گفت‌وگو با استاد فردین آقایی، مربی درجهٔ یک فدراسیون جهانی جودو و سرمربی تیم جودوی جوانان ونکوور

علیرضا فدایی – ونکوور

آشنایی من با ورزش جودو به سال‌ها پیش برمی‌گردد، وقتی که نزد یکی از دوستان قدیمی در ایران برای مدتی کوتاه تمرین کردم. سال‌ها بعد در ونکوور هم به‌عنوان کمربندِ سفید مبتدی تمرین کردم و برای این ورزش بسیار احترام قائل‌ام.

این ورزش که هرکدام از فنون آن بر پایهٔ علوم حرکتی تنظیم شده، چندین دهه است که به‌عنوان اولین ورزش رزمی در المپیک حاضر است. گویا همین المپیکی‌بودن‌اش وجههٔ خاصی به آن می‌بخشد.

چندی پیش با مدیران ارشد جودو بریتیش کلمبیا مصاحبه داشتیم و این‌بار تصمیم گرفتیم با یکی از مربیان درجه‌بالای ایرانی مصاحبه کنیم. جودو هم مانند سایر ورزش‌های رزمی تاریخچه‌ای طولانی در ایران دارد و ورزشکاران ایرانیِ این رشته افتخارات بسیاری را در سطح آسیا و جهان کسب کرده‌اند.

توجه شما را به گفت‌وگوی ما با استاد فردین آقایی جلب می‌کنم.

لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید و از سوابق ورزشی‌تان بگویید. 

با سلام خدمت شما و خوانندگان محترم نشریهٔ «رسانهٔ همیاری»، از اینکه فرصتی به من دادید که بتوانم رشتهٔ زیبای جودو را بیشتر معرفی کنم، سپاسگزارم.

فردین آقایی هستم با بیش از ۴۰ سال سابقهٔ فعالیت در رشتهٔ جودو و هنرهای رزمی و ۲۵ سال سابقهٔ مربیگری. دارندهٔ دان ۷ از فدراسیون جهانی جودو، کمربند مشکی جوجیتسو برزیلی (BJJ) از فدراسیون جهانی برزیل، کمربند مشکی دان ۷ رشتهٔ کوبودو و مربی درجهٔ یک (A) از فدراسیون جهانی جودو، مربی درجهٔ یک از فدراسیون جودوی کانادا، سرمربی تیم جودو جوانان ونکوور، مربی رسمی جودوی آسیا و اتحادیهٔ اروپا و دارای عناوین و قهرمانی‌های پرشمار در سطح ملی و بین‌المللی و مربی بدن‌سازی و مورد تأیید در کانادا.*

با توجه به سوابق شما در رشته‌های مختلف، لطفاً دربارهٔ تفاوت‌های جودو و جوجیتسوی برزیلی بفرمایید. از این بین چرا جودو را انتخاب کرده‌اید؟

رشتهٔ جودو دارای سابقه‌ای بسیار طولانی است. این رشته از پویایی و قدمت بیشتری نسبت به رشته‌های مشابه برخوردار است و تفاوت آن با رشتهٔ جوجیتسوی برزیلی در این است که جودو دارای حرکت‌های پرتابی است. درحالی‌که جوجیتسوی برزیلی بیشتر به فنون خاک می‌پردازد.

با توجه به محبوبیت روزافزون جوجیتسوی برزیلی به تمرین در این رشته هم پرداختم. فنون پایهٔ جوجیتسوی برزیلی از جودو مشتق شده و تمرین جودو و جوجیتسوی برزیلی شما را یک مبارز کامل می‌کند.

فکر می‌کنید دلیل اینکه جودو به‌عنوان اولین ورزش رزمی به المپیک راه یافت و جای خود را پس از چند دهه حفظ کرده، چیست؟

بنیان‌گذار رشتهٔ جودو فردی است به‌نام استاد جیگورو کانو. ایشان برای اولین‌بار رشتهٔ زیبای جودو را پایه‌ریزی و ابداع کرد. اهمیت و زیبایی خاص این رشته به‌ این دلیل است که این رشته متکی به فنون زیبای پرتابی و همچنین فنون خاک است که این باعث شده تا بتواند به‌عنوان اولین رشتهٔ هنرهای رزمی به المپیک راه یابد و پس از گذشت بیش از پنجاه سال، با صلابت در المپیک باقی بماند.

به‌نظر شما حذف فنونِ گرفتن پا با دست، به جودو ضربه زده است؟

پیش‌تر ورزشکارانی که از رشته‌هایی همچون کوراش، چوخه و حتی کشتی وارد رشتهٔ جودو می‌شدند با استفاده از فنون گرفتنِ پا با دست، جودو را از زیبایی خاص خودش خارج می‌کردند. بعدها فدراسیون جهانی جودو دست‌زدن به پاها را در تکنیک‌های سرِپایی ممنوع اعلام کرد که به‌نظر من تصمیم بسیار درستی بود.

با توجه به سال‌های طولانی اشتغال شما در ورزش‌های رزمی، تفاوت تمرین‌کردن در بین هنرجویان بین حال و گذشته چیست؟

به‌نظر من هیچ تفاوت آن‌چنانی‌ای بین آنچه که یک مربی در تمرینات گذشته انجام می‌داد و اکنون انجام می‌دهد، وجود ندارد. اصل برمی‌گردد به درک و فهم و ایمان و اعتقاد به کاری که شما انجام می‌دهید. شما اگر به شغل و یا کاری که انجام می‌دهید ایمان نداشته و فهم و درک کافی برای انجام آن را نداشته باشید، هیچ‌وقت در آن کار یا حرفه نه‌تنها موفق نخواهید شد بلکه پیشرفت هم نخواهید کرد و حتی برایتان خسته‌کننده خواهد شد. هنرجو اگر در هر رشتهٔ ورزشی‌ای که ثبت‌نام می‌کند شناختی از آن رشته نداشته باشد و با تمام وجود آن را درک نکند، به‌نظر من وقت‌گذاشتن در آن رشته برایش فقط اتلاف وقت و هزینه و انرژی خواهد بود و منفعتی از آن نخواهد برد. البته وجود مربی کار‌آزموده همراه با برنامه‌های به‌روز و معلومات کافی و متد نوین می‌تواند بسیار مؤثر باشد.

برنامهٔ تمرین و تغذیهٔ شما چیست؟

برنامه‌های تمرینی با توجه به رده‌های سنی می‌تواند بسیار متفاوت باشد، بالطبع نحوهٔ تمرین و آموزش به نونهالان با جوانان و بزرگسالان بسیار متفاوت است و حتی بین تمرینات جوانانی که می‌خواهند به‌صورت قهرمانی فعالیت کنند نسبت به جوانانی که فقط به‌خاطر خود، فعالیت می‌کنند متفاوت است و در نتیجه نوع تغذیه هم متفاوت خواهد بود.

در مورد برنامهٔ تمرینی و تغذیهٔ خود بفرمایید.

ورزش بخشی از زندگی من است. در کنار تمرین و تدریس با شاگردانم، برنامهٔ تمرینی من شامل ورزش‌های هوازی مانند دویدن و ورزش‌های قدرتی است و بسیار مراقب غذای سالم خوردن‌ام.

گفت‌وگو با استاد فردین آقایی، مربی درجهٔ یک فدراسیون جهانی جودو و سرمربی تیم جودوی جوانان ونکوور

در مورد کلاس‌های آموزشی‌تان بفرمایید. علاقه‌مندان چطور می‌توانند دربارهٔ کلاس‌های شما بیشتر بدانند. 

من زندگی‌ام را پای جودو و هنرهای رزمی گذاشته‌ام، سال‌ها در این رشته ریاضت و سختی کشیده‌ام و خیلی از فرصت‌های زندگی‌ام را در این راه از دست داده‌ام. به‌قول دوستان می‌گویند فردین، اگر تو به‌جای این‌همه سال در کسب‌و‌کار سودآوری فعالیت می‌کردی، هم‌اکنون یکی از سرمایه‌داران بزرگِ شهر بودی. ولی من اکنون نسبت به آنچه که انجام داده‌ام، راضی‌ و خشنودم و از خانواده‌ام سپاسگزارم که این‌همه سال مرا همراهی کرده‌اند و پشت و پناهم بوده‌اند، هم‌اکنون به‌لطف خدا دارای دو باشگاه هستم به اسم Champion Judo Club که یکی در وست ونکوور است و دیگری در پورت کوکئیتلام و خوشبختانه تنها ایرانی‌ای هستم که در کانادا دو باشگاه جودو افتتاح و دایر نموده‌ام. خوشحال خواهم شد تا دانش و اندوختهٔ خودم را با هنرجویان عزیز به‌اشتراک بگذارم. علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به وبسایت www.champion-judoclub.com اطلاعات کلاس‌ها و نحوهٔ تماس با ما را بیابند.

از وقتی که به من دادید، ممنون و سپاسگزارم.


*Personal trainer (BCRPA ) (Canfitpro) certified

ارسال دیدگاه