سیما غفارزاده – ونکوور
بابک امینی، آهنگساز، تنظیم‌کننده و نوازندهٔ گیتار، از سال ۲۰۰۷ در کانادا زندگی می‌کند. او عضو انجمن گیتار آمریکا (دانشگاه CSUN، نورتریج، کالیفرنیا)، مدرس آکادمی موسیقی کانادا و عضو انجمن موسیقی‌دانان تورنتو (TMA) است. بابک امینی قرار است به‌زودی کنسرتی را در ونکوور برگزار کند. به‌همین مناسبت گفت‌وگوی کوتاهی با او داشتیم که توجه شما را به آن جلب می‌کنیم.
* * * * *
با سلام و سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگو به ما دادید، شما برای اغلب مخاطبان بی‌‌نیاز از معرفی هستید. ایرانیان سراسر دنیا شما را به‌عنوان هنرمندی برجسته می‌شناسند، هرچند اگر لطف کنید و کمی با جزئیات بیشتری دربارهٔ پیشنیهٔ زندگی هنری خود برایمان بگویید، قطعاً برای بسیاری از مخاطبان جذاب خواهد بود.
من متولد ۱۷ فروردین ۱۳۴۹ در تهران هستم و موسیقی را از ۱۰ سالگی نزد استادم شاهرخ پرتوی شروع کردم. از ۱۸ سالگی به‌صورت رسمی به‌عنوان نوازندهٔ گیتار وارد بازار موسیقی شدم و کمی بعد هم آهنگ‌سازی و تنظیم را شروع کردم. تا پیش از مهاجرت از ایران، چهار آلبوم شخصی منتشر کرده‌ام و در بیشتر از ۱۵۰ آلبوم به‌عنوان نوازنده، آهنگساز و تنظیم‌کننده حضور داشته‌ام. آلبوم اول من، «باران خاکستری»، اولین آلبوم گیتار بود که با مجوز رسمی وزارت ارشاد منتشر شد. «آبی باران» و «سایهٔ خود» به‌ترتیب دومین و سومین آلبوم من بودند. آلبوم چهارم به‌نام «افسونگر» علاوه بر ایران به‌طور هم‌زمان در آمریکا هم با نام «Magic» منتشر شد.
شما در زمینه‌های گوناگون هنر موسیقی فعالیت دارید، اما آیا خودتان را بیشتر آهنگساز می‌دانید یا تنظیم‌کننده یا نوازندهٔ گیتار؟ کدام‌یک برایتان اولویت دارند؟
من به تمام این زوایای مختلف علاقه‌مندم، ولی اشراف من به ساز گیتار موجبِ تمام این فعالیت‌هاست و باعث شده تا من بهتر آهنگ‌سازی و تنظیم ارکستر را یاد بگیرم. من سعی کرده‌ام برای هر سهٔ این‌ها تلاش کنم، آهنگ‌سازی برای قطعات گیتار سولو و موسیقی پاپ ایرانی و خارجی، تنظیم و ارکستراسیون که بسیار به آن علاقه‌مندم و نوازندگی گیتار هم که سال‌هاست درگیرشم و بسیار به آن علاقه دارم.
لطفاً دربارهٔ اولین – و البته گویا آخرین – جشنوارهٔ موسیقی پاپ پس از انقلاب در ایران برایمان بگویید. چه شد که تصمیم گرفتید در آن جشنواره شرکت کنید؟ و چه شد که این جشنواره ادامه نیافت؟
من علاوه بر گروه خودمان، با چند گروه موسیقی دیگر هم در آن جشنواره اجرا کردم. علی‌رغم آنکه می‌دانستم قطعاتی که می‌خواستیم اجرا کنیم اغلب اصلاً پاپ نیستند ولی آن جشنواره تنها جایی بود که فرصت اجرای قطعات را داشتیم. من به‌همراه دوستان عزیزم، کاوه یغمایی و بابک ریاحی‌پور، مقام اول را در آن جشنواره کسب کردیم که بسیار تجربهٔ خوب و شیرینی بود. من پس از آن جشنواره از ایران مهاجرت کردم و متأسفانه نمی‌دانم چرا ادامه پیدا نکرد.
لطفاً کمی از آشنایی و همکاری‌تان با خانم گوگوش بگویید. این آشنایی و همکاری چه تأثیری در زندگی هنری شما و مهاجرتتان از ایران داشت؟ چه شد این همکاری ادامه نیافت؟
خانم گوگوش یک آرتیست منحصربه‌فرد و مردمی و یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان ما هستند. برای من همکاری با ایشان افتخار بزرگی‌ست.
سال ۱۹۹۹ بعد از کسب رتبهٔ اول در اولین و آخرین جشنوارهٔ موسیقی پاپ در ایران، آقای مسعود کیمیایی که یکی از اعضای هیئت داوران بودند، همان‌جا با من صحبت کردند تا به خانم گوگوش معرفی‌ام کنند و ایشان هم از من خواستند که رهبری ارکستر برای تور کنسرتشان و همچنین آهنگ‌سازی و تنظیم آلبوم جدیدشان به‌نام «زرتشت» را، با ترانه‌هایی از آقای کیمیایی، بپذیرم. این در واقع موجب مهاجرت من از ایران به کانادا و شروع همکاری‌ام با خانم گوگوش شد.
من همهٔ تلاشم را کردم تا به بهترین نحو کار آهنگ‌سازی و سرپرستی ارکستر را انجام بدهم و آن کنسرت تبدیل به پروژهٔ بسیار موفقی شد. در سال ۲۰۰۳ به‌دلیل اینکه برای گرفتن اقامت دائم کانادا باید چند سال را در کانادا می‌ماندم، مجبور شدم همکاری‌ام را با خانم گوگوش برای چند سال متوقف کنم، ولی بعد همکاری‌مان را از سر گرفتیم تا سال ۲۰۱۷ که نتیجه‌اش کنسرت‌های متعدد بسیار موفق و با سطح کیفیت خیلی خوب بود. این تجربه در زندگی موسیقیایی من تأثیر بسیار بسیار بزرگی داشته و تجربیات بسیار زیادی را از این همکاری به دست آورده‌ام، ازجمله همکاری با موزیسین‌های تراز اول دنیا که با آن‌ها همکاری کرده‌ام.
لطفاً از تجربهٔ همکاری خودتان با زنده‌یاد فرامرز اصلانی برایمان بگویید.
روح فرامرز اصلانی عزیزمان شاد. من تجربهٔ ۱۲ سال همکاری در تولید آلبوم‌ها و کنسرت‌های مختلف در دور دنیا را با ایشان داشته‌ام. فرامرز اصلانی، انسان نازنین و هنرمند بزرگی بودند و برای من نبودِ ایشان فقدان بسیار بزرگی است. من یک دوست و برادر بزرگم را از دست دادم.
شما در کنار کار با هنرمندان شناخته‌شده، با بسیاری از هنرمندان جوان و نوظهور هم همکاری داشته‌اید؛ همکاری‌ای که به خلق آهنگ‌های ارزشمندی انجامیده است. در بین هنرمندان جوانی که با آن‌ها کار کرده‌اید، کدام کار را بیشتر دوست داشته‌اید؟
هنرمندان جوان خیلی زیادی بوده‌اند که در طول این سال‌ها با آن‌ها همکاری داشته‌ام. تعداد این هنرمندان خیلی زیاد بوده، ولی در این بین در دوران انقلاب مهسا، قطعه‌ای را به‌نام «خدانور» به‌همراه اردوان حاتمی تنظیم و اجرا کردیم که با اینکه تنظیم بسیار ساده‌ای بود و تنها یک گیتار خواننده را همراهی می‌کرد، بر جان و دل مردم نشست و تأثیر خوبی گذاشت. ترانهٔ این کار با مشارکت خود مردم در شبکه‌های اجتماعی نوشته شده بود که کار را خاص‌تر می‌کرد. انگار که دردهای مردم را در آن زمان خاص بازگو می‌کرد.
از دیگر آرتیست‌های جوانی که همکاری با آن‌ها برایم بسیار دلپذیر بود، همکاری با شاهین نجفی عزیز بود که با هم تور کنسرت برگزار کردیم و همکاری خیلی خوبی بود.
لطفاً دربارهٔ کنسرت جدیدتان در ونکوور برایمان بگویید. آیا این کنسرت بخشی از تور «پروژهٔ اینسترومنتال بابک امینی» در آمریکای شمالی است؟
بله، درست است. این کنسرت بخشی از تور کنسرت‌های من در آمریکای شمالی‌ست. این یک پروژهٔ اینسترومنتال (بدون خواننده) متشکل از قطعاتی است که سال‌ها برای ساخت و تنظیمشان روی آن‌ها کار کرده‌ام تا برای اجرا آماده بشوند. استایل نوازندگی من بیشتر فلامنکو است، ولی قطعاتی که در این کنسرت اجرا می‌شوند، از سبک‌های مختلف‌اند و به‌نوعی این آنسامبل یک اجرا به‌سبک World Music است که تأثیر‌گرفته از هارمونی موسیقی مدرن جزو ریتم‌های فلامنکو است. همچنین در بعضی از قطعات تم‌های شرقی و خاورمیانه محسوس است و شنیده می‌شود. در مجموع می‌شود گفت که سبک این کنسرت موسیقی جهانی با تکنیک فلامنکو و هارمونی مدرن است.
چه هنرمندانی شما را در این کنسرت همراهی می‌کنند؟
چهار نوازنده در این کنسرت حضور دارند. من به‌عنوان نوازندهٔ گیتار، آقای احسان امیدی نوازندهٔ گیتار بِیس، آقای مارکس الی نوازندهٔ سازهای بادی ساکسوفون و فلوت، و آقای ماریتو مارکس نوازندهٔ سازهای کوبه‌ای هستند. همچنین خانم سوفی گودینو که رقصندهٔ فلامنکو هستند، ما را در این اجرا همراهی می‌کنند. علاوه بر رقصندهٔ فلامنکو، دو رقصندهٔ ایرانی هم از گروه بالهٔ ملی پارس برای اجرا در قطعات شرقی خواهیم داشت. یکی از نوازندگان بسیار خوب نی ساکن ونکوور هم احتمالاً در یکی دو قطعه که با تم شرقی ساخته شده‌اند، به‌عنوان نوازندهٔ میهمان با ما همکاری خواهند داشت. امیدوارم که این اجرا مورد پسند عزیزان و علاقه‌مندان قرار بگیرد.
لطفاً در مورد زمان و مکان و نحوهٔ تهیه بلیت هم به ما اطلاعات بدهید.
کنسرت در تاریخ ۲۱ ماه ژوئن در سالن کنسرت دانشگاه کپیلانو در نورث ونکوور اجرا خواهد شد. برنامه از ساعت ۸ شب شروع می‌شود و در سالن از ساعت ۷:۳۰ باز خواهد بود.
بلیت را می‌توانید از سایت ایونت‌یاب در آدرس eventyab.com/@babakamini تهیه کنید.
اگر صحبت دیگری با خوانندگان ما دارید، لطفاً بفرمایید.
از همین‌جا از تمام دوستانی که به من کمک کردند تا این کنسرت به بهترین نحو برنامه‌ریزی بشود، سپاسگزارم. از دوستان عزیزم، آقای امین ثامنی و گروه Vancouver Persian Guitar، سازمان غیرانتفاعی Caravan World Rhythms، بنیاد نیکوکاری یارا که سازمانی غیرانتفاعی‌ست و کل درآمد برگزارکننده را صرف امور خیریه در ایران خواهد کرد، خانم آزیتا صاحب‌جمع، مدیر گروه بالهٔ ملی پارس، و آقای فرزاد بهزادی که اسپانسر محترم برنامه هستند، و همچنین از شما و خوانندگان عزیز رسانهٔ همیاری سپاسگزارم.
