علیرضا فدایی – ونکوور
بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ اندونزی باز هم با برتری تیم‌های چین، ژاپن و کرهٔ جنوبی، قدرت‌های سنتی ورزش آسیا و جهان، به پایان رسید. این رویداد بزرگ که هر چهار سال یک‌بار برگزار و از آن به‌عنوان المپیک آسیایی هم نام برده می‌شود، بعد از المپیک بزرگ‌ترین رویداد ورزشی چندگانه در دنیاست.
این بازی‌ها که از سال ۱۹۵۱ در هند آغاز شد، میدان مناسبی برای کشورها و ورزشکارانی است تا خود را برای رویدادهای بزرگ‌تر جهانی آماده کنند. همچنین ورزش‌هایی در این مسابقات شرکت دارند که هنوز به المپیک راه پیدا نکرده‌اند و بازی‌های آسیایی میدان مناسبی برای عرض اندام ورزشکارانِ این رشته‌هاست. از جملهٔ این ورزش‌ها، می‌توان از ورزش رزمی ووشو نام برد که تیم ایران در آن قدرت جهانی دارد.
تیم ایران در این مسابقات با ۲۰ مدال طلا، ۲۰ نقره و ۲۲ برنز به مقام ششم دست یافت و طبق معمول دوره‌های قبل رشته‌های کشتی، وزنه‌برداری و رزمی مدال‌آوران این کاروان ورزشی بودند. در کنار ورزش‌های المپیکی تکواندو و جودو، تیم ایران در رشته‌های کاراته و کوراش (نوعی ورزش رزمی مشابه جودو) هم صاحب چندین مدال شد.
البته ورزش‌های تیمی هم گل کاشتند و تیم والیبال ایران که چندین سال است در رده‌های مختلف سنی قدرت جهانی است، با شکست کرهٔ جنوبی به قهرمانی دست یافت. همچنین تیم بسکتبال به مدال نقره و تیم واترپلو به مدال برنز رسید. متأسفانه تیم فوتبال ایران با وجود درخشش در جام جهانی، نتوانست به یک قهرمانی دیگر در بازی‌های آسیایی برسد.
این مسابقات در حالی در اندونزی برگزار شد، که پیش از آن قرار بود کشور ویتنام میزبان بازی‌ها باشد ولی به‌دلیل نگرانی از هزینه‌های برگزاری این مسابقات منصرف شد. البته اندونزی با حداکثر استفاده از مدال‌های ورزش رزمی ملی خود، پنچاک سیلات، خود را در جدول مدال‌ها بالا کشید. هرچند، کسب مدال‌های این رشته خالی از حرف و حدیث نبود و اندونزی به ناداوری متهم شده است.
همانند مسابقات المپیک، جای مدال‌های دو و میدانی، شنا و ژیمناستیک برای تیم ایران خالی است. آن‌قدر شاخه‌های مختلف در این رشته‌ها هست و موقعیت برای کسب مدال وجود دارد که حیف است توجهی به این رشته‌ها نشود. و البته طبق معمول، جایگاه ورزشکاران زن ایرانی در بسیاری از رشته‌ها کاملاً خالی است.
جالب است بدانید که تهران در سال ۱۹۷۴ به‌عنوان اولین کشور خاورمیانه، میزبان مسابقات آسیایی بود. ایران با پیشی گرفتن از کویت و اسرائیل برای میزبانی انتخاب شد و این مسابقات شاهد بیشترین تعداد شرکت‌کننده بود و برای اولین بار در جهان پخش تلویزیونی داشت. بالاترین رتبهٔ ایران در این مسابقات آسیایی با کسب مقام دوم پس از ژاپن به‌دست آمد.
دو سال دیگر باز هم شاهد بازی‌های المپیک و این‌بار در کشور ژاپن خواهیم بود و امیدواریم ورزشکاران ایرانی خصوصاً با اولین حضور ورزش کاراته در این مسابقات، خوش بدرخشند.
