سیما غفارزاده – ونکوور
چهارشنبهٔ هفتهٔ گذشته، ۲۰ ژوئن، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، اعلام کرد که در روز ۱۷ اکتبر امسال مصرف تفریحی ماری‌جوآنا در کانادا قانونی خواهد شد. پیش از این قرار بود که این قانون از ماه ژوئیه اجرایی شود، اما ظاهراً فشارهایی از جانب دولت‌های استانی و شهرداری‌ها که می‌بایست آمادگی کافی برای قانونی شدن مصرف تفریحی این مادهٔ مخدر طبیعی را داشته باشند، موجب شد تا این تاریخ به تعویق بیافتد.
اصلی‌ترین هدف دولت فدرال از قانونی کردنِ ماری‌جوآنا، جمع کردنِ قاچاقچیان است و جلوگیری از دسترسی آسان جوانان به آن. اما شهردار ریچموند، ملکوم بروُدی (Malcolm Brodie)، یکی از کسانی بوده که برای به تعویق افتادن این موضوع تلاش کرده است. او همچنان معتقد است حتی تا ۱۷ اکتبر نیز زمان بسیار کمی مانده تا سؤال‌های بی‌پاسخ بسیاری پاسخ داده شود. او اعتقاد دارد که نه تنها زمان کافی تا موعد مقرر برای قانونی شدن ماری‌جوآنا مهم است، بلکه داشتنِ اطلاعاتی هم که دولت‌های استانی و شهری نیاز دارند تا بر آن اساس بدانند که پس از آن موعد چگونه باید عمل بکنند، بسیار حائز اهمیت است. بروُدی معتقد است که هزینه‌های اعمال این قانون بیش از همه بر دوش شهرداری‌ها خواهد افتاد و برای همین، او خواستار آن است که از هر یک دلار مالیاتی که از فروش ماری‌جوآنا به‌دست می‌آید، ۵۰ سنتِ آن به شهرداری برسد؛ چیزی که به اعتقاد او دولت‌های ویکتوریا و اُتاوا می‌توانند یک‌شبه تصویبش کنند. ظاهراً لُوئیس جکسون (Lois Jackson)، شهردار دلتا هم با همتایش در شهر ریچموند کاملاً موافق است. او می‌گوید که نهایتاً این شهرداری‌ها هستند که باید مشکلات و هزینه‌های تبعاتِ قانونی شدنِ ماری‌جوآنا را به‌عهده بگیرند؛ ریزه‌کاری‌هایی که کنترل آن‌ها را نه دولت فدرال تقبل خواهد کرد و نه دولت استانی، کنترل مسائلی مانند حق کاشت و پرورش گیاه ماری‌جوآنا در خانه‌ها و رانندگیِ ناهشیارانه پس از مصرف این گیاه مخدر.
مهم‌ترین موضوعاتی که دولت بی‌سی در این زمینه تحت بررسی دارد، از این قرارست: محدودیت سنی خرید ماری‌جوآنا، میزانی که می‌توان در اماکن عمومی در اختیار داشت، کاشت و پرورش گیاه ماری‌جوآنا در خانه‌ها و کنترل رانندگانی که تحت تأثیر مصرف این ماده و بدون هشیاری کامل رانندگی می‌کنند. طبق قانون، افراد با ۱۹ سال سن و بالاتر خواهند توانست تا ۳۰ گرم ماری‌جوآنا برای مصرف غیرپزشکی در اماکن عمومی در اختیار داشته باشند. افراد زیر ۱۹ سال هم حق نخواهند داشت هیچ میزانی از آن در اختیار داشته باشند. اما به‌راستی تا چه اندازه می‌توان به این قوانین دل خوش کرد، خصوصاً در جایگاه یک مادر یا پدر؟ اغلب مادران و پدران می‌دانند که ماری‌جوآنا با انواع نام‌های «وید»، «پات»، «کنِبیس» و… برای نوجوانان چیز ناآشنایی نیست، و متأسفانه در مدارس به‌راحتی دست به دست می‌شود. فقیر و غنی هم ندارد. مدرسهٔ عمومی و خصوصی هم ندارد. متأسفانه همه‌جا یافت می‌شود، گیریم پنهانی و در خفا. درست است، این طبیعت انسان است که اگر از چیزی منع شود، اگر محدودیتی بر چیزی اعمال شود، نسبت به آن چیز حریص‌تر می‌شود و می‌خواهد آن را هر طور شده به‌دست آورد یا به‌هر حال تجربه‌اش کند. شاید هوادارانِ قانونی شدنِ ماری‌جوآنا بر همین اساس، آزاد شدنِ مصرف آن را همچون الکل و سیگار، به‌نفع جامعه می‌دانند. اما، آیا قانون جدید در اذهان کودکان و نوجوانان هم همین معنا را خواهد داشت؟ یا در ذهن آن‌ها قانونی شدنِ آنچه پیش از این درباره‌اش سختگیری می‌شده، حالا این مفهوم را دارد که آن چیز آن‌قدرها هم خطرناک نیست، آن‌قدرها هم چیز بدی نیست!… آیا به‌راستی قانونی شدنِ این مادهٔ مخدر طبیعی که می‌تواند اعتیادآور هم باشد، آن را از دست و بال نوجوانان جمع خواهد کرد؟ امید که چنین باشد. اما پیش از آن، امید که دولت استان نحوهٔ کنترل ورود این ماده به محیط مدارس را نیز در دستور کار خود قرار دهد. و صد البته فراموش نمی‌کنیم که در این میان، نقش ما والدین در آگاه کردن فرزندانمان و حرف زدن با آن‌ها دربارهٔ این گیاه مخدر، همچون یک دوست و نه یک کارآگاه و مفتش، از اهمیت به‌سزایی برخوردارست.
