سیما غفارزاده – ونکوور
تنها چند روز به انتخابات فدرال باقی مانده است، و طبیعتاً تب این انتخابات نسبت به دو هفتهٔ گذشته داغ‌تر نیز شده است. انتخاباتی که در نوع خود بی‌نظیر است، چرا که حدس نتیجهٔ آن بسیار دشوار می‌نماید. آمار و ارقام، نشان از حضور فعال‌تر اقشار مختلف مردم در انتخابات این دوره دارد؛ و پیش‌بینی می‌شود ۷۰٪ واجدان شرایط در آن شرکت کنند. نهاد نظارت و برگزاری انتخابات کانادا (Elections Canada) پس از اتمام روزهایی که می‌شد رأی پیش‌ازموعد (advance voting) داد، اعلام کرد که حدود چهار میلیون و هفتصدهزار نفر رأی خود را به صندوق انداخته‌اند؛ این یعنی ۲۹٪ افزایش نسبت به انتخابات قبلی در سال ۲۰۱۵، و نظرسنجی‌ها در بسیاری از مناطق، خصوصاً در شهر ونکوور و شهرهای هم‌مرزش (نه شهرهای حومه در ونکوور بزرگ)، نشان از رقابت نزدیک بین احزاب لیبرال، محافظه‌کار و دموکرات نوین دارد. در این میان، یکی از چشمگیرترین تغییرات را می‌توان در محبوبیت بیشترِ حزب دموکرات نوین دید که صاحب‌نظران دلیل اصلی آن را موفقیت نسبی جاگمیت سینگ، رهبر این حزب، در مناظرهٔ هفتهٔ گذشتهٔ رهبران احزاب، و همچنین افت محبوبیت حزب لیبرال، می‌دانند. به‌نظر می‌رسد اکنون، چشم بیشتر رأی‌دهندگان ترقی‌خواه به سینگ دوخته شده باشد. بر اساس نظرسنجی‌های اخیرِ شرکت تحقیقات بازار جهانی Ipsos، که به‌طور اختصاصی برای شبکهٔ خبری گلوبال نیوز طی روزهای ۱۱ تا ۱۳ اکتبر انجام شده است، میزان حمایت از حزب محافظه‌کار و لیبرال به‌ترتیب دو درصد و پنج درصد کاهش یافته است، یعنی در مجموع میزان حمایت از این دو حزب در تاریخ‌های ذکرشده به ترتیب به ۳۲ درصد و ۳۰ درصد رسیده است. این در حالی است که میزان حمایت از حزب دموکرات نوین با پنج درصد افزایش به ۲۰ درصد رسیده است. طبق همین نظرسنجی، تغییری در میزان حمایت از حزب سبز و حزب مردم کانادا مشاهده نشده است، و این دو حزب به‌ترتیب همچنان ۸ درصد و ۲ درصد حمایت رأی‌دهندگان را دارند. البته حزب سبز به‌نسبت انتخابات گذشته شانس تصاحب کرسی‌های بیشتری را دارد. همچنین حزب بلاک کبکوا ۳۰ درصد آرا را در استان کبک دارد که این، معادل ۷ درصد آرا در کل کشور است. طبق این نظرسنجی‌ها، حزب لیبرال در استان انتاریو و سواحل شرقی کانادا در نبرد انتخاباتی پیشتاز است، در حالی‌که در غرب کانادا، یعنی در استان بی‌سی، با احزاب محافظه‌کار و دموکرات نوین رقابتی تنگاتنگ دارد. حزب محافظه‌کار نیز همچنان به‌طور سنتی – شاید سنتِ کل آمریکای شمالی – در مناطق مرکزی‌تر کشور، یعنی استان‌های ساسکاچوان، مانیتوبا و البته آلبرتا، پیشتاز است.
مجموع آمار و ارقام فوق و نظرسنجی‌های انجام‌شده تاکنون، اغلب افراد را متقاعد کرده است که احتمال تشکیل دولت اکثریت، بسیار کم یا حتی منتفی است. حال بماند که وقتی صحبت از دولت اقلیت می‌شود، جاستین ترودو و جاگمیت سینگ که به‌نظر می‌رسد در این زمینه هر یک به آن دیگری نیم‌نگاهی دارند، واقع‌گرایانه‌تر به موضوع می‌نگرند تا اندرو شییِر، رهبر حزب محافظه‌کار، که در برابر سؤال خبرنگار مبنی بر آنکه اگر مجبور به تشکیل دولت اقلیت بشود چه خواهد کرد، و علی‌رغم پافشاری خبرنگار، او همچنان پاسخ می‌دهد که محافظه‌کاران دولت اکثریت تشکیل خواهند داد! آنچه صاحب‌نظران در چنین شرایطی بر آن تأکید دارند، آن است که مشارکت هر چه بیشتر مردم در انتخابات فدرال امسال، به‌راحتی می‌تواند نتیجه را به نفع این یا آن حزب تغییر دهد.
امروزه دیگر همه می‌دانیم که بحران تغییرات اقلیمی معضلی بسیار جدی در کل دنیا است که در کنار مشکلات مهم دیگری همچون بحران مسکن و به‌طور کلی دشواری‌های داشتنِ زندگی‌ای مقرون‌به‌صرفه که ما در کانادا با آن مواجه‌ایم، زندگی همه‌مان را تحت تأثیر قرار داده و می‌دهد. طبیعتاً این‌ها موضوعات بسیار مهمی‌اند، و دولت آتی کانادا، بسته به قدرت گرفتنِ هر یک از احزاب یا ترکیبات مختلفی از ائتلاف آن‌ها با هم، و برنامه‌هایی که آن‌ها برای حل این مشکلات دارند، می‌تواند در جهت بهبود اوضاع یا بالعکس، بدتر شدنِ آن، قدم بردارد. در همین شماره، دوست خوبمان مهبد روحانی که کارشناس و پژوهشگر گازهای گلخانه‌ای است، مروری داشته است بر پلتفرم احزاب مختلف زمینهٔ بحران تغییرات اقلیمی که امیدوارم به انتخاب شما کمک کند.
از طرف دیگر، جامعهٔ ایرانی به‌طور اخص، طی ۷ سال گذشته، با مشکلاتی که از عدم ارتباط دیپلماتیک کانادا با ایران به‌وجود آمده است، همچنان دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ مشکلی که دستِ‌کم می‌تواند با ایجاد دفتر کنسولگری یا دفتر نمایندگی در سفارتخانهٔ کشوری ثالث، تا حدودی حل شود؛ اما چنانچه شاهدیم، همین نیز تاکنون از ما دریغ شده است. ما در گفت‌وگوهایی که با نامزدهای احزاب گوناگون داشتیم، کوشیدیم که این موضوع و تأثیراتی را که بر زندگی ایرانیان ساکن کانادا داشته است، با آن‌ها در میان بگذاریم، تا در صورتی‌که به‌عنوان نمایندهٔ مردم منطقه‌شان راهی اتاوا شدند، این موضوع را پارلمان پیگیری کنند، ولی در هر حال خودمان هم باید همچنان دنبال این مطالبات باشیم. پس بیایید نگاهی به سبد مشکلات و خواسته‌های خود، و پلتفرم احزاب گوناگون و پاسخ‌های نمایندگانشان به دغدغه‌های‌مان بیاندازیم، و به حزبی که بیش از بقیه توان پاسخ‌گویی به خواسته‌هایمان را دارد، رأی دهیم. البته همان‌طور که در یادداشت شمارهٔ قبلی اشاره شد، متأسفانه بسته به حوزهٔ انتخابی خود، ممکن است ناگزیر باشیم فقط «بدتر» را انتخاب نکنیم! در نهایت، آنچه بسیار مهم است، مشارکت است. ما، به‌عنوان عضوی از جامعهٔ ایرانی، با مشارکتِ هر چه بیشتر خود، پیام مهمی را به گوش دولتمردانِ کانادا – از هر حزبی که باشند – می‌رسانیم؛ این پیام که ما به سرنوشت خود در این کشور اهمیت می‌دهیم و در تعیین آن دخالت می‌کنیم، منفعل نیستیم و باید حضور ما را جدی بگیرند. اگر جزو رأی‌دهندگان پیش‌ازموعد نبوده‌اید، وعدهٔ ما، روز دوشنبه ۲۱ اکتبر، پای صندوق‌های رأی!
پی‌نوشت: ما در رسانهٔ همیاری تمام تلاش خود را کرده‌ایم تا در حد توانمان و حتی با کنار گذاشتن برخی مطالب همیشگی‌مان، موضوعات مربوط به انتخابات فدرال ۲۰۱۹ را پوشش بدهیم. امید است این گفت‌وگوها به انتخاب شما کمک کند. از شمارهٔ آینده، روال عادی مطالب و ستون‌های همیشگی‌مان را، که در چند شمارهٔ اخیر برخی از آن‌ها را به‌دلیل کمبود فضا کنار گذاشتیم – پی خواهیم گرفت.
