مکانی برای دیدار خانواده‌های جداافتاده در دو سوی مرز کانادا و آمریکا
ترجمه و تلخیص: زهرا آهن‌بر – ایران
باغ بین‌المللی صلح، پارکی است به مساحت ۳٫۶۵ مایل مربع برابر با ۹٫۵ کیلومتر مربع که در مجاورت مرز بین‌المللی باغ صلح در امتداد مرز کانادا و ایالات متحدهٔ آمریکا بین استان مانیتوبا در کانادا و ایالت داکوتای شمالی در آمریکا واقع شده است. این باغ در چهاردهم ژوئیهٔ سال ۱۹۳۲ بهعنوان نمادی از روابط دوستانهٔ دو کشور بنا نهاده شد. شعار «ایالت باغ صلح» که در سال ۱۹۵۲، به پلاک وسایل نقلیهٔ داکوتای شمالی اضافه شد، از نام باغ صلح سرچشمه می‌گیرد. این امر باعث شد سال بعد، شورای قانونگذاری داکوتای شمالی شعار «ایالت باغ صلح» را بهعنوان نام مستعار این ایالت تعیین کند.
ابتدا در سال ۱۹۲۸، دکتر «هنری جی. مور» از ایزلینگتون واقع در انتاریو، ایدهٔ ساخت باغی در مرزهای بین‌المللی را در ذهن پروراند، باغی که مردم دو کشور بتوانند در آن مکان علایق خود را به‌اشتراک گذاشته و دوستی‌شان را با هم جشن بگیرند. یک سال بعد، او ایدهٔ خود را به «انجمن ملی باغبانان» پیشنهاد داد و آن‌ها پیشنهاد باغ صلح را تصویب کردند. انجمن تصمیم گرفت که محدودهٔ این باغ نزدیک به مرکز جغرافیایی آمریکای شمالی باشد و طرح باغ فعلی را برای گشایش در ۱۴ ژوئیهٔ ۱۹۳۲ تأیید کرد. پنجاه هزار نفر از سراسر آمریکا و کانادا برای تماشای مراسم کلنگ‌زنی و افتتاح به این منطقه سفر کردند و پرچم هر دو کشور در این منطقه به اهتزاز درآمد.
عملیات آغاز شد و استان مانیتوبا ۱٬۴۵۱ هکتار زمین و داکوتای شمالی ۸۸۸ هکتار زمین در خط مرزی را به پروژهٔ باغ اهدا کردند. باغ بین‌المللی صلح ساختار سازمانی خود را برقرار کرد و یک معمار منظر (landscape architect) از مینیاپولیس در آمریکا استخدام کرد تا ایده‌ها را به حقیقت تبدیل کند. در سال ۱۹۳۴، پروژهٔ ساخت باغ به‌خوبی پیش می‌رفت و «گروه غیرنظامی حفاظت» به منطقه آمد تا بخش فیزیکی کار را، یعنی تبدیل کردن جنگل و فلات‌ها به باغی برای جشن گرفتن صلح بین دو کشور، به‌عهده بگیرد.
باغ بین‌المللی صلح در بحبوحهٔ رکود بزرگ جهانی که جنگ جهانی دوم را در پی داشت، آغاز به‌کار کرد. با وجود دورهٔ طولانی رکود اقتصادی و جنگ جهانی، این باغ به شکوفایی خود ادامه می‌داد.
باغ بین‌المللی صلح سالانه در حدود ۱۵۰ هزار گل می‌کارد. از دیگر ویژگی‌های این باغ می‌توان به برج‌های دوقلوی ۳۷ متری از جنس بتن اشاره کرد که ناقوس‌های کلیسای کوچکی را در خود جای داده بود که در مرکز آن‌ها قرار داشتند. این برج‌ها در سال ۱۹۷۶، توسط کهنه‌سربازان داکوتای شمالی ساخته و به باغ اضافه شدند. برج‌ها به‌دلیل فرسایش جبران‌ناپذیر ناشی از آب‌و‌هوا در سال ۲۰۱۷ تخریب شدند و در سال ۲۰۱۸ برج جدیدی در همان محل به‌جای آن‌ها بنا شد. این کلیسا که در سال ۱۹۶۸ ساخته شد از برجسته‌ترین سازه‌های باغ به‌شمار می‌رود. کلیسای کوچک صلح، یک سازه زیبای سنگی است که در آن از قطعات شیشه‌ای وارداتی از فرانسه استفاده شده است. گنبد آن از سنگ آهک استان مانیتوبا ساخته شده و نقل قول‌هایی از رهبران جهان در مورد صلح و دوستی روی آن حکاکی شده است. همچنین ناقوس‌های «آرما سیفتن» شامل ۱۴ عدد می‌شوند که توسط زنگ‌سازی «ژیلت و جانستون» ساخته شدند. در حقیقت این ناقوس‌ها، هدیهٔ کلیسای متحد مرکزی از شهر براندون در استان مانیتوبا بودند که در سال ۱۹۷۲ به باغ صلح هدیه شدند. برخی از بقایای حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در بخشی از این باغ قرار گرفته است.
اولین ساختمان‌هایی که در محوطهٔ باغ در سال ۱۹۳۷ ساخته شدند، در واقع اقامتگاه‌های کارگرانی بودند که برای ساخت‌وساز در باغ مستقر شده بودند. خانهٔ تاریخی «لاج» در آن زمان ساخته شد و تا امروز بهعنوان بنای تاریخی باغ استوار است. این بنا در زمرهٔ اماکن تاریخی ملی ثبت شد و هنوز هم در رویدادهای مهم باغ صلح مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این باغ نمادهای بسیار زیبایی ساخته شد. یکی از آن‌ها ساعت گل است که از ویژگی‌های مهم باغ بین‌المللی صلح به‌شمار می‌رود. این سازه هدیه‌ای از جانب شرکت ساعت‌سازی آمریکایی «بولووا» در سال ۱۹۶۴ است که از روی طرح اصلی ساعت گل بولووا در شهر برن سوئیس ساخته شد. این ساعت با قطر ۵٫۵ متر، سالانه دو هزار گل را در خود جای می‌دهد. با اینکه بیش از دویست سازهٔ فوق‌العاده زیبا در باغ صلح ساخته شده است، تنها بنای موجود در سمت کانادایی باغ «ویلیس پاویلون» نام دارد که در سال ۱۹۶۷ بهعنوان بخشی از پروژهٔ صدمین سالگرد کانادا ساخته شد.
تالار ماسونی که در سال ۱۹۸۱ به‌شکل یک گونیا و پرگار (نماد فراماسونری) بنا شده است، برای بزرگداشت صدمین سالگرد مانیتوبا و داکوتای شمالی ساخته شد که گنجایش ۲٬۰۰۰ نفر را دارد و سالانه اجتماعاتی در این مکان برگزار می‌شود. مقر فراماسونری‌ها در باغ صلح سالانه مراسم مذهبی، آیین‌ها و برنامه‌های بسیاری میان انجمن‌های مانیتوبا، داکوتای شمالی، مینه‌سوتا و ساسکاچوان برگزار می‌کند. باغ صلح هر تابستان میزبان دو اردوگاه جوانان، اردوگاه بین‌المللی موسیقی و اردوگاه لژیون ورزشی است. علاوه بر‌این میزبانی، همایش «همفست» که یک نشست رادیوی آماتور است نیز از سال ۱۹۶۴ هر سال در باغ صلح اجرا می‌شود. همچنین موزهٔ «واردن گیم آمریکای شمالی» نیز در این باغ واقع شده است. این باغ در نزدیکی مرز فلات «کوه لاک‌پشت» واقع شده است که شرایط جوی، مکان‌نگاری، حیات‌وحش و پوشش گیاهی آن تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای با محیط اطرافش دارد.
در باغ صلح که در شمال داکوتای شمالی در مرز شمالی بزرگراه ۲۸۱ این ایالت و همچنین در بزرگراه ۱۰ جنوب استان مانیتوبای کانادا قرار دارد، برای ورود عوارض دریافت می‌شود. بازدیدکنندگان از هر دو کشور می‌توانند از طریق هر دو بزرگراه ۱۰ و ۲۸۱ بدون عبور از گمرک، از مرزها بگذرند و وارد باغ شوند و بدون محدودیت مرزهای بین دو کشور را طی کنند. هر چند ایستگاه‌های عبور از مرز هر دو کشور در خروجی باغ وجود دارند و از تمامی بازدیدکنندگان – از جمله آن‌هایی که به کشور مبدأ برمی‌گردند – درخواست می‌کنند که پس از خروج از باغ بر اساس رویه‌های مهاجرتی کشور مقصد مورد بازرسی قرار گیرند. از این‌رو، این پارک محل مناسبی برای ملاقات خانواده‌هایی در دو سوی مرز است که برای رد شدن از مرز کشور محل اقامتشان به‌صورت قانونی منعی ندارند.
جشن‌های صلح و دوستی همواره در باغ بین‌المللی صلح با نصب سازه‌ها و آثار کم‌نظیر ادامه دارد، مانند مجسمهٔ «کارلیون بلز»، مجسمهٔ دستان صلح و یادبود ۱۱ سپتامبر. هر کدام از این پروژه‌ها، هدایای سازمان‌های سخاوتمندی‌اند که به دیدگاه‌های مؤسسان اولیهٔ باغ باور دارند و آن‌ها را ادامه می‌دهند.
منابع:
