دکتر حمیدرضا رضازاده – ونکوور
در این مقاله قصد آن‌را داریم تا به‌دلیل اهمیت موضوع آموزش و پروش فرزندان جامعهٔ ایرانی در کشور کانادا، که بدون اغراق یکی از مهم‌ترین مسائل و دغدغه‌های تمام ایرانیان در مسیر مهاجرت محسوب می‌شود را به‌صورت جدی‌تر و راهبردی مورد بررسی و کنکاش قرار داده و به بیان راهکارهایی در جهت حل آن بپردازیم.
اینکه چگونه سرنوشت دانش‌آموزان و خانواده‌های آن‌ها تحث تأثیر مسائل آموزشی موجود در این کشور قرار می‌گیرد، بر کسی پوشیده نیست. پس از تجربهٔ بیش از هفده سال تدریس در ایران، به‌عنوان هیئت علمی دانشگاه و دبیر ریاضی، و به‌دنبال آن نزدیک به دو سال فعالیت و خدمت‌رسانی خود در زمینهٔ تدریس دروس مختلف ریاضیات در بین دانشجویان و دانش‌آموزان مقیم ونکوور از ملیت‌های مختلف، لازم و ضروری دیدم که مقاله‌ای تحت همین عنوان که از ایده‌ها، نقطه‌نظرها و تجربه‌های شخصی و ارزندهٔ بسیاری را از دوستان از جمله خانم آناهیتا فرد، دبیر رسمی و باتجربهٔ مدارس ونکوور، نقل قول می‌شود، آماده کنیم تا بهانه‌ای باشد که به بررسی این موضوع به‌طور جدی‌تر بپردازیم.
همان‌گونه که در مقالات قبلی اشاره شد، چینی‌ها و کره‌ای‌ها سرمایه‌گذاری ویژه‌ای در موضوع تحصیل فرزندانشان در کانادا و استان بریتیش کلمبیا کرده‌اند و با جدیت تمام و برنامه‌ریزی آن‌را پیگیری می‌کنند. به‌طوری که از ابتدا در کنار مدرسه، فرزندان خود را مجبور به مطالعات اضافی، استفاده از آموزشگاه‌های تقویت دروس ریاضی و علوم و رفتن به کلاس‌های ورزشی، موسیقی و انگلیسی می‌کنند که بعد از آن‌ها می‌توان به هندی‌ها و سایر ملیت‌ها اشاره کرد.
در سمینارهای آموزشی که نمایندگان آموزش و پرورش و مدارس مختلف در آن‌ها شرکت می‌کنند، مطالب تأمل‌برانگیزی دیده و مطرح می‌شود. یکی از این مطالب این است که جوامع مختلف مدرسه خصوصی خود را دارند. مثلاً مدرسهٔ هندی و چینی… یا پیروان مذاهب… که از اول دبستان تا دیپلم کانادا را دارند و همانند مدرسه‌های خصوصی دیگر اینجا هستند، تا جایی که مدارس جوامع چینی و هندی، از اعتبار بالایی برای دانشگاه‌ها نیز برخوردارند، از نظر علمی به داشتن سطح بالا معروفند و دانشگاه‌ها به دانش‌آموزان آن‌ها به‌خوبی پذیرش و اعتبار می‌دهند. تا جایی که خیلی از خود کانادایی‌ها سعی می‌کنند بچه‌هایشان را در این‌گونه مدارس ثبت‌نام کنند. حتی طبق بررسی‌های انجام‌شده، در ونکوور دبیرستان‌های خصوصی تک‌جنسیتی هم وجود دارد که اتفاقاً بالاترین رتبه‌های مدارس را دارند و تأسیس آن‌ها در واقع جوابگوی دغدغهٔ خیلی از خانواده‌ها بوده است.
در این میان جامعهٔ ایرانیان، با توجه به پراکندگی جمعیتی در ونکوور و انتظارهایی که معمولاً از آن‌ها در زمینهٔ تحصیل و توجه ویژه به آن می‌رود، اندکی از این قضیه به‌دور افتاده‌اند. شاید گفته شود که ما هم مانند سایر خانواده‌ها تلاش خود را در جهت پیشرفت فرزندانمان انجام می‌دهیم، ولی باید گفت که در جامعهٔ امروز این مسئله بیشتر به رقابت و مسابقه‌ای خاموش تبدیل شده است و ما متأسفانه تا حدودی بی‌خبریم.
مطابق عادت غلط و اطمینان به سیستم آموزشی کند کانادا در سطوح مختلف، به‌خصوص در سطوح پایین که فرزندان قرار است عادت به مطالعه و سخت‌کوشی برای زندگی در آینده‌ای پررقابت را بیاموزند، آن‌ها را به آموزش و پرورشی می‌سپاریم که راحتی و عدم هرگونه فشار به دانش‌آموزان از اصول آن است و متأسفانه خیلی‌ها از آن به نیکی یاد می‌کنند. بالطبع این عادت نامناسب در بسیاری از دانش‌آموزان اثر می‌کند و تا جایی پیش می‌رود که از گردونهٔ رقابت با سایرین جا می‌مانند.
قسمت بعدی این مطلب را در اینجا بخوانید
