این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. هومن کبیری پرویزی – ونکوور گمان کنم این نوشتار آخرین مطلبی است که در این شماره صفحه‌بندی می‌شود. حالا پس از خواندن همهٔ مطالبی که برای این شماره دریافت کرده بودیم، فرصتی پیش آمده تا من هم چند خطی از علیرضا بنویسم. در طول ۱۰ روزی که مطالب این ویژه‌نامه را آماده…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. رضا هوشمند، فعال سیاسی و اجتماعی – ونکوور علیرضا احمدیان، از چهره‌های شناخته‌شدهٔ فعالان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شهرمان بود. اما جدا از دست‌اندرکار بودن برای راه‌اندازی مرکز مطالعات ایرانی در دانشکدهٔ مطالعات آسیایی در دانشگاه یوبی‌سی، مشارکت در کمپین آموزش زبان فارسی در بریتیش کلمبیا، «فارسی در بی‌سی» و… معرف شب‌های…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. استاد محمد محمدعلی، نویسنده – ونکوور هیچی بدتر از این نیست که بشنوی جوانی کارآمد، تحصیل‌کرده، با حسن نیت و صادق، با همسرش رفته ماه عسل و در هتل دچار سکتهٔ مغزی شده است، و تو شنونده با خودت کنار نیایی که سکتهٔ مغزی یک آن و لحظه است و پیر و…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. یلدا مجیدی – لس آنجلس سلام علیرضا جان، از لس آنجلس، از ونکوور، از ایران… از سال‌های ابتدای بیست سالگی‌مان… سال‌های سفرهایت به ایران در تابستان که دوستی‌مان در خانهٔ خیابان قیطریه در کنار حمید و مریم ریشه دواند و غنچه‌هایش سال‌های سال با دوستی‌هایمان، نزدیک و دور، تازه ماند. سلام به…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. مسعود کریمایی، فعال اجتماعی و بنیان‌گذار خانهٔ فرهنگ و هنر ایران در نورث ونکوور امشب به قصهٔ دل من گوش می‌کنی فردا مرا چو قصه فراموش می‌کنی این دُر همیشه در صدف روزگار نیست می‌گویمت ولی تو کجا گوش می‌کنی نوشتن در رابطه با علیرضا سهل و ممتنع است. چرا سهل؟ چون…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. پویا صادقی‌پور- ونکوور از دوستی صحبت می‌کنم که هر روز ما رو شاد و شیرین کرد. لبخند و خنده از نگاه علی نمی‌رفت. همیشه با شوق و امید به هر روز، زندگی می‌کرد. جزو نادر آدم‌هایی بود که همیشه به فکر دیگران بود و به فکر ساختارسازی و درک زیبایی. وقتی خبر…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. فرهاد صوفی، فعال سیاسی و اجتماعی – ونکوور گمان کنم از همان اوایل ورود علیرضا به کانادا او را شناخته‌ام. جوانی بسیار فعال و پرشور بود که در عین شور و حرارتش، بسیار عمیق فکر می‌کرد. هیچ‌وقت ندیدم بدون اینکه دربارهٔ چیزی تحقیق کرده باشد، حرفی بزند. علیرضا را انسانی شناختم که اهل…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. دکتر ولی سیادت، استاد دانشگاه، سیتی کالج شیکاگو من این افتخار را نداشتم که با علیرضا در یک شهر زندگی کنم و با او مانند بسیاری از شما ارتباطات زیادتری داشته باشم. ولی دربارهٔ او بسیار زیاد شنیده‌ام، اینکه چقدر همیشه انسان مهربان و خوش‌رفتاری بود. او فرزند نوه عموی من بود…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. شروین سرفلاح – شیکاگو دیروز خبردار شدم که یکی از دوستانم پس از گذراندن چند روز در کُما به‌علت خون‌ریزی مغزی ناشی از آنوریسم، درگذشت. به‌محض شنیدن این خبر غم بزرگی مرا فرا گرفت. قبل از آنکه حتی بتوانم فرصت کنم به راجع به خاطراتمان یا طرز آشنایی‌مان فکر کنم، اشک از…
بیشتر بخوانید
این مطلب در شمارهٔ ۸۵ رسانهٔ همیاری، ویژه‌نامهٔ زنده‌یاد علیرضا احمدیان، منتشر شده است. برای خواندن سایر مطالب این ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید. سییِرا اسکای جما – ونکوور من اولین بار علیرضا را بیش از ۱۰ سال پیش وقتی هر دویمان دانشجوی کارشناسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا بودیم ملاقات کردم. ما همدیگر را در اولین برنامهٔ آن سال دانشگاه که «شراب و پنیر با اساتید» نام داشت دیدیم. برنامه‌ای که توسط گروه تاریخ دانشگاه برگزار…
بیشتر بخوانید