پوریا اقبال – ونکوور
نشسته بودم پای صحبت‌هایش که حرف سفر به میان آمد. دو دهه از عمر مهاجرتش به ونکوور گذشته و چند سالی است که شهروند این کشور است. آهی کشید و گفت چه فکر می‌کردم و چی شد. ساکن نورث ونکوور است. از زندگی‌اش در کانادا گله‌ای نداشت. مثل خیلی‌ها گفت: کار، کار، کار…
از سفر نرفتن‌هایش گفت. می‌گفت هر بار که گذرنامهٔ کانادایی‌اش را در کشوی میزش می‌بیند، در دلش می‌گوید تابستان سال بعد. حسرتی در نگاهش بود؛ هنوز خیلی مسن نیست، اما می‌گفت زمانی که هفت سال پیش کانادایی شدم، همه‌جا فریاد زدم از الان دنیا زیر پای من است و این گذرنامه کلید ورود من به هر کشوری.
چای نیمه‌گرم را می‌نوشد و ادامه می‌دهد، هنوز دوست دارم روی دیوار چین قدم بزنم، دندان بودا را در سریلانکا ببینم، هنوز عاشق فلورانس هستم و باز هم به لیست علاقه‌مندی‌هایش افزود.
کمی آرام‌تر شد و گفت راه دور نرویم، هنوز Whistler را در زمستان ندیده‌ام، یکی دو بار به Deep Cove رفته‌ام، ولی هر بار که خواسته‌ام دونات بخرم، گفته‌ام مگر چه فرقی با دونات‌های دیگر دارد و نخریده‌ام. آن‌طرف‌تر از برنابی را هرگز برای تفریحات آخر هفته انتخاب نکرده‌ام، چه برسد به استان‌های دیگر کانادا که فقط توانسته‌ام تورنتو و نیاگارا را ده سال پیش ببینم.
بله، این زندگی خیلی از ما انسان‌هاست. وقتی چیزی را داریم، قدرش را نمی‌دانیم یا دائم کاری را به تأخیر می‌اندازیم. سفر یکی از این موارد است که با افزایش سن گاهی غیرممکن هم می‌شود.
دوران عجیبی است، تقریباً برای اولین بار در تاریخ معاصر، مهم نیست شهروند کجایید و در چه کشوری زندگی می‌کنید، سفر به‌راحتی مقدور نیست و مشخص نیست چه زمانی به حالت نرمال باز خواهد گشت.
سال ۲۰۲۰ است و کلی لغت، تعریف، قانون اجتماعی و اصطلاح به فرهنگ‌های زبان جهان اضافه شده است. یکی از اصطلاحاتی که از ماه ژوئن در اخبار، سایت‌های خبری و گردشگری بسیار مورد استفاده قرار گرفته، سفر انتقام‌جویانه (Revenge Travel) است.
شاید اولین تصویر و برداشت ذهنی بسیار منفی به‌نظر برسد، اما در واقع سناریویی است که هیچ کشوری نه می‌تواند آن را پیش‌بینی و نه رد کند.
به‌دلیل محدودیت‌ها، عطشی جهانی برای سفر به وجود آمده است. کارشناسان گردشگری بر این عقیده‌اند که شکل سفر تغییرات اساسی خواهد داشت. از انتخاب مسیر، محل اقامت و ماندگاری در مقصد گرفته تا ده‌ها پارامتر دیگر، مسافرت نمی‌تواند مسیر سنتی خود را برای گردشگرها طی کند.
در واقع این اصطلاح برداشتی از Revenge Spending است که اشاره به سفرهای خارجی چینی‌ها و خرج کردن‌های غیرمتعارف آن‌ها پس از انقلاب فرهنگی چین و در آستانهٔ دههٔ ۱۹۸۰ است. طبق این تعریف، پیش‌بینی کارشناسان این خواهد بود که نیاز سفر همچون قطرات آبی است که در پشت یک سد جمع شده و در حال فشار آوردن و شکستن سد است و زمانی که این آب جاری شود، سفرها طولانی‌تر از قبل خواهد بود و ماندگاری افراد در شهرها و مقاصد مورد نظرشان طولانی‌تر از حد نرمال. و دلیل آن درک بهتر و لذت بردن بیشتر خواهد بود.
از هتل‌های لوکس و ریزورت‌های شیک بیشتر استفاده خواهد شد و توریست‌ها پول بیشتری برای رفتن به رستوران‌های معروف‌تر و گران‌تر خواهند پرداخت.
البته تمام این نظرات بسیار شکننده است و هم‌زمان تناقض در تمام صحبت‌ها وجود دارد، یعنی افت شاخص بورس، ورشکستگی جهانی بنگاه‌های کوچک و کسب‌وکارهای محلی باعث شده است این نظرات در حد یک سناریو باقی بماند.
از طرفی فعالان محیط زیست به شدت نگران جدی شدن این فرضیه‌اند که سفرهای انتقام‌جویانه، بیش از پیش کربن را وارد محیط زیست کند و هر چقدر کرهٔ زمین در این ماه‌ها توانسته نفسی راحت‌تر بکشد، باز دچار تنگی نفس شده و همه‌چیز بدتر از قبل گردد.
امیدواریم شرایط جهانی و کنترل ویروس کرونا بهبود پیدا کند و همه بتوانیم از فرصت‌های گران‌بهای زندگی برای سفر و کسب تجربه بهره‌مند شویم و از محیط زیست بیش از پیش مراقبت نماییم.
مطمئناً تحت شرایط جدید، دقیقه‌ای در سفرهایمان را هدر نخواهیم داد و با دقت بیشتری به محیط پیرامونمان توجه خواهیم کرد.
