داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران فنجان قهوه‌اش را آرام آرام مزه می‌کند و می‌گوید: «وسوسه شده‌ام. سر دو راهی بدی گیر کرده‌ام. از یک‌طرف احساسم به مازیار و از طرف دیگر وسوسهٔ زندگی در شهر فرشتگان. جایی که می‌توانی رها و آزاد زندگی کنی. اگر شهرت پیدا کنی، شهرتت جهانی می‌شود و برای هنرت قدر و قیمت قائل‌اند. همیشه دلم می‌خواست بروم. دلم می‌خواست با…

دکتر امیرحسن قاسمی‌نژاد، استاد دانشگاه – نورث ونکوور بسیاری از تصمیمات شخصی و اجتماعی، یا بر اساس احساس یا به روش تصمیم‌گیری رضایت‌بخش (Satisficing) صورت می‌گیرد. در این روش، تصمیم‌گیرندگان با توجه به محدودیت منابع، خصوصاً زمان و با در نظر گرفتن اهمیت موضوع، جست‌وجو برای تصمیم بهینه را متوقف می‌کنند و به‌صورت مکاشفه‌ای (Heuristic) راهی را انتخاب می‌نمایند. تئوری بازی‌ها (Game Theory) علم بررسی و انتخاب بهترین استراتژی در رفتار متقابل تصمیم‌گیرانی است که…

علیرضا فدایی – ونکوور دفعهٔ آخری که برای تماشای رقابت زنان در هر رشتهٔ ورزشی به ورزشگاه رفتید یا حتی پای تلویزیون نشستید کی بود؟ فکر می‌کنم این واقعیتی غیر قابل کتمان است که رقابت‌های ورزشی مردان چندین دهه است که در دوران مدرن تحت پوشش رسانه‌ها قرار دارد و استقبال از آن با رقابت‌های زنان قابل مقایسه نیست. حتی به دوران باستان و بازی‌های المپیک اولیه هم که برگردیم سمبل و تصویر این رقابت‌ها…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران دختر جوان با مادرش سوار ماشین می‌شوند. بیست و یکی دو ساله به‌نظر می‌رسد. اخم کرده است. فراتر از اخم، بغض دارد. مادر می‌گوید: «عالم و آدم آرزو دارند شرایط تو را داشتند، آن‌وقت تو برای من بغض کرده‌ای. انگار داری می‌روی قربانگاه. انگار داری می‌روی شکنجه‌گاه. انگار نه انگار که داری به یکی از بهترین و مرفه‌ترین کشورهای دنیا…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران حتی با گذشت سال‌ها، فکر کردن در مورد عشق اولمان لرزشی در قلبمان ایجاد می‌کند. چه چیز باعث می‌شود که با گذشت پنج، ده یا حتی بیست سال، اولین عشق‌ها همیشه فکرمان را به خود مشغول کند؟ دلیلش هر چه باشد و آن فرد هر کس که بوده باشد، عشق اول همیشه جزئی از وجود ما می‌شود. نمی‌توانیم آن را…

مجید سجادی تهرانی – ونکوور سینماتک۱، ون‌سیتی۲ و ریو۳ سه سینمای مستقل شهر ونکوورند و من معمولاً اگر وقتی برای فیلم دیدن در سینما پیش بیاید به یکی از این‌ها می‌روم، اما در این میان سینماتک با آن نمای آجری و تابلوی نئون و تک‌درخت وسط میدانچهٔ روبرویش چیز دیگری است. احتمالاً برای من که عمری را در تهران در سینماتک موزهٔ هنرهای معاصر به عشرت فیلم‌بینی و بی‌خبری گذرانده‌ام، بهترین انتخاب است برای گذراندن یک…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران تلفنش را با تغیر جواب می‌دهد: «مامان، چقدر تلفن می‌زنی؟ تازه از دفتر آمدم بیرون. صبر کن برسم خانه، برایت تعریف می‌کنم. مامان، وقتی رفتم چکار می‌کنی؟ توی کانادا هم می‌خواهی ساعتی یک‌بار تلفن بزنی؟» یاد خودم می‌افتم. چقدر روی جملۀ «کجایی؟» حساس بودم. سال‌هایی که خیلی جوان‌تر بودم. ده سال پیش. چقدر با مادرم مرافعه راه می‌انداختم که مدام…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران می‌گوید: «ضبطت را خاموش کن. خودم یک دهن برایت بخوانم کیف کنی. من خوانندهٔ حرفه‌ای‌ام که از بخت بد اینجا به دنیا آمده‌ام. دوست داری چه برایت بخوانم؟ مرد و زن ندارد. من هم پاپ می‌خوانم، هم سنتی. بخواهی، برایت چهچهه هم می‌زنم. حالا آهنگ انتخاب کن.» و غش‌غش می‌خندد. ضبط را خاموش می‌کنم و می‌گویم آهنگ دوپنجرهٔ گوگوش را…

رسانهٔ همیاری – نورث ونکوور عصر یکشنبه، ۱۲ می ۲۰۱۹، کارِ دل، سومین نمایشگاه آثار عکاسی که حاصل تلاش کودکان کار و حاشیه‌نشین تهران است، توسط داوطلبان شاخهٔ بین‌الملل جمعیت امام علی و به یاری خانهٔ فرهنگ و هنر ایران واقع در نورث ونکوور، برگزار شد. در این نمایشگاه علاوه بر آثار عکاسی کودکانِ کار و همچنین زیورآلات دست‌ساز زنان سرپرست خانواده، با توجه به فاجعهٔ سیل‌های اخیر در ایران، کارت‌پستال‌هایی از نقاشی کودکان مناطق…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران سی و چند ساله به‌نظر می‌رسد. از آن آدم‌هایی که حس خوبی به آدم می‌دهند یا به اصطلاح انرژی‌شان مثبت است. می‌گوید: «می‌دانید من یک‌‌بار رفته‌ام، پنج سال آنجا سرگردان بودم. برگشتم. حالا می‌خواهم دوباره بروم!» جواب می‌دهم: «خب چرا برگشتید؟ حالا چرا می‌خواهید دوباره بروید؟» می‌گوید: «راه درستی را انتخاب نکردم. داستانم مفصل است. دوست داری بشنوی؟» جواب می‌دهم:…