همان‌طور که در مطلب اصلی دربارهٔ انتخابات هیئت امنای مدارس مترو ونکوور در سال ۲۰۱۸ گفته شد، این انتخابات برای همهٔ ساکنین این منطقه و به‌ویژه جامعهٔ فارسی‌زبان این شهر بسیار مهم است. به همین دلیل ۳ پرسش از نامزدهای این انتخابات پرسیده‌ام که در زیر می‌توانید آن سه پرسش را ببینید. برای سهولت دسترسی به اطلاعات، پاسخ‌های نمایندگان هر حوزهٔ انتخابی را در کنار هم و در یک مطلب جداگانه قرار داده‌ایم. ترتیب آوردن نام هر یک از نامزدها هم به‌ترتیب حروف الفبای نام خانوادگی‌شان (به زبان انگلیسی) است تا مطابق ترتیب نام‌ها در برگه‌های رأی‌گیری باشد. خاطر نشان می‌سازد این سؤالات برای همهٔ نامزدهای انتخابات هیئت امنای مدارس نورث شور و ترای‌سیتیز و تنها نامزد ایرانی-کانادایی انتخابات هیئت امنای مدارس شهر ونکوور فرستاده شده است ولی همهٔ نامزدها به پرسش‌ها پاسخ نداده‌اند. در شهر پورت کوکئیتلام از ۶ نامزد انتخابات، ۳ نفر به پرسش‌های ما پاسخ داده‌اند که در این مطلب پاسخ آنان را خواهید خواند. یادآوری می‌شود در شهر پورت کوکئیتلام هر رأی‌دهندهٔ واجد شرایط می‌تواند به ۲ عضو هیئت امنای مدارس رأی بدهد.
سؤال‌ها:
سه پرسشی که از نامزدها پرسیده‌ایم، به شرح زیر است:
۱- لطفاً برای خواندگان ما کمی دربارهٔ پیشینه، تحصیلات، سوابق شغلی، فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی و نیز انگیزه‌تان از شرکت در انتخابات هیئت امنای مدارس و همچنین رئوس برنامه‌هایتان در صورت پیروزی در انتخابات بگویید.
۲- استفادهٔ تفریحی از ماری‌جوآنا از ۱۷ اکتبر رسماً در کانادا قانونی می‌شود. فکر می‌کنید این امر چه تأثیری بر دانش‌آموزان دارد؟ شما چه برنامه‌ای برای مصون نگه داشتن آنان در برابر همهٔ خطرات احتمالی‌ای که به‌دلیل در در دسترس قرار گرفتن بیشتر این مادهٔ مخدر ممکن است ایجاد شود دارید؟
۳- بخش قابل توجهی از جمعیت حوزهٔ انتخابی شما فارسی‌زبان‌اند، اعم از مهاجرانی که از ایران، افغانستان یا تاجیکستان به اینجا آمده‌اند. تعدادی از آنان، پس از ملاقات سال گذشته با وزیر آموزش و پرورش در نوامبر گذشته، کارزاری را برای افزودن زبان فارسی به برنامهٔ درسی مدارس بریتیش کلمبیا آغاز کرده‌اند. به‌عنوان نامزد هیئت امنای مدارس نظرتان در این خصوص چیست و آیا شما از این کارزار حمایت می‌کنید؟
بروس ریچارسون (Bruce Richardson)، نامزد انتخابات هیئت امنای مدارس پورت کوکئیتلام
پاسخ سؤال ۱: نام من بروس ریچاردسون است و نامزد هیئت امنای مدارس در پورت کوکئیتلام هستم. من ۲۵ سال گذشته را در پورت کوکئیتلام زندگی کرده‌ام. دو سال و نیم قبل از ناحیهٔ آموزشی ۴۳ به‌عنوان سرپرست برق بازنشسته شدم. به‌عنوان نایب رئیس CUPE local 561 (که حامیان کارکنان ناحیهٔ آموزشی ۴۳ را نمایندگی می‌کند)، من با سیاست‌ها و روند امور در این ناحیه کاملاً آشنا هستم. در حال حاضر، رئیس انجمن برنامه‌های پورت کوکئیتلام (The Port Coquitlam Events Society) هستم، و ۱۲ سال گذشته در کمیتهٔ نمایش ماشین پورت کوکئیتلام (The Poco Car Show Committee) بوده‌ام، نمایش ماشین بزرگ‌ترین برنامهٔ سال در پورت کوکئیتلام است. همچنین، طی ۱۳ سال گذشته من در هیئت مدیرهٔ تیم Salmonbellies Lacrosse نیووست‌مینستر بوده‌ام.
پاسخ سؤال ۲ (خطر اعتیاد پس از آزادسازی استفادهٔ تفریحی از ماری‌جوآنا): من معتقدم مصرف تفریحی ماری‌جوآنا همه را با چالش‌هایی مواجه خواهد ساخت. ناحیهٔ آموزشی مصرف مواد مخدر را در تمام ساختمان‌هایش ممنوع کرده است. همان‌طور که می‌دانید، مواد مخدر و الکل می‌تواند برای کل جامعه مشکل آفرین باشد، من تمام تلاشم را خواهم کرد تا آنها را از محیط مدرسه دور نگه دارم.
پاسخ سؤال ۳ (دربارهٔ حمایت از کارزار فارسی در بی‌سی): در رابطه با افزودن زبان فارسی به برنامهٔ درسی مدارس، من ابتدا باید بدانم که پاسخ وزیر آموزش و پرورش در این زمینه چیست تا بتوانم در این‌باره نظری بدهم.
توضیح رسانهٔ همیاری: پس از دریافت این پاسخ، با ارجاع ایشان به رفرنس‌های معتبری که گویای دیدگاه وزارت آموزش و پرورش در این‌باره بود و در همان ایمیل اول هم فرستاده شده بود، توجه ایشان را به بخش‌هایی از هر کدام از رفرنس‌ها که در آنها نظر مثبت وزارت آموزش و پرورش نسبت به افزودن زبان فارسی به برنامهٔ فارسی مدارس جلب نمودیم تا بر آن اساس نظرشان را بدهند، اما متأسفانه تا تاریخ چاپ این مطلب هیچ پاسخی از طرف ایشان دریافت نشد.
مایکل توماس (Michael Thomas)، نامزد انتخابات هیئت امنای مدارس پورت کوکئیتلام
پاسخ سؤال ۱: من در هیئت امنای مدارس بسیار تلاش کرده‌ام تا دانش‌آموزان و شهرمان را نمایندگی کنم. اولین بار در سال ۲۰۱۴ انتخاب شدم و اکنون به‌عنوان نایب رئیس، من کمک کرده‌ام تا ثبات را به ناحیهٔ آموزشی‌مان بیاورم – به‌طوری‌که بتوانیم همهٔ دانش‌آموزانمان را حمایت کنیم، خصوصاً آسیب‌پذیرترین‌ها را. ما امکانات فراگیری جدیدی را ایجاد کرده‌ایم و پیشرفته‌ترین ابزاری را که آنها برای موفقیت در قرن بیست و یکم نیاز دارند، در اختیارشان قرار داده‌ایم. به‌عنوان یک پدر، عضو هیئت امنا و عضوی از جامعه، من متهعدم که همواره دانش‌آموزان را در اولویت قرار دهم. بالاترین اولویت برای من طی دورهٔ بعدی، آن است که پروژه‌های ایمنی زلزله را تا جای ممکن هر چه سریع‌تر ادامه بدهم، برای اینکه بچه‌های ما حق دارند که مدارسی ایمن و کامل داشته باشند. همچنین، پیرو قطع کمک‌ها در سال‌های ۲۰۱۳-۲۰۱۴، لازم است به بازسازی ناحیهٔ آموزشی‌مان ادامه بدهیم و کمک به دانش‌آموزان را به‌حالت عادی برگردانیم و تقویتش کنیم؛ با حصول اطمینان از اینکه هر دانش‌آموزی بهترین امکان فراگیری و آموزش را در اختیار دارد.
پاسخ سؤال ۲ (خطر اعتیاد پس از آزادسازی استفادهٔ تفریحی از ماری‌جوآنا): استفاده، فروش و در اختیار داشتن ماری‌جوآنا در ساختمان‌های ناحیهٔ آموزشی ۴۳ ممنوع است. این ممنوعیت در ساختمان مدارس همچنان پس از قانونی‌شدن آن نیز ادامه خواهد داشت. با کاهش و امیدوارم حذفِ بازار سیاه گستردهٔ فعلی ماری‌جوآنا، جوانان باید دسترسی کمتری به مواد مخدر داشته باشند و کمتر در معرض مواد مخدر خطرناک همچون متامفتامین، کوکائین، هروئین و غیره قرار بگیرند. همچنین، قانونی شدن بایستی درآمد مالیاتی‌ای تولید کند که می‌تواند در برنامه‌های اجتماعی‌ای سرمایه‌گذاری شود که کودکان را کمک می‌کند و موجب جلوگیری از استفاده از مواد مخدر در مراحل اولیه می‌شود.
پاسخ سؤال ۳ (دربارهٔ حمایت از کارزار فارسی در بی‌سی): ناحیهٔ آموزشی ۴۳ طیف گسترده‌ای از زبان‌ها را ارائه می‌دهد، من از افزودن هر زبانی در جایی که تعداد علاقه‌مندان کافی برای ایجاد آن برنامهٔ جدید وجود داشته باشد، حمایت می‌کنم.
ملانی یانگ (Melanie Young)، نامزد انتخابات هیئت امنای مدارس پورت کوکئیتلام
پاسخ سؤال ۱: من در سال ۱۹۸۶ آموزگار شدم و از آن زمان تاکنون در دبیرستان‌ها، مدارس زبان خصوصی و مؤسسات آموزش عالی در کانادا و کشورهای دیگر تدریس کرده‌ام. دکترای آموزش دارم و به‌عنوان آموزگار، مدرس و پژوهشگر آموزشی کار کرده‌ام. علاوه بر این، به‌عنوان مدیر دبیرستان، هماهنگ‌کنندهٔ دپارتمان و برنامهٔ درسی و بازنگری خط‌مشی تحصیلی هم کار کرده‌ام. در حال حاضر در داگلاس کالج زبان انگلیسی تدریس می‌کنم.
چون فکر می‌کنم دانش و تجربهٔ من اجازهٔ مشارکت در هیئت امنای مدارس را به من می‌دهد، در انتخابات شرکت کرده‌ام. تحقیقات من دربارهٔ آموزش جهانی و شهروندی از منظر کل‌گرایانه است. من به نظام آموزشی‌ای باور دارم که به دانش‌آموزان برای توسعهٔ دانش، مهارت‌ها و استعدادهایشان کمک کند که این به آنان امکان می‌دهد به اهداف شخصی‌شان برسند و به شهروندانی فعال در جامعهٔ ما بدل شوند. باید سرمایه‌گذاری خوبی در آموزش همگانی انجام شود و باید از همهٔ دانش‌اموزان حمایت شود. کم کردن بودجهٔ آموزش همگانی در طی سال‌های اخیر بدین معنا بوده است که هیئت‌های امنای مدارس نتوانسته‌اند به میزان کافی تأمین سرمایه کنند. بنابراین اولویت آنان باید بسیار واضح باشد. برای من اولویت سطح کلاس‌های درسی، منابع لازم برای کتابخانه‌ها، آزمایشگاه‌های علوم، موسیقی، هنر و معلمان متخصص است. من به‌عنوان مثال از کاهش پرداخت برای ساختمان‌های اداری و همچنین کاهش حقوق هیئت امنا (بالاترین میزان در استان!) و اختصاص مبلغ صرفه‌جویی‌شده از این طریق به پشتیبانی از کلاس‌های درس، حمایت می‌کنم.
پاسخ سؤال ۲ (خطر اعتیاد پس از آزادسازی استفادهٔ تفریحی از ماری‌جوآنا): همهٔ انواع مواد مخدر مدت‌هاست که مشکل بزرگی در مدارس بوده است. قانونی کردن ماری‌جوآنا بعد جدیدی به این مشکل اضافه می‌کند. من فکر می‌کنم این موضوع فرصتی است برای آموزش مستقیم و صریح دربارهٔ عوارض بیولوژیک استفاده از ماری‌جوآنا بر رشد مغزی. همان‌طور که احتمالاً می‌دانید، انجمن پزشکی کودکان کانادا بیانیه‌ای در این زمینه منتشر کرده و دربارهٔ خطرات آن اخطار داده است. من همچنین می‌خواهم آموزش‌هایی دربارهٔ قوانین جدید داده شود. قانونی‌کردن ماری‌جوآنا به‌معنای قانونی بودن آن برای جوانان نیست. جوانان دهه‌هاست که به ماری‌جوآنا دسترسی دارند (ماری‌جوآنا ۴۰ سال پیش در دبیرستانی که من درس می‌خواندم وجود داشت!). بنابراین نمی‌دانم قانونی‌کردن استفادهٔ تفریحی از ماری‌جوآنا، آن را بیشتر در دسترس جوانان قرار می‌دهد یا نه، ولی فکر می‌کنم برای مدارس صحبت با دانش‌آموزان دربارهٔ خطرات و مسائل قانونی در این زمینه آسان‌تر خواهد شد.
پاسخ سؤال ۳ (دربارهٔ حمایت از کارزار فارسی در بی‌سی): من قطعاً از افزوده‌شدن زبان فارسی به برنامهٔ درسی مدارس بریتیش کلمبیا حمایت می‌کنم. من خودم آموزگار ESL هستم و مزیت‌های چندزبانه‌بودن را می‌دانم. این فرصتی عالی برای دانش‌آموزان است. علاوه بر این، شاهدم که بسیاری از دوستانم برای اطمینان از اینکه فرزندانشان به زبان ملی‌شان صحبت کنند، در تقلا هستند. برای کودکان، برگشتن به زبان انگلیسی بسیار آسان است و این برای والدینشان دشوار است که مدام صحبت آنها را متوقف کنند و به آنها فشار بیاورند که به زبان خودشان صحبت کنند (این اتفاق در خانهٔ خود من هم می‌افتد!). وقتی بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، آن وقت تأسف می‌خورند که چه فرصتی را از دست داده‌اند چون آموختن زبان برای افراد بالغ دشوارتر از آموختن در کودکی است. من دوستانی دارم که درست همین شرایط را دارند!
اگر در پذیرش زبان فارسی به‌عنوان زبان دوم در بی‌سی تأخیری به‌وجود بیاید، من فکر می‌کنم که ناحیهٔ ۴۳ مدارس (ترای-سیتیز) باید تدوین برنامهٔ محلی برای تدریس زبان فارسی را مورد بررسی قرار دهد.
