سیما غفارزاده، هومن کبیری پرویزی – ونکوور
هشت سال پیش در چنین روزهایی سخت مشغول بودیم؛ مشغول کار بر روی هرآنچه نیاز بود تا بشود نشریه‌ای فارسی‌زبان را در غربت درآورد و دوام آورد. هشت سال پیش در چنین روزهایی مطمئن نبودیم به شمارهٔ ۲۰ خواهیم رسید یا نه، اما تمام کوششمان بر این بود که پیِ نشریه در جای محکمی قرار گیرد و ستون‌ها صاف و محکم بالا بیایند. البته که کار آسانی نبود و طبعاً این یادداشت به‌عنوان دویستمین دیباچهٔ این شماره از نشریه که از نظرتان می‌گذرد، نشان از آن دارد که کوششمان بی‌نتیجه نماند.
حدود چهار سال پیش و زمانی که شماره‌های نشریه هنوز دورقمی بود، به فکر بودیم تا به‌مناسبت صدمین شماره کاری بکنیم؛ جشن کوچکی، ویژه‌نامه‌ای، چیزی از این قبیل. اما همان حوالی مصادف شد با نا‌آرامی‌ها و اعتراضات آبان‌ماه در ایران و در پی‌اش کشته و زخمی و زندانی شدن هزاران تن از هم‌وطنانمان… برای جشن که هیچ دل‌ودماغی نماند. با نزدیک‌شدن به سال جدید میلادی همچنان فکر می‌کردیم شاید دستِکم ویژه‌نامه‌ای برای آن شماره ایدهٔ خوبی باشد؛ ویژه‌نامه‌ای که در آن بشود مروری بر گذشتهٔ حدوداً چهارسالهٔ نشریه داشت. اما چیزی از آغاز سال نو نگذشته بود که تنش‌ها در منطقه و ایران بالا گرفت و به‌دنبال آن فاجعهٔ سرنگونی هواپیمای اوکراینی و پرپرشدن ۱۷۶ انسان بی‌گناه، هیچ شوق و انگیزه‌ای برای ویژه‌نامه نیز باقی نماند.
سرنوشت شمارهٔ ۲۰۰ هم چندان بی‌شباهت به صدمین شماره نبود، شاید حتی کم‌اقبال‌تر چرا که از زمان کشته‌شدن مهسا امینی و آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی» تاکنون و جنگ و درگیری در منطقهٔ خاورمیانه و… گمان نمی‌کنیم در این مدت آب خوش از گلوی کسی پایین رفته باشد.
به‌هر رو، حالا رسیده‌ایم به شمارهٔ دویست، و این دستِکم شاید بهانه‌ای باشد برای مرور آنچه در چند سال گذشته انجام داده‌ایم و امیدواریم که بتوانیم در همین مسیر ادامه دهیم و صدالبته اشکالاتمان را برطرف کنیم و کیفیت کار را ارتقاء دهیم.
ما از همان ابتدا با خود عهد بستیم تا زمانی که توان انتشار نشریه را داریم، به تولید محتوا بپردازیم و هیچ مطلبی را از منبع دیگری به‌اصطلاح قدیمی‌‌ترها «رونویسی» و به‌اصطلاح امروزی‌ها «کپی و پیست» نکنیم و خوشحالیم که پس از نزدیک به هشت سال و با انتشار ۲۰۰ شماره، می‌توانیم با افتخار بگوییم که به عهدمان وفادار مانده‌ایم.
بی‌تردید مطالب منتشرشده در نشریه خالی از اشکال نبوده، ولی از اشتباهاتمان به‌لطف خوانندگانی دوست‌داشتنی و نکته‌سنج که آن‌ها را به ما یادآوری می‌کنند، بسیار آموخته‌ایم و در صدد رفع آن‌ها برآمده‌ایم.
طی این دویست شماره کوشیده‌ایم در مقاطعی حساس مانند برگزاری انتخابات در سطوح شهری، استانی و فدرال و همچنین همه‌پرسی تغییر نظام انتخاباتی استان بریتیش کلمبیا با زحمات شبانه‌روزی و فراوان، از یک‌سو دیدگاه‌های نامزدهای انتخاباتی و مقامات سیاسی کانادا را به جامعهٔ ایرانی منتقل کنیم و از سوی دیگر دغدغه‌ها و مشکلاتی را که این جامعه با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، به اطلاع تصمیم‌گیران هر سه سطح دولت برسانیم.
یکی از بهترین نمونه‌ها گفت‌وگو با سران هر سه حزب اصلی استان بریتیش کلمبیا در آستانهٔ همه‌پرسی تغییر نظام انتخاباتی استان در سال ۲۰۱۸ بود که با تلاش‌های دوست و همکار بسیار عزیزمان، زنده‌یاد علیرضا احمدیان، به انجام رساندیم؛ کاری که شاید حتی بسیاری از رسانه‌های انگلیسی‌زبان یا فرانسه‌زبان کانادا در آن مقطع نتوانستند انجام دهند، یا در انتخابات شهری سال ۲۰۱۸ و در آستانهٔ قانونی‌شدن ماری‌جوآنا در کانادا توانستیم با ۳۰ نامزد انتخاباتی از نامزدهای شهرداری و شورای شهر گرفته تا هيئت امنای مدارس گفت‌وگو کنیم و دغدغه‌های مردم به‌ویژه در ارتباط با مشکل مواد مخدر در مدارس را با آن‌ها در میان بگذاریم و پاسخ‌هایشان را به اطلاع خوانندگانمان برسانیم. همچنین طی گفت‌وگوهایی که حوالی نوروز دو سال قبل با مقامات استان بریتیش کلمبیا ازجمله نخست‌وزیر سابق، جان هورگان، با همکاری بی‌سی سرو به انجام رساندیم، کوشیدیم دغدغه‌های جامعهٔ ایرانی استان را با آن‌ها در میان بگذاریم.
در حوزههای دیگر کوشیده‌ایم با چهره‌های شاخص جامعهٔ ایرانی کانادا یا دیگر چهره‌های شاخص ایرانی و غیرایرانی‌ای که گذارشان به ونکوور می‌افتد، گفت‌وگو کنیم. در مجموع تاکنون بالغ بر ۲۷۰ گفت‌وگو حاصل این دویست شماره است. گفت‌وگو با افرادی با پیشینه‌ها و تجربیاتی متنوع؛ از فعالان سیاسی و اجتماعی و مقامات دولتی گرفته تا شخصیت‌های ادبی، هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران و افراد موفق در حوزههای مختلف، تا جامعهٔ ایرانی و به‌ویژه تازه‌مهاجران با آنان و دیدگاه‌هایشان آشنا شوند، مسیری را که پیموده‌اند بشناسند و از آن‌ها برای موفقیت در خانهٔ جدیدشان الگو بگیرند. همچنین تاکنون توانسته‌ایم بیش از ۲۳۰ گزارش از برنامه‌های گوناگون هنری، فرهنگی، ادبی و گردهمایی‌های شهر تهیه و منتشر کنیم.
و البته طی نزدیک به چهار سال گذشته، و از زمان سرنگونی پرواز پی‌اس۷۵۲، کوشیده‌ایم تا از طریق گفت‌وگو با خانواده‌ها، صاحب‌نظران و مقامات مسئول، گزارش‌های متعدد، و انتشار مطالب ادبی و آثار هنری ابعاد مختلف این فاجعه و پیگیری دادخواهی خانواده‌های داغدیده را پوشش دهیم و یاد مسافران آن پرواز را زنده نگه داریم که حاصل آن سه ویژه‌نامه و بیش از ۱۷۰ مطلب در این زمینه بوده است.
تلاش‌های تیم رسانهٔ همیاری در طول این سالیان، از دید «شورای ملی نشریات و رسانه‌های قومی کانادا» دور نماند و رسانهٔ همیاری در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ موفق شد دو جایزهٔ پیاپی از این نهاد صنفیِ رسانه‌های غیرانگلیسی و غیرفرانسه‌زبان کانادا، که بالغ بر ۷۰۰ رسانهٔ قومی را نمایندگی می‌کند، دریافت کند. همچنین در سال ۲۰۲۲، در سی و ششمین دورهٔ جوایز جک وبستر، گزارش ما با عنوان «چشم‌انداز تغییر قانون «مرگ به‌دلیل قصور» در بی‌سی پس از بیش از یک سده؛ بیم‌ها و امیدها» که در شمارهٔ ۱۵۸ رسانهٔ همیاری منتشر شده بود، به‌عنوان یکی از سه نامزد ردهٔ «بهترین گزارشگری به زبانی به‌جز انگلیسی» به مرحلهٔ نهایی راه یافت.
در پایان این یادداشت، از یکایک عزیزانی که در طول این سال‌ها ما را در انتشار رسانهٔ همیاری یاری کرده‌اند، از همکارانمان در بخش فنی چاپ و نشر کاغذی و رسانه‌های دیجیتال گرفته تا نویسندگان، همهٔ صاحبان کسب‌وکاری که با درج آگهی ما را در طول این سال‌ها حمایت کرده‌اند و از تک‌تک شما خوانندگان عزیزی که مطالب ما را خوانده‌اید و با نظرات، پیشنهادات و دلگرمی‌هایتان ما را در ادامهٔ این راه یاری کرده‌اید، صمیمانه سپاسگزاریم. دست شما را می‌فشاریم و امیدواریم بتوانیم با پشتیبانی و همراهی شما به خدمت به جامعهٔ مهاجر فارسی‌زبان ادامه بدهیم.
