برای مشاهدهٔ نسخهٔ تمام‌صفحه اینجا کلیک کنید همراه با گفت‌وگوی اختصاصی با حامد بهداد در ونکوور. نسخهٔ چاپی رسانهٔ همیاری را می‌توانید از فروشگاه‌های ایرانی در نورث‌شور، ترای‌سیتی و برنابی دریافت کنید. در نسخهٔ دیجیتال، آگهی‌های قابل کلیک با نماد زیر مشخص شده است. ‍با مطالب و آثاری از: دکتر فرامرز آشنای قاسمی، دکتر محرم آقازاده، زهرا آهن‌بر، یلدا احمدوند، سویل ب. ک.، احسان پارسی، رژیا پرهام، امیرحسین توفیق، زهرا جناب، علی‌اصغر راشدان، دکتر امیرعباس…

محمدرضا فخرآبادی – ونکوور شاید ران دایموند در مقام تهیه‌کننده و مدیر تولید در صنعت انیمیشن جهان چهرهٔ چندان شناخته‌شده و معروفی نباشد، اما قطعاً به‌عنوان بنیان‌گذار شرکت Acme Filmworks نام ماندگاری خواهد بود، چرا که از سال ١٩٨٨ تاکنون هر سال بهترین انیمیشن‌های کوتاه ساخته‌شده در سراسر جهان را انتخاب کرده و آن‌ها را در قالب مجموعه‌ای با عنوان «برترین نمایش‌ انیمیشنی» (The Animation Show of shows) به‌دست علاقه‌مندان انیمیشن‌های کوتاه رسانده است. خوشبختانه…

اگر با سینمای ایران میانهٔ خوبی دارید اکتبر ماه دلپذیری برایتان است. شروع آن با جشنواره بین‌المللی فیلم ونکوور بود که به‌شکل بی‌سابقه‌ای چندین فیلم از فیلمسازان ایرانی و دربارهٔ ایران را به مخاطبان ایرانی هدیه کرد (معرفی کوتاهی از این فیلم‌ها را اینجا بخوانید). در رأس آن فیلم‌ها فروشنده به کارگردانی اصغر فرهادی قرار داشت که از پرمخاطب‌ترین فیلم‌های کل جشنواره بود. در روزهای پایانی این ماه نیز فرصتی فراهم آمده است تا چند…

محمدرضا فخرآبادی – ونکوور فیلم سینمایی «پرویز» چندی پیش (۱۲ ژوئن)  در برنامهٔ ماهانهٔ گروه نمایش فیلم «پلان» اکران شد. در این نوشته نگاهی به این فیلم دارم. بخش‌هایی از فیلم در این نوشته تعریف می‌شود. «پرویز» دومین قسمت از سه‌گانهٔ مجید برزگر بعد از «فصل باران‌های موسمی» و پیش از «یک شهروند کاملاً معمولی» است. فیلمِ خوبی که در یک قدمی اثری درخشان و احتمالاً یگانه در سینمای ایران می‌ایستد. فیلمساز و فیلمنامه‌نویسانش می‌توانستند…

حمیدرضا یعقوبی – ونکوور «در تمام فیلم‌ها خواسته‌ام این است که تصویری مهربان‌تر و صمیمی‌تر از انسانیت و کشورم را به نمایش بگذارم. من مثل یک درخت هستم؛ درخت به‌خاطر اینکه از زمین رشد کرده و بیرون آمده، نسبت به آن احساس مسئولیت ندارد، بلکه باید میوه، برگ و شکوفه بیاورد. من هیچ وظیفه‌ای برای تصحیح شناخت اشتباه از کشور و فرهنگم ندارم. من چه‌کسی هستم که چنین وظیفه‌ای داشته باشم. ازسوی دیگر، تعداد کسانی…

ای رهروی «جاده‌های کیارستمی»، سرانجام دانستی «خانهٔ دوست کجاست»؟ «کلید» آن را «زیر درختان زیتون» یافتی؟ «طعم گیلاس» را چشیدی؟ «شیرین» بود؟ ای باارزش‌تر از «طلای سرخ»، فاخرتر از «فرش ایرانی»،… چه ناگهانی «مسافر» شدی، و بی«بلیت» به «سفر» رفتی! … «باد تو را هم برد»؟ هم‌چون «بادکنک سفید»؟… «کلوزآپ» چهره‌ات، چون «کپی برابر اصل»، هماره در یاد و نظرم خواهد ماند، «مثل یک عاشق» «من هم می‌توانم»، همانند کلاس «اولی‌ها»، «مشق شب» بنویسم، و…

محمدرضا فخرآبادی – ونکوور ۱- دانشجوها داشتند کلاس درس را ترک می‌کردند. در فاصلهٔ بین دو کلاس رفتم طرف کیف و از داخل جیب آن موبایل را درآوردم و به عادت همیشگی نگاهی به صفحه فیس‌بوک انداختم. خبر تکان‌دهنده بود و غیرقابل باور. یکی نوشته بود: «غم‌انگیزترین خبر سال: عباس کیارستمی در ۷۶ سالگی در پاریس درگذشت». صفحه را پایین‌تر بردم و دیدم بقیه هم خبر مشابهی نوشته‌اند‌. دانشجوهای کلاس دوم یکی یکی وارد شدند…

حمیدرضا یعقوبی – ونکوور از ابتدای زندگی، معلم فقط در کلاس درس ظاهر نمی‌شود، انسان‌های بسیاری در حد توانشان ایفاگر نقشی در زندگی‌مان می‌شوند. شاید رفتگر هر روزهٔ کوچه‌مان باشد و نقشی سترگ بازی کند و در مقابل استاد دانشگاهی با معلومات وافر و نقشی اندک. حداقل برای من تا انتهای نوجوانی چهار نفر نقش عمده داشتند: مرحومه بی‌بی، یکی از دایی‌هایم، معلم هنر اول راهنمایی که بعدها هنرپیشهٔ سینما شد و در نهایت مرحوم…

محمدرضا فخرآبادی – ونکوور توجه: بخش‌هایی از داستان فیلم در این یادداشت بازگو می‌شود. «عصبانی نیستم» فیلم غافلگیرکننده‌ای‌ست. یک همنشینی استثنائی از فرم و محتوا در سینمای ایران. فرصت دیدار فیلم تنها یک‌بار برایم مهیا شد و نوشتن دربارهٔ آن براساس یک‌بار تماشا شاید چندان درست نباشد، اما کمتر فیلمی از سینمای ایران را به یاد دارم که در آن تا این میزان فرم در خدمت داستان باشد. به همین دلیل حسرت‌برانگیز خواهد بود اگر…