گفت‌وگو با نازنین مقدمی، نامزد حزب سبز بریتیش کلمبیا برای حوزهٔ ونکوور-کنزینگتون در انتخابات استانی سال ۲۰۲۰
مقدمه:
اعلام انتخابات زودهنگام استان بریتیش کلمبیا توسط جان هورگان، نخست‌وزیر استان، همه را غافلگیر کرد. هم احزاب سیاسی رقیب و هم مردم استان که در شرایط مواجهه با موج دوم همه‌گیری کووید-۱۹ انتظار انتخابات در استان را نداشتند، ولی از قرار معلوم این انتخابات غافلگیری دیگری را هم برای جامعهٔ ایرانی بی‌سی داشته است. برای نخستین بار سه نامزد ایرانی-کانادایی از دو حزبی که تاکنون نامزد ایرانی-کانادایی نداشته‌اند، در انتخابات استانی شرکت کرده‌اند. مهران ضرغام از حزب بی‌سی لیبرالز و نازنین مقدمی و رسول نریمانی از حزب سبز بریتیش کلمبیا. رسانهٔ همیاری همچون سال‌های گذشته تلاش کرد تا در حد امکان و در فرصت بسیار کوتاه موجود به پوشش مواردی بپردازد که در رسانه‌های رسمی کمتر به آن‌ها پرداخته می‌شود. یکی از آن‌ها انعکاس نظرات نامزدهای ایرانی-کانادایی شرکت‌کننده در این انتخابات است. بههمین منظور پرسشنامه‌ای را برای این سه نامزد فرستادیم که توجه شما را به پاسخ‌های دومین نفر بر اساس حروف الفبای نام خانوادگی یعنی نازنین مقدمی، نامزد حزب بی‌سی گرین در منطقهٔ ونکوور-کنزینگتون جلب می‌کنیم.
لطفاً خودتان را معرفی کنید و به ما بگویید از چه زمانی و چرا تصمیم گرفتید وارد سیاست شوید؟ چرا حزب سبز را انتخاب کردید؟
نازنین مقدمی هستم، مشاور و فعال در حوزهٔ بهداشت روان. از ۱۵ سال پیش ساکن ونکوورم. پس از فارغ‌التحصیلی کارشناسی از «دانشگاه بریتیش کلمبیا» و کارشناسی ارشد از «دانشگاه ادلر»، حرفه‌ام را به‌عنوان «مشاور بالینی» مستقل در ونکوور در پیش گرفتم. در این سال‌ها با اقشار مختلف جامعه کار کرده‌ام، از جمله با مهاجران تازه‌وارد، پناه‌جویان، اقلیت‌های جنسی و قربانیان خشونت جنسیتی و کسانی که با بی‌خانمانی و اعتیاد دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. تجربهٔ زیسته و کاری، در کنار آموخته‌هایم در دانشگاه و حرفهٔ مشاوره، به من این درک عمیق را بخشید از اینکه کوشش‌های روزمرهٔ افراد در زندگی‌شان تا چه میزان با ساختارها و نظام‌های اجتماعی در هم تنیده است.
زمانی که من در برخی از کارزارهای دولت‌های شهری و استانی فعال شدم، متوجه فقدانی شدم. فقدان افرادی که بتوانند دیدگاه‌های من را بازتاب بدهند، کسانی که مثل من باشند، زن جوانِ مهاجری که هنگام صحبت کردن لهجه دارد و از خانواده‌اش دور افتاده و در اینجا خودش برای خودش خانه‌ای ساخته است. شروع به صحبت با زنانی کردم که پیش از این در انتخابات خودشان را نامزد کرده بودند، کسانی مانند: جنیفر ردی، تاک باندال، جین سوانسون و دیگران. همه‌شان من را به نامزد شدن در انتخابات تشویق کردند و به من اطمینان دادند که برای نامزد شدن در انتخاباتِ نهادی عمومی نیازی به داشتن مدرک علوم سیاسی یا حقوق ندارم و به‌واسطهٔ تجربیات زیسته و حرفه‌ای‌ام حرف‌هایی برای گفتن دارم.
زمانی که انتخابات زودهنگام اعلام شد، حزب سبز بریتیش کلمبیا با من تماس گرفت و گزینهٔ طبیعی برای من پاسخ مثبت بود. من با ارزش‌های بنیادین حزب سبز بی‌سی مانند عدم خشونت، احترام به چندگونگی، عدالت اجتماعی، خِرَد اکولوژیک و مردم‌سالاری مشارکتی، اشتراک دارم. باور من بر این است که ما باید به استفاده از سوخت‌های فسیلی پایان دهیم و در منابع و تولید انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری کنیم و حزب سبز بی‌سی تنها حزبی است که پیوسته در ۳ سال گذشته به حمایت از محیط زیست سالم رأی داده است.
حزب شما در طول سه سال گذشته حامی حزب حاکم بی‌سی ان‌دی‌پی بوده است، ولی با وجود قول به تداوم این حمایت‌ها (به‌گفتهٔ سونیا فرستنو، رهبر حزب سبز)، نخست‌وزیر استان تصمیم به برگزاری انتخابات زودهنگام گرفته است. این تصمیم را چطور ارزیابی می‌کنید و فکر می‌کنید اگر حزب ان‌دی‌پی نتواند اکثریت مطلق را به دست بیاورد، حزب شما بخواهد از آن یک‌بار دیگر حمایت کند؟
من فکر می‌کنم ما در ۳ سال گذشته یکی از باثبات‌ترین دولت‌های استانی را داشته‌ایم. ما در حزب سبز بی‌سی به سلامت بریتیش کلمبیایی‌ها و به آوردن ثبات در این دورهٔ بی‌ثبات و نامطمئن برای آن‌ها پایبندیم. بههمین دلیل اگر حزب بی‌سی ان‌دی‌پی بار دیگر ناچار به تشکیل دولت اقلیت شود، برای آوردن این شرایط به بی‌سی با آن‌ها همکاری خواهیم کرد.
در حال حاضر بزرگ‌ترین چالش پیش روی بریتیش کلمبیا را چه می‌دانید؟
مواجهه با سه بحرانی که در حال حاضر ادامه دارد: همه‌گیری جهانی، بحران سلامت مواد مخدر و بحران تغییرات اقلیمی.
آیا در حوزه‌ای که در آن نامزد انتخابات شده‌اید، ساکن‌اید؟ چه مدت در آنجا زندگی کرده‌اید و چقدر از مشکلات حوزهٔ انتخاباتی‌تان مطلع‌اید؟
بله، من مفتخرم که در منطقهٔ ونکوور-کنزینگتون در شرق ونکوور زندگی می‌کنم. همهٔ همسایگانم را در بلوکمان می‌شناسم و تا پیش از اعلام انتخابات هم همیشه با هم صحبت می‌کردیم. از زمانی که تصمیم گرفتم خودم را در انتخابات نامزد کنم، با صدها نفر از ساکنان حوزهٔ انتخاباتی‌ام صحبت کرده‌ام. هم به‌صورت حضوری و هم آنلاین. می‌دانم که هزینه‌های بالای زندگی و مسکن مشکلاتی اصلی در ذهن مردم این منطقه است. محیط زیست مقولهٔ دیگری است که باید به آن پرداخته شود.
اگر حزب شما برندهٔ این انتخابات شود، چه چیزهایی تغییر خواهد کرد؟
ما برای حفاظت از محیط زیست و آوردن آنچه که برای مردم منصفانه و درست است، موضع قاطع و معناداری خواهیم گرفت. شرایط عادی فعلی برای بسیاری از ما کار نمی‌کند، ما باید شرایط عادی جدیدی ایجاد کنیم.
جمعیت ایرانی قابل توجهی در حوزهٔ انتخاباتی شما زندگی می‌کنند. چقدر آن‌ها را می‌شناسید؟ و چقدر از خواسته‌هایشان مطلع‌اید؟
در کنزینگتون جامعهٔ ایرانی چندان قوی نیست، ولی با ایرانیانی که در منطقهٔ شرق ونکوور زندگی می‌کنند، در ارتباطم، مرتباً با هم صحبت می‌کنیم و تجربه‌ها و نگرانی‌هایمان را با یکدیگر در میان می‌گذاریم.
یکی از مشکلاتی که بسیار از پزشکان و پرستارانی که از ایران یا کشورهای دیگر به اینجا مهاجرت کرده‌اند، موضوع تأیید مدارک تحصیلی و حرفه‌ای‌شان برای فعالیت در حرفه‌ای است که سال‌ها در کشور مادری‌شان در آن کار کرده‌اند. آیا حزب شما برنامه‌ای برای تسهیل این روند دارد؟
من کاملاً به موانعی که بر سر راه افرادی که در مشاغل علوم پزشکی مشغول به کار بوده‌اند، واقف‌ام. این مشکلی پیچیده و چندوجهی است و ریشه در نابرابری دارد و باید آن را تغییر داد.
فکر می‌کنید چرا مردمی که در حوزهٔ انتخابی شما زندگی می‌کنند، باید به شما رأی بدهند.
من فکر می‌کنم حزب ان‌دی‌پی برای مدتی طولانی این منطقه را به فراموشی سپرده. هیچ تلاشی از طرف این حزب برای برانگیختن مردم این منطقه یا انعکاس نگرانی‌هایشان در مجلس قانونگذاری استان نمی‌بینم. من مدافعی پرشور و قوی برای مردم جامعه‌ام هستم و کارهایی که تا الان کرده‌ام، بیشتر از کارهایی بوده که ان‌دی‌پی در یک‌دهه‌ای که نمایندهٔ ما در این منطقه بوده، کرده است.
آیا نکتهٔ دیگری دربارهٔ خودتان و/یا دیدگاه‌های سیاسی‌تان هست که بخواهید با جامعهٔ ایرانی-کانادایی به اشتراک بگذارید؟
فعالیت من در کنار جنبش‌های زحمت‌کشان جامعهٔ کانادا به من اثربخشی مثبت راه‌حل‌های اجتماعی را نشان داد: اینکه، تنها به‌عنوان یک مثال، نجات کسی که مورد آزار جنسی قرار گرفته تا چه حد وابسته است به اینکه به پشتیبانی قوی روانی و پزشکی، دسترسی آسان داشته باشد. مهم است که نمایندگان مردم در نهادهای قانونی بدانند وجود قوانین و سیاست‌گذاری‌های مستند و علمی در فرایند گزارش دادن و مداخلهٔ قانونی در این زمینه‌ها تا چه حد حیاتی است. بنا بر همین دلایل است که من تمرکز اصلی کارزار انتخاباتی‌ام را بر فراهم کردن چنین راه‌حل‌های قانونی و حقوقی‌ای برای شهروندان بریتیش کلمبیا بنا کرده‌ام؛ نه‌تنها در حمایت از آسیب‌دیدگان بی‌شمار خشونت جنسیت-محور، مصرف مخدر و مانند آن، بلکه برای بحران‌های روحی متعدد دیگر. تأکید من در این کارزار انتخاباتی بر این است که برای پاسخ درست به این شرایط، ما در خط مقدم و پیش از مداخلهٔ نظام قضایی و انتظامی، نیازمند سپردن کار به متخصصان حوزهٔ سلامت روان هستیم. بههمین خاطر، کارزار اصلی من بر پایهٔ خلق یک سیستم اورژانسی متشکل از افراد مجرب و کارکشته با زمینهٔ سلامت روان برای یاری رساندن به کسانی است که احتیاج به کمک فوری دارند. با خلق این سیستم، نیاز جامعه را به تماس و فقط تکیه به پلیس برای رسیدگی به مواردی که مشمول جرم یا قتل نمی‌شوند، کم می‌کند. هدف دیگر من کاهش فقر در سطح جامعه، بهبود بحران مسکن، حمل‌و‌نقل رایگان برای اقشار و خانواده‌های کم‌درآمد، پوشش کامل بیمه برای افراد و خانواده‌های کم‌درآمد و تحصیلات رایگان در دانشگاه‌های دولتی است.
