داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران باورش خیلی سخت است؛ یکی از عجیب‌ترین ماجراهایی که تا به‌حال شنیده‌ام. زن جوان و زیبایی که توی ماشینم نشسته و دارد برایم از روزهای طردشدگی و آوارگی به‌دلیل بیماری‌اش می‌گوید. امروز آن رنج‌ها را پشت سر گذاشته و تمام تلاشش را می‌کند تا به آدم‌هایی مثل خودش دلداری دهد. حالا تصمیم گرفته برود. جانش خسته است و نیاز دارد…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران نزدیک به ساعت ۸ شب است. ساعتی که دفتر مهاجرتی تعطیل می‌کند. این بار مسافرم یکی از کارمندان دفتر است. دختر جوانی که همه می‌گویند کاربلَدترین کارمند است. سن زیادی ندارد، اما در کارش بسیار متبحر است. چند باری رسانده‌امش و گپ زده‌ایم. از او می‌پرسم این‌همه مشاوره برای مهاجرت می‌دهد، خودش هم تا به‌حال به رفتن فکر کرده است؟…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران از آن هیکل‌های به‌قول معروف ورزشکاری دارد. رگ‌های بازوهایش از فرط درشتی ماهیچه‌ها بیرون زده‌اند. سوار ماشین می‌شود. اجازه می‌گیرد که سیگاری دود کند. تعجب می‌کنم که سیگار می‌کشد، چون از ظاهرش پیداست که ورزشکار حرفه‌ای است. انگار می‌فهمد و می‌گوید: «اعصاب برای آدم نمی‌ماند. کارم شده فقط فکر کردن و سیگار دود کردن. آن‌وقت می‌گویند چرا جوان‌ها معتاد می‌شوند….

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران اول زن سوار می‌شود و بعد پسر جوان. زن در را محکم به هم می‌کوبد. تا می‌خواهم اعتراض کنم، پسر جوان عذرخواهی می‌کند و خطاب به زن می‌گوید: – مامان به خودت مسلط باش. – نمی‌خواهد به من بگویی چکار کنم. می‌خواهی بیا، می‌خواهی نیا و برو به پدربزرگ و مادربزرگت بچسب. – مامان، آن‌ها پدر و مادر تو هستند….

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران خانه‌اش در الهیه بود. از شب قبل سرویس رزرو کرده بود برای ساعت پنج صبح روز بعد! بقیهٔ راننده‌ها آه‌وناله کردند که صبح زود نمی‌روند. من قبول کردم که بروم. تازگی‌ها بی‌خواب شده‌ام. با خودم گفتم تجربهٔ تازه‌ای است. تا به‌حال این ساعت صبح سرویس نرفته‌ام. ده دقیقه به چهار جلوی منزلش بودم. از آن خانه‌های قدیمی ویلایی بود. توی…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران به جشن ازدواج دوستم دعوت شده‌ام که قرار است غیابی ازدواج کند و راهی آلمان شود. امروز آژانس نرفته‌ام، اما باز قرار است یکی از مسافران بهشت را بدرقه کنم. نمی‌خواهم بدبین باشم، اما هر وقت اسم ازدواج غیابی می‌آید دلم می‌لرزد و یاد سمانه می‌افتم. از زمانی که یادم می‌آید سودای اقامت در یکی از کشورهای خارجی و جست‌وجوی…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران سوار می‌شود و به آرامی در را می‌بندد. از توی آینه نگاهش می‌کنم. با خودم فکر می‌کنم توی مدت خانه‌نشینی چقدر دلم برای مسافران بهشت تنگ شده بود. وقتی حرکت می‌کنم، بیرون را نگاه می‌کند و آه می‌کشد. توی این یک سال به شنیدن این آه‌ها عادت کرده‌ام. یک سال از روزی که دوستم پیشنهاد داد برای تأمین شهریه‌ٔ دانشگاه…

داستان‌هایی بر مبنای واقعیت از انسان‌هایی که تنها به رفتن فکر می‌کنند آرام روانشاد – ایران یواش یواش همه‌چیز دارد عادی می‌شود. انگار کرونا به بخشی از زندگی مردم تبدیل شده است. این خاصیت انسان است که به همه‌چیز عادت می‌کند، حتی به ویروسی که پیام‌آور مرگ باشد. آدم با خودش می‌گوید تهش مرگ است دیگر. حالا چندسال بالا و پایین. شهر دوباره شلوغ شده. آسمانِ آبی، خاکستری شده است. دفترهای مهاجرتی هم مثل خیلی از…

آرام روانشاد – ایران متروی تهران و فروشنده‌هایش هم حکایتی است. شاید در سفرهایی که به ایران داشته‌اید از این مترو که برای خودش بازار مکاره‌ای است، حیرت‌زده شده‌اید. اما واقعاً این‌طور است. از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را توی مترو تهران پیدا می‌کنید. اگر گذرتان به وطن افتاد، اصلاً نیاز نیست بازارها را برای یافتن جنس مورد نظرتان زیرورو کنید. کافی است چند دور متروسواری کنید. هر چه بخواهید پیدا می‌کنید. سوغاتی‌هایتان را هم…

آرام روانشاد – ایران کار دنیا همین است. آدم از یک لحظه دیگر خودش خبر ندارد. بعضی‌ وقت‌ها چاره‌ای نیست! اتفاق است دیگر؛ می‌افتد. این‌جور وقت‌ها حوصله‌ای هم نیست برای کارهای عقب‌مانده و برنامه‌ریزی‌های جدید و سمینارهای مثبت‌اندیشی. از روزهای قرنطینه حرف می‌زنم؛ روزهایی پرملال که گرچه می‌دانیم می‌گذرد، ولی سخت است و شوخی‌بردار نیست. در این روزها بیش‌ازپیش باید مراقب خود و اطرافیانمان باشیم. قبول که روزهای سختی است، ولی با این وجود اگر تسلیم…