علیرضا فدایی – ونکوور
فوتبال داخل سالن یا فوتسال اگر چه به بزرگی فوتبال یا ساکر نیست ولی در اغلب کشورهای دنیا بازی می‌شود و طرفداران خودش را دارد. قدرت‌های بزرگ این رشته همان قدرت‌های بزرگ فوتبال مثل برزیل، آرژانتین، اسپانیا و ایتالیا هستند و شاید دیگر قدرت‌های مدعی برخلاف فوتبال، تیم‌های آمریکا و البته ایران باشند.
فکر می‌کنم این رشته، انتخابی پرطرفدار و طبیعی برای ایرانیان است. بازیکنانی که تکنیک‌های گل‌کوچک بازی‌کردن را یاد گرفته بودند، ولی دسترسی به زمین چمن نداشتند، فوتبال داخل سالن را بسیار جذاب می‌دیدند. از طرفی زمین فوتبال داخل سالن نیاز به هزینه‌ٔ بالای نگهداری زمین با چمن طبیعی ندارد و در بسیاری از کشورها در زمین چندمنظوره هم برگزار می‌شود.
در ایران موج جدید فوتسال از سال ۱۹۹۲ شروع شد. وقتی با کمترین انتظار تیم ایران به مقام چهارمی جهان رسید. اغلب بازیکنان هم ملی‌پوشان تیم فوتبالِ چمنی مثل حمید استیلی، سیدمهدی ابطحی، محمد خاکپور بودند که واقعاً خوش درخشیدند.
این موفقیت با تشکیل مسابقات مختلف ازجمله جام رمضان در سالن ۱۲ هزارنفرهٔ مجموعهٔ آزادی ادامه یافت. این‌ها بنیان موفقیت چشمگیر تیم ایران در آسیا در سال‌های آینده شد.
حالا این عشق و علاقه در این سوی دنیا در کانادا هم ادامه یافته است و در کنار ورزش باعث کار خیر و دوستی هم شده است.
با آقای فریور ترابی، برگزارکنندهٔ مسابقات داخل سالن که در ۵ آوریل در دانشگاه سایمون فریزر انجام شد، گفت‌وگویی ترتیب داده‌ایم که از نظرتان می‌گذرد.
* * * * *
ایدهٔ برگزاری این مسابقات از کجا شکل گرفت و هدف اصلی آن چه بود؟
ایدهٔ این مسابقات پس از تماس تلفنی خانم فریدونی با بنده شکل گرفت، زمانی که دربارهٔ همکاری بین آکادمی ARES Football و شرکت بازاریابی و برگزارکنندهٔ مسابقات ورزشیِ Unique10R برای برگزاری یک مسابقه فوتبال ویژهٔ جامعهٔ ایرانی صحبت کردیم. هدف اصلی ما از این همکاری و برگزاری این رویداد، ایجاد یک فضای صمیمی، پویا و مثبت برای نزدیک‌ترشدن ایرانی‌های ساکن ونکوور به یکدیگر بود. ما معتقدیم که ورزش، به‌ویژه فوتبال، ابزاری قوی برای ایجاد ارتباط، دوستی و همدلی است. این مسابقات فرصتی شد برای دورِهم‌جمع‌شدن، رقابت سالم، و ساختن لحظات خوش و به‌یادماندنی.
چرا دانشگاه اس‌اف‌یو را به‌عنوان محل برگزاری انتخاب کردید؟
دانشگاه اس‌اف‌یو را به‌دلایل مختلف انتخاب کردیم. اول اینکه این محل میزبان تمرینات آکادمی ARES Football است و رابطهٔ خوبی با ما دارد. دوم، موقعیت مکانی بسیار مناسبی دارد و برای اکثر شرکت‌کنندگان قابل‌دسترسی است. علاوه بر این، سالن ورزشی دانشگاه اس‌اف‌یو یکی از مجهزترین و باکیفیت‌ترین سالن‌ها در استان بریتیش کلمبیاست و فضای بسیار مناسبی برای برگزاری رقابت‌های فوتسال دارد.
نحوهٔ ثبت‌نام تیم‌ها چگونه بود؟ آیا سطح فنی تیم‌ها در گروه‌بندی‌ها لحاظ شد؟
تیم‌ها به‌صورت آزاد و داوطلبانه ثبت‌نام کردند. با توجه به اینکه شناخت دقیقی از سطح فنی تیم‌ها نداشتیم، گروه‌بندی‌ها به‌صورت قرعه‌کشی (رندوم) انجام شد تا عدالت حفظ شود و همه فرصت برابر برای رقابت داشته باشند. هدف ما این بود که فضا را برای حضور همهٔ علاقه‌مندان باز بگذاریم، چه حرفه‌ای‌ها و چه کسانی که صرفاً برای تفریح آمده بودند.
آیا حضور بانوان هم در نظر گرفته شده بود؟
بله، یکی از ویژگی‌های مثبت و متفاوت این دوره از مسابقات، حضور بانوان در ترکیب تیم‌ها بود. بر اساس قوانین مسابقات، هر تیم موظف بود حداقل دو بازیکن خانم در ترکیب خود داشته باشد. خوشبختانه همهٔ تیم‌ها این قانون را رعایت کردند و همین موضوع باعث شد فضا جذاب‌تر، متنوع‌تر و صمیمی‌تر باشد. حضور فعال بانوان انرژی خاصی به مسابقات داد.
به‌نظر شما، آیا تجربهٔ گل‌کوچک ایرانی‌ها تأثیری بر توانایی آن‌ها در فوتسال دارد؟
قطعاً. بازی‌های گل‌کوچک در کوچه و خیابان‌های ایران نقش مهمی در رشد تکنیکی و ذهنی بازیکنان داشته است. در این فضاها بازیکنان یاد می‌گیرند سریع تصمیم بگیرند، تحت فشار بازی کنند و خلاقیت داشته باشند. این ویژگی‌ها دقیقاً همان چیزهایی‌اند که در فوتسال اهمیت دارند. به‌همین دلیل هم تیم ملی فوتسال ایران یکی از قدرتمندترین تیم‌های جهان به شمار می‌رود.
وضعیت فوتسال در کانادا را چطور می‌بینید و چه مقایسه‌ای با ایران دارید؟
فوتسال و فوتبال در کانادا در سال‌های اخیر رشد قابل‌توجهی داشته، به‌ویژه با نزدیک‌شدن به جام جهانی که یکی از میزبانان آن کاناداست. اما از نظر زیرساخت‌ها، فرهنگ فوتبالی و تجربه، هنوز فاصله‌ای با کشورهایی مثل ایران وجود دارد. ایران در زمینهٔ فوتسال دارای تاریخچه، سبک خاص و بازیکنان بااستعدادی است. در عوض، کانادا از نظر امکانات فیزیکی و شرایط محیطی، فضای بسیار خوبی برای رشد این ورزش‌ها دارد.
آیا قصد دارید این مسابقات را به‌صورت مداوم برگزار کنید؟
بله، حتماً. با توجه به استقبال گسترده و انرژی مثبتی که از این دوره دریافت کردیم، تصمیم داریم مسابقات را به‌صورت فصلی برگزار کنیم — یعنی در هر فصل سال یک دوره مسابقه داشته باشیم: بهار، تابستان، پاییز و زمستان. هدف ما این است که این رقابت‌ها به یک بخش ثابت و مورد انتظار در تقویم ورزشی جامعهٔ ایرانی در ونکوور تبدیل شود.
آیا از روند برگزاری مسابقات راضی بودید؟ چه چالش‌هایی داشتید؟
برای نخستین دوره، روند برگزاری بسیار خوب بود. البته چالش‌هایی مثل زمان‌بندی، هماهنگی تیم‌ها و ثبت‌نام‌ها وجود داشت، اما با تلاش تیم اجرایی و همکاری خوب شرکت‌کنندگان، توانستیم بر این مسائل غلبه کنیم. مسلماً جا برای بهترشدن هست و قصد داریم در دوره‌های آینده با تجربه‌ای که کسب کرده‌ایم، کیفیت را بالاتر ببریم.
برای دوره‌های آینده چه تغییراتی در نظر دارید؟
یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در نظر داریم، افزایش ظرفیت پذیرش تیم‌هاست. در این دوره تنها هشت تیم امکان ثبت‌نام پیدا کردند، درحالی‌که تقاضا بسیار بیشتر بود و متأسفانه مجبور شدیم به برخی از علاقه‌مندان پاسخ منفی بدهیم. در آینده تلاش خواهیم کرد تا با گسترش ظرفیت، همهٔ کسانی که تمایل دارند، بتوانند در مسابقات شرکت کنند.
علاقه‌مندان چگونه می‌توانند با شما در تماس باشند و در دوره‌های بعدی شرکت کنند؟
اطلاع‌رسانی ما عمدتاً از طریق فضای مجازی و به‌ویژه اینستاگرام انجام می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند با دنبال‌کردن صفحات @Unique10r، @Baraan_fre، Farivar10@ و @Ares.Football.AFA از آخرین اخبار، زمان ثبت‌نام و برنامه‌های بعدی مطلع شوند و با ما در ارتباط باشند.
با سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگو گذاشتید.
