمیت طالبان تلاش کردند از کشور بگریزند. گزارشات مربوط به تجمع حدود ۲۰۰۰ افغان در فرودگاه برای ترک کشور با هواپیماهای نظامی، فشار و لگدکوب‌شدن بسیاری بین جمعیت و آویزان‌شدن عده‌ای به پهلوهای هواپیمای آمادهٔ پرواز… صحنه‌های غم‌انگیزی بود که به‌سختی از خاطرها زدوده می‌شود.
ماه نوامبر سال گذشته، استان بی‌سی شاهد سیلی بی‌سابقه بود. سیل در مناطق شرقی لوئر مین‌لند، خصوصاً در فواصل بین شهرهای ابتسفورد و مریت، خانه‌ها و مزارع بسیاری را از بین برد و شدت آن به‌حدی بود که بخش‌هایی از پل‌ها در مسیر بزرگراه کوکُهالا (Coquihalla) در حوالی شهر هوپ و نیز بخش‌هایی از بزرگراه شمارهٔ ۱ را تخریب کرد. نزدیک به ۲۰٬۰۰۰ نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شدند و هزاران حیوان تلف شدند. این سیل، یکی از شدیدترین بلایای طبیعی‌ای بود که نسل حاضر بریتیش کلمبیا تا آن زمان به خود دیده بود.
ژانویهٔ امسال، هزاران تن از کامیون‌داران تحت نام «کاروان آزادی» در اعتراض به محدودیت‌های کووید، خصوصاً محدودیت‌های عبور از مرز آمریکا، دست به اعتصاب در خیابان‌های اتاوا زدند. پس از گذشت حدود سه هفته از این اعتصابات و عزم معترضان برای ماندن در خیابان‌ها، دولت تصمیم گرفت برای اولین بار در تاریخ کانادا از اختیارات ویژهٔ «قانون شرایط اضطراری» (Emergencies Act) استفاده کند. شایان ذکر است رهبران این اعتصابات به‌تازگی اعلام کرده‌اند که آخر همین هفته از سرتاسر کشور عازم ویکتوریا هستند و قصد دارند ماه‌ها در آنجا بمانند، هرچند بعدتر شنیده شد که مقصد آن‌ها ونکوور خواهد بود و نه ویکتوریا.
در ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، روسیه اوکراین را مورد حملهٔ نظامی قرار داد. این حمله در پی هفته‌ها گمانه‌زنی و حملات لفظی بین روسیه، اوکراین، آمریکا و کشورهای اتحادیهٔ اروپا، صورت گرفت. در پی شروع این حملات، با توجه به اینکه کانادا یکی از کشورهای عضو پیمان ناتو است، دولت فدرال و دولت‌های استانی واکنش‌های شدیدی از خود نشان دادند. متعاقب آن، دولت فدرال میلیون‌ها دلار کمک نظامی و نیز کمک‌های انسان‌دوستانه به اوکراین اختصاص داد، و تحریم‌هایی ازجمله بستن فضای هوایی خود به‌روی هواپیماهای روسی، علیه این کشور اعمال کرد. مردم کانادا هم به حملهٔ روسیه به اوکراین واکنش نشان دادند، از جمله در شهر ونکوور که در ۲۸ فوریه، هزاران نفر در مقابل آرت گالری ونکوور تجمع و سپس در خیابان‌های اطراف تظاهرات کردند.
* * * * *
در آستانهٔ سال نو خورشیدی، ما در رسانهٔ همیاری به‌همراه دوستانمان در بی‌سی سرو، تابلو اعلانات فارسی‌زبانان بریتیش کلمبیا، بر آن شدیم با تعدادی از سیاستمداران سطوح شهری و استانی در بریتیش کلمبیا گفت‌وگوهایی را ترتیب بدهیم تا دربارهٔ عملکردشان طی دوازده ماه گذشته و نیز دربارهٔ برخی مسائل مورد علاقهٔ جامعهٔ ایرانی بی‌سی از آن‌ها بپرسیم. گفت‌وگو با سه شهردار نورث شور در این شماره منتشر شده است و گفت‌وگوهای دیگر نیز در شمارهٔ آینده منتشر خواهند شد. توجه شما را به مطالعهٔ این گفت‌وگوها جلب می‌کنم.
جا دارد پیش از پایان سال، یادی کنیم از خانواده‌های جانباختگان پرواز ابدی ۷۵۲ که در طول این سال نه‌فقط به خواستهٔ برحقشان یعنی دادخواهی خون عزیزانشان نرسیدند بلکه تعدادی از آن‌ها در جریان تجمع همبستگی با مردم اوکراین در مقابل سفارت اوکراین در تهران مورد تعرض و ضرب‌وشتم هم قرار گرفتند. آرزو می کنیم سال جدید برای این عزیزانِ دردمند سال رسیدن به عدالت باشد.
در پایان، از طرف خود و همکارانم، صمیمانه سالی سرشار از آرامش، تندرستی و پیروزی برای شما خوانندگان و همراهان رسانهٔ همیاری آرزو می‌کنم.
