این مطلب در شمارهٔ ۱۹۵ رسانهٔ همیاری، یادنامهٔ استاد محمد محمدعلی، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این یادنامه اینجا کلیک کنید. تیا فهیمی والا – ونکوور به استاد نازنینم، محمد محمدعلی  برای این روزها. درست لحظهٔ بیدارشدن من و شهر. آن لحظه‌ای که نبودنش قبل از من در من و در شهر بیدار می‌شود.  یادتان می‌آید؟  روزی تمام فعل‌های آمدن را به هزار زبان دنیا ترجمه کردیم؟  آنجا که میان خنده‌های شما، آمدن به زبان…