رز راد – ونکوور دو سال پیش، نمایشگاه شعری به‌زبان انگلیسی برگزار شد و من احساس کردم جای شعر و ادبیات فارسی در چنین نمایشگاهی خالی است. با تعدادی از هنرمندان که در ذهن داشتم مشورت کردم. من علاقه‌مند به نوشتن بودم و در نظر داشتم رویداد ادبی کوچکی اتفاق بیفتد. در نهایت تیمی متشکل از پنج نفر تشکیل شد؛ هنرمندانی که اتفاقاً هنرشان بی‌ارتباط با ادبیات به‌نظر می‌رسید. فکر کردیم شاید یک اتفاق تازه…

این مطلب در شمارهٔ ۱۹۵ رسانهٔ همیاری، یادنامهٔ استاد محمد محمدعلی، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این یادنامه اینجا کلیک کنید. رُز راد – ونکوور نازنین استادم، محمد محمدعلی، همواره آموزه‌های نیکت در داستان‌ها و نوشته‌هایم جریان خواهد داشت. ترکیب قلم و کاغذ تا ابد برایم یادگار وجود نازنین توست. هرگاه دلتنگت شوم، بیشتر خواهم نوشت، عاشقانه‌تر قلم خواهم فشرد و عمیق‌تر تراوشات ذهن خسته‌ام را روی کاغذ پیاده خواهم کرد. به یاد دارم نخستین…