ویرایش و بازنویسی: مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
نخستین اعتصاب عمومی ونکوور در ۲ اوت سال ۱۹۱۸، یکی از نقاط عطف تاریخ این شهر به شمار می‌رود. چند سال پیش وب‌سایت ون‌سیتی‌باز این رویداد را یکی از ۱۳ رویداد مهم در تاریخ شهر ونکوور قلمداد کرد. نخستین اعتصاب عمومی شهر بهدنبال کشته‌شدن آلبرت «جینجر» گودوین از رهبران اتحادیه‌های کارگری بریتیش کلمبیا به وقوع پیوست.
به‌مناسبت سالگرد کشته‌شدن گودوین و اعتصاب عمومی ونکوور، در این شماره مروری خواهیم داشت بر زندگی گودوین و اعتصابِ پس از کشته‌شدن او.
***
آلبرت «جینجر» گودوین (۱۰ مهٔ ۱۸۸۷ – ۲۷ ژوئیه ۱۹۱۸) متولد تریتون بریتانیا، معدنچی زغال سنگ و مهاجری بود که پس از ورود به جزیرهٔ ونکوور در اواخر سال ۱۹۱۰ در معدن‌های کامبرلند در مرکز جزیرهٔ ونکوور مشغول به کار شد. تنها پس از گذشت یک سال و نیم، گودوین وارد اعتصاب‌های معدنچیان زغال سنگ در جزیرهٔ ونکوور شد که در سپتامبر ۱۹۱۲ در کامبرلند شروع شد و تا شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ ادامه پیدا کرد. اگرچه این اعتصاب‌ها نتیجهٔ دلخواهی برای کارگران بهدنبال نداشت، بار سنگینی بر اقتصاد کانادا بود. شواهد چندانی مبنی بر محوری‌بودن نقش گودوین در این اعتصاب‌ها در دست نیست، اما او بدون شک دارای عقایدی تندرو بود که منجر به اخراج او از معادن کامبرلند شد. گودوین که از شرایط کار سخت و بی‌اعتنایی کارفرمایان ناراضی بود، به امید تغییر شرایط به حمایت از حقوق کارگران و تأسیس و سازماندهی اتحادیه‌های صنفی برخاست و سرانجام تلاش‌هایش او را به رهبری مقتدر در جنبشی اجتماعی تبدیل کرد که نیروی کار را سازماندهی می‌کرد.
در سال ۱۹۱۶ گودوین به تریل در منطقهٔ وست کوتنی بریتیش کلمبیا نقل مکان کرد و در آنجا به‌عنوان «گدازکار» در شرکت ادغامی معدن‌کاری و گدازکاری مشغول به کار شد. سپس در انتخابات استانی ۱۹۱۶، به‌عنوان نامزد حزب سوسیالیست کانادا وارد دنیای سیاست شد و در ۱۸ سپتامبر ۱۹۱۶ به‌عنوان «دبیر تمام‌وقت» اتحادیهٔ گدازکاران انتخاب شد. سال بعد به سِمَت نایب‌رئیسی فدراسیون کارگران و رئیس اتحادیهٔ بین‌المللی کارگران معدن، خردکننده‌ها و گدازکاران سنگ معدن منطقهٔ ۶ و اتحادیهٔ اصناف کارگران منصوب شد.
گودوین که معترضی آگاه در طول جنگ جهانی اول بود، صراحتاً ابراز می‌کرد که اکنون طبقهٔ کارگر برای کشتن یکدیگر در جنگ به کار گرفته شده‌اند. با این‌وجود به اجبار قانون، برای خدمت سربازی ثبت‌نام کرد اما به‌علت ابتلا به بیماری «بیماری سیاه‌شُشی» و وضعیت خراب دندان‌ها به‌طور موقت از خدمت معاف شد. کمی بعد، گودوین در سال ۱۹۱۷ با به‌راه‌انداختن اعتصابی خواستار هشت ساعتِ کاریِ استاندارد برای کارگران گدازکار روی/سرب شد. در میانهٔ اعتصاب به او اطلاع دادند که وضعیت موقتش تغییر کرده و اکنون «مشمول وظیفه» است. اما گودوین که فردی صلح‌طلب و مخالف جنگ بود، با پناهنده‌شدن به بیشه‌زار کامبرلند از خدمت در جنگ فرار کرد و در آنجا با کمک چند تن از دوستان کارگرش که در معدن کامبرلند کار می‌کردند، چند ماهی توانست خود را مخفی کند اما سرانجام در حالی‌که که در تپه‌های اطراف کامبرلند مخفی شده بود، به‌دلیل فرار از خدمت دستگیر شد. او در همان روز یعنی ۲۷ ژوئیهٔ ۱۹۱۸ با گلولهٔ پلیس ویژهٔ دومینیون، دان کمپل، کشته شد. کمپل که ادعا می‌کرد در دفاع از خود مجبور به تیراندازی شده است، هیچ‌گاه در هیچ دادگاهی به‌اتهام قتل محاکمه نشد و مرگ نابهنگام گودوین هنوز در هاله‌ای از ابهام است.
گودوین طی مراسم تشییع باشکوهی که طول صف آن به یک مایل می‌رسید به خاک سپرده شد و مرگ او منجر به اولین اعتصاب عمومی ونکوور در ۲ اوت ۱۹۱۸ شد. این اعتصاب اعتراض سیاسیِ یک‌روزه‌ای بود در واکنش به قتل آلبرت «جینجر» گودوین، فعال مدافع حقوق کارگران و سرباز فراری، که طیِ آن از مردم خواسته شده بود در صورت اعزام اجباری کارگران به جنگ، دست به اعتصاب عمومی بزنند. جمعی از سربازانی که از مأموریت خود برای حمله به مرکز اتحادیه‌های کارگری و حزب سوسیالیست در Labour Temple بازمی‌گشتند، به مقابله با اعتصاب‌کننده‌ها برخاستند و سیصد تن نیز به دفاتر کمیتهٔ کار و اصناف ونکوور (VTLC) حمله کردند.
تصویری از گزارش منتشرشده در روزنامهٔ Vancouver Daily World دربارهٔ درگیری‌های اعتصاب روز ۲ اوت ۱۹۱۸
در پاسخ به اعتراض تند طبقهٔ متوسط و سرمایه‌داران، فرماندهان اعتصاب توانستند رأی موافق نمایندگان VTLC را به‌دست آورند که با ۱۱۷ رأی موافق در مقابل یک رأی مخالف از اعتصاب حمایت کردند. پس از این اعتصاب، همهٔ رهبران آن استعفا دادند و دوباره با رأی کارگران انتخاب شدند که این نشان‌دهندهٔ حمایت گسترده از این جریان در بین کارگران بود و اینکه این اعتصاب، توطئهٔ بلشویکی نبود.
اگرچه فراخوانی اعتصاب شامل همهٔ نواحی استان بریتیش کلمبیا می‌شد، اعتصاب فقط در ونکوور، شهری که پیش از آن اعتصاب‌های زیادی در آن انجام شده بود، اتفاق افتاد. چندین اعتصاب دیگر نیز آن سال در این شهر انجام شد اما این اعتصاب نمایش قدرت طبقهٔ کارگر و درعین‌حال اعتراض به مرگ گودوین بود. تورم دوران جنگ باعث کاهش شدید درآمد واقعی شده بود. عوامل دیگری مثل انقلاب بلشویکی در سال قبل و آگاهی از این حقیقت که جنگ جهانی اول سود بسیاری نصیب سرمایه‌داران کرده بود و سهم طبقهٔ کارگر چیزی نبود جز توپ و گلوله، باعث ایجاد این تفکر شد که حق کارگران بیش از چیزی است که کارفرمایان به آن‌ها می‌پرداختند. اعتصاب سال ۱۹۱۸ علی‌رغم اینکه یک روز بیشتر نپایید، اما نشانه‌ای مهم در انقلاب کارگری کانادا بود که با اعتصاب عمومی وینیپگ در سال بعد به اوج خود رسید. اعتصاب سال ۱۹۱۹ در ونکوور که در حمایت از وینیپگ انجام شد، طولانی‌ترین اعتصاب عمومی در تاریخ کانادا بود.
در سال ۱۹۸۶ با شروع روز یادبود معدنچیان، میراث گودوین دوباره در کامبرلند جان گرفت. این رویداد هر ساله با همکاری موزه و بایگانی کامبرلند به‌یاد معدنچیان کامبرلند برگزار می‌شود، ازجمله ۲۹۵ معدنچی‌ای که در حوادث مختلف معدن در طول دهه‌های گذشته جان سپردند. همچنین هر سال طی مراسمی، اتحادیه‌های محلی و سایر سازمان‌ها گل‌هایی را به نشانهٔ کسب‌وکار منصفانه بر سر مزار گودوین قرار می‌دهند. در سال ۱۹۸۹، کوهی که گودوین در آن هدف گلوله قرار گرفته بود، به‌نام «کوه گودوین جینجر» نام‌گذاری شد. در دههٔ ۱۹۹۰ قسمتی از بزرگراه ۱۹ جزیرهٔ ونکوور که از میان کامبرلند می‌گذرد، راه «جینجر گودوین» نام گرفت اما در سال ۲۰۰۱، در روز کارگر با انتخاب دولت استانی بی‌سی لیبرال (بی‌سی یونایتد کنونی)، این نام حذف شد ولی دولت بی‌سی ان‌دی‌پی بار درگیر در سال ۲۰۱۸ این نام را بازگرداند.
در ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، مصادف با صدمین سال کشته‌شدن او، دولت بریتیش کلمبیا «روز جینجر گودوین» را برای قدردانی از اقدامات او به‌عنوان مدافع حقوق کار اعلام کرد و دستاوردهای او را در این زمینه به رسمیت شناخت.
منابع: ویکی‌پدیا:
https://en.wikipedia.org/wiki/Albert_Goodwin
https://en.wikipedia.org/wiki/1918_Vancouver_general_strike
