برگردان: ترانه وحدانی – ونکوور
برنامهٔ اُتاوا این بود: تأیید فدرال را برای کیندر مورگان بگیرد، تأیید رسمی کریستی کلارک را در توافق با خط لوله به اطلاع عموم برساند، و سپس سیاستمدارانه آن تصمیم را با برد او در انتخابات بی‌سی ضدعفونی و تر و تمیزش کند، در نتیجه ادعا کند که عموم مردم در بی‌سی با آن تصمیم همسویند.
اما، با وجود اینکه اُتاوا با با حمایت عمومی از نمایش‌های کلارک روی موضوع ترامپ و زغال سنگ حرارتی آمریکا، در انتخابات بی‌سی دخالت کرد، رأی‌دهندگان این استان عقیدهٔ دیگری داشتند – آن‌ها او را نپذیرفتند.
بنابراین بر اساس منطقِ خود اُتاوا، خط لوله هم‌اکنون به‌لحاظ سیاسی در بی‌سی مردود اعلام شده است.
هر دو حزب ان‌دی‌پی و سبز با شفافیت و قاطعانه مخالف خط لوله بودند و این دو حزب بر روی هم ۶۰درصد آراء را کسب کردند. حوزه‌های مهم اطراف برنابی و ونکوور به‌شدت کریستی کلارک را رد کردند و رأی‌دهندگان بسیاری آن را موضوع اصلی صندوق‌های رأی‌شان می‌دانستند. شهرداران مناطقی که خط لوله از آن‌ها خواهد گذشت، مخالف پروژه‌اند. بومی‌های ساکن در مسیر خط لوله نیز همچنان قویاً مخالف این پروژه‌اند.
این خط لوله به‌لحاظ سیاسی و اجتماعی در بی‌سی مجوز ندارد، و به‌زودی ممکن است مجوز قانونی نیز نداشته باشد اگر احزاب ان‌دی‌پی و سبز با هم دولت تشکیل بدهند و از صدور جواز لازم برای پروژه خودداری کنند.
اُتاوا با اعزام وزیر منابع طبیعی جیم کار برای تلاش در تقویت حمایت از پروژه، به‌وضوح نگران است. متأسفانه برای آقای کار، این موضوع بلافاصله بعد از این تأخیر دولتش در اجرای مقررات متان برای صنعت نفت و گاز پیش آمده است، چیزی که اعتبار وی را به‌عنوان یک تاجر تضعیف می‌کند.
در این اثنا، کیندر مورگن برای یافتن سرمایه‌گذاران پروژه دچار مشکل است و در تلاش برای متوسل‌شدن به سهام عمومی برای پرداخت هزینه‌هایش. هرچند، با مردودشدن سیاسی‌اش و آشکارشدنِ پرونده‌های حقوقی بومیان، هیچ سرمایه‌گذاری آن‌قدر احمق نیست که تا این حد ریسک بپذیرد. (اینکه شرکت مذکور این ریسک‌ها را به سرمایه‌گذاران بالقوه فاش خواهد کرد یا نه، خود سؤال جالبی است.)
اُتاوا و آلبرتا اکنون ممکن است دربارهٔ استلزام این خط لوله به‌عنوان شرطی برای مقررات کربن، به تهدید متوسل بشوند، اما آن‌ها باید بدانند که برای بسیاری از ساکنان بریتیش کلمبیا، این موضوع همواره به‌منزلهٔ خطرات تأثیرات منطقه‌ای این پروژه بوده که باید به‌ناچار تحمل کنند، در حالی‌که دیگران میلیاردها دلار نفتی عایدشان می‌شود.
علاوه بر این‌ها، وقتی علی‌رغم مقررات کربن، همچنان به ادامهٔ افزایش آلودگی‌های حاصل از محصولات نفتی اجازه داده می‌شود، مردم به‌درستی این سؤال را می‌پرسند که آیا به‌میزان کافی عایداتی از این پروژه وجود دارد تا هرگونه قربانی‌شدنی را جبران کند. این فرض بی‌چون‌وچرا که محصولات نفتی باید همچنان توسعه یابد، ریشهٔ این‌گونه احساسات و برداشت‌ها است. چرا این صنعت همین الان به‌‌حد لزوم بزرگ نیست؟ چرا اصلاً ما به رشد و نمو آن مشغول‌ایم در این برههٔ بحران اقلیمی؟
توسعه را متوقف کنید و ما خط لولهٔ جدیدی نیاز نداریم. بعد ما می‌توانیم روی انرژی پاک تمرکز کنیم.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منبع:
http://www.projectdemocracy.ca/bc_just_rejected_kinder_morgan_again
