نویسنده‌ای از ایران با امضاء محفوظ روی چهارپایه ایستاده بود و قلبش در سینه می‌تپید. سپیدهٔ صبحگاهی، سایه‌های بلندی بر حیاط زندان انداخته بود، اما چشمان او به افقی دور دوخته شد، جایی که کوه‌های ایران عزیزش تا دوردست‌ها امتداد داشتند. حالا با نزدیک‌شدن جلاد، چشمانش را بست و نفس عمیقی کشید. او به خانواده‌اش، به دوستانی که رؤیاهایش را با او به اشتراک گذاشته بودند، و به هم‌وطنانش که با ترس از بیان افکارشان…
بیشتر بخوانیدما به تمام خون‌های ریخته‌شده مدیونیم
