آرام روانشاد – ایران
محصول ۲۰۱۵ آمریکا
نویسنده و کارگردان: جیمز وندربیلت
بر اساس کتاب: حقیقت و وظیفه، نوشتهٔ مری مپس
بازیگران: کیت بلانشت، رابرت ردفورد، الیزابت ماس، توفر گریس و دنیس کواید
موسیقی: برایان تایلر
خلاصهٔ داستان:
در کوران انتخابات ریاستجمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۴، تهیه‌کنندگان برنامهٔ «۶۰ دقیقهٔ» شبکهٔ سی‌بی‌اس (CBS)، مدرکی علیه جرج بوش، کاندیدای جمهوری‌خواهان، به‌دست می‌آورند. بر اساس این مدارک، جرج بوش هیچ‌گاه در نیروی هوایی دوران خدمتش را سپری نکرده است. برنامه با نمایش مدارک روی آنتن می‌رود. انتشار این خبر واکنش سخت جمهوری‌خواهان را به‌همراه دارد که از شبکهٔ سی‌بی‌اس و مشخصاً این بخش خبری، ارائهٔ مدارک لازم برای اثبات این ادعا را درخواست کردند؛ اما رویدادهای بعدی مسیر داستان را به‌کل تغییر می‌دهد.
اتفاقات جنجالی بخش خبری شبکهٔ سی‌بی‌اس در ماه‌های قبل از انتخابات ریاستجمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۴ یکی از مواردی است که در آن زمان کمتر در رسانه‌های بین‌المللی به آن پرداخته شد. در سال ۲۰۰۴ و مدتی پیش از آغاز انتخابات ریاستجمهوری در ایالات متحده، مری مپس که تهیه‌کنندهٔ یک بخش خبری مهم در شبکهٔ سی‌بی‌اس به نام «۶۰ دقیقه» بود، خبری را رسانه‌ای کرد که جنجال‌های زیادی را به‌همراه داشت و دردسرهای بی‌انتهایی برای او برجای گذاشت. مپس به‌همراه گویندهٔ مشهور خبر، دن رادر، اطلاعاتی را در این برنامه منتشر کردند که بر اساس آن گفته شد جورج دبلیو بوش در سال‌های جنگ ویتنام برای جلوگیری از اعزام‌شدنش به جنگ، با مدارکی ساختگی به‌عنوان گارد ملی نیروی هوایی تگزاس معرفی شد تا به جنگ اعزام نشود.
مری مپس بعد از این افشای جسورانه و رویدادهای پس از آن، از رسانه کنار کشید، انزوا پیشه کرد و در خلوتش کتابی به نام «حقیقت یا وظیفه: مطبوعات، رئیس‌جمهور و مزایای قدرت» را نوشت و چاپ کرد. فیلم «حقیقت» بر اساس کتاب خانم مپس ساخته شده است و روایتگر روزهای سخت وی و تیم خبری‌اش در شبکهٔ سی‌بی‌اس است. درست در سالی که جورج دبلیو بوش می‌خواست با شرکت مجدد در انتخابات ریاستجمهوری آمریکا و شکست‌دادن نمایندهٔ حزب دموکرات، خودش و حزب جمهوری‌خواه را برای دومین دورهٔ متوالی برندهٔ این انتخابات کند، اخبار مربوط به جعلی‌بودن حضور بوش در نیروی دریایی آمریکا دهان‌به‌دهان نقل شد و برخی رسانه‌های آمریکا شروع به تحقیق در این‌باره کردند و حتی گفته شد میزان جعل و دروغ‌پردازی بوش در این زمینه به‌حدی است که اصلاً خدمت سربازی‌اش را به‌درستی انجام نداده و مدارک او در این زمینه دروغین و غیرمعتبر است.
وقتی با فیلمی سینمایی مواجه می‌شویم که بر اساس یک اتفاق سیاسی واقعی ساخته شده است، کار کارگردان بسیار سخت می‌شود. آن‌هم زمانی که اتفاقات فیلم در بازهٔ زمانی نزدیکی رخ داده است. از ویژگی‌هایی که باید در ساخت یک اثر سیاسیِ ساخته‌شده بر اساس واقعیت در نظر گرفت، توجه به مستندبودن جزئیات فیلم است. «حقیقت» اولین فیلم جیمز وندربیلت در مقام کارگردانی در مقدمه به‌خوبی این اصل را رعایت می‌کند و مسیری را که مری مپس برای دستیابی به اسناد محرمانه طی کرد، خیلی دقیق به تصویر می‌کشد. اما پس از برملاشدن جعلی‌بودن اسناد، فیلم رویهٔ مستند خود را فراموش می‌کند و فضایی سانتی‌مانتال به خود می‌گیرد که مشخصاً باید این روند را برگرفته از کتاب خانم مپس دانست. بی‌شک باید جسارت کارگردان را تحسین کرد که برای فیلم اولش به سراغ چنین موضوع جنجالی‌ای می‌رود. قربانی‌شدن یک خبرنگار جسور در بازی قدرت و سیاست و چنگ‌زدنش به هرآنچه که در پیرامونش وجود دارد تا بتواند خود را از شر وضعیتی که در آن گرفتار شده رهایی دهد؛ بیش از دیگر قسمت‌ها مورد توجه فیلمساز قرار گرفته است. وندربیلت جزئیات فراوانی را در روایت داستان مطرح می‌کند و البته آشکارا از مپس حمایت می‌کند که این، نگاه بی‌طرفانهٔ کارگردان را که الزامی است، کمی زیر سؤال می‌برد. کیت بلانشت در این فیلم برای بار دوم نقش زنی خبرنگار را بازی می‌کند و در نقش مری مپس، سرسخت و باهوش، بازی درخشانی از خود به‌نمایش گذاشته است. شاید انتخاب او بی‌ربط به بازی‌اش در فیلم ورونیکا گورن نباشد. چون در آن فیلم بلانشت نشان داد که نقش خبرنگاری جسور را به‌خوبی بازی می‌کند. ورونیکا گورن، روزنامه‌نگار جسور ایرلندی بود که تلاش کرد تا جنایات مافیای مواد مخدر در ایرلند را افشا کند و توسط همان مافیا در سن ۳۸ سالگی، وقتی با ماشینش پشت چراغ قرمز ایستاده بود، به ضرب گلوله کشته شد. ورونیکا به‌عنوان نمادی از یک خبرنگار متعهد و جسور به شخصیتی ماندگار بدل شد. این فیلم داستان زندگی حرفه‌ای گورین است. فیلمی که کیت بلانشت در نقش ورونیکا به‌خوبی ما را با شخصیت منحصربه‌فرد او آشنا می‌کند. دوازه سال پس از این فیلم، در فیلم «حقیقت» بار دیگر کیت بلانشت در نقش یک خبرنگار جسور ظاهر می‌شود و خوش می‌درخشد. بازی او در کنار رابرت ردفورد یکی از بازی‌های خوب تاریخ سینما را رقم می‌زند.
این فیلم ذهن مخاطب را درگیر خواهد کرد. به شما قول می‌دهم پس از تماشایش برای پیگیری جزئیات بیشتر داستان به سراغ منابع گوناگون خواهید رفت و در واقع «حقیقت»، فیلمی است که شما را به فکر وا خواهد داشت. فیلم آشکارا نقدی بر جریان رسانه‌ای و حکومتی در ایالات متحده دارد و تماشایش می‌تواند به افزایش آگاهی مخاطب دربارهٔ سیستم رسانه‌ای و قضایی ایالات متحده منجر شود. شاید بد نباشد بدانید که شبکهٔ سی‌بی‌اس از پخش تبلیغات این فیلم از این شبکه خودداری کرد و همچنین اعلام کرد که اتفاقات فیلم واقعی نیست و هرگز آن را تأیید نمی‌کند.
این فیلم در اغلب کتابخانه‌های مترو ونکووراز جمله کتابخانه‌های ونکوور، شهر نورث ونکوور، بخش نورث ونکوور، برنابی و کتابخانه‌های منطقهٔ فریزر ولی موجود است که می‌توانید از طریق این کتابخانه‌ها آن را به‌رایگان امانت بگیرید و تماشا کنید. همچنین اگر اشتراک سرویس پرایم شرکت آمازون را داشته باشید، می‌توانید آن را بدون هزینهٔ اضافی تماشا کنید.علاوه بر این می‌توانید آن را از طریق سرویس‌های پخش آنلاین اپل تی‌وی یا گوگل پلی بخرید یا اجاره کنید.
آرام روانشاد نویسندهٔ این مطلب، روزنامه‌نگار و مدیر کانال سینمایی اوتوپیاست. کانال سینمایی اوتوپیا به معرفی و نقد آثار برتر سینمای جهان می‌پردازد. همچنین در کنار سینما مطالبی در حوزهٔ فلسفه و ادبیات هم با مخاطب به اشتراک می‌گذارد. با پیوستن (Join) به این کانال به یک نشریهٔ سینمایی، هنری آنلاین در سطح بالا دسترسی پیدا خواهید کرد.
