مجید سجادی تهرانی – ونکوور بیست ساله که بودم، در همان دورانی که از تماشای نسخهٔ سانسورشدهٔ کلئو از ۵ تا ۷ آنیس واردا به شوق آمده بودم، بیشتر به این فکر می‌کردم که آدم‌های خلاق چطور کارشان را شروع کرده‌اند. حالا در میانسالی توجهم بیشتر به این جلب می‌شود که چطور به‌خوبی آن را به پایان می‌رسانند! و در این میان، آن‌ها که تا آخرین سال‌ها و آخرین لحظه‌ها خلاق و جوان باقی می‌مانند، احترام بیشتری…