امیر باجه‌کیان – ونکوور
پس از هفت هفته کش و قوس، بالاخره بریتیش کلمبیا صاحب دولتی جدید شد و فرماندار بریتیش کلمبیا با ردِ درخواست کریستی کلارک برای انحلال مجلس و برگزاری انتخابات مجدد، از جان هورگان، رهبر حزب نیودموکرات، درخواست کرد تا دولت بعدی استان را تشکیل دهد.
در باب چرخش‌های سیاسی کریستی کلارک و حزب او زیاد گفته و شنیده‌ایم. پیش از انتخابات بودند ایرانیانی که به حزب دموکراتیک نوین (BC NDP) و نگارنده حمله می‌کردند و برنامه‌های این حزب را پرهزینه می‌دانستند و همچون خانم کلارک و حزب ایشان می‌گفتند، «اعتبارات این برنامه‌ها از کجا تأمین خواهد شد؟» حال آنکه ظاهراً بعد از گذشت ۱۶ سال از حاکمیت لیبرال‌های بریتیش کلمبیا، و درست در آستانهٔ سقوط، خانم کلارک محل تأمین این اعتبارات را پیدا کردند و تمامی حرف‌های احزاب نیودموکرات و سبز را در برنامه‌های دولت جدید قرار دادند. طوری‌که به‌نظر می‌آمد حزب دموکراتیک نوین هم در دولت قرار گرفته است و هم در اپوزیسیون.
بازی خانم کلارک با افکار عمومی و فرماندار استان در نهایت نتیجه نداد و حزب ایشان در روز ۲۹ ژوئن از مجلس رأی عدم اعتماد گرفت.
و حال ادامه داستان…
همان‌طور که در نوشته‌های پیشین توضیح داده بودم، در انتخابات سراسری استان، جامعهٔ ایرانی بریتیش کلمبیا نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کرد و برای نخستین بار شکل جدیدی از ارتباط سیاستمداران با این جامعه را شاهد بودیم. برای من به‌عنوان مسئول ارتباط با فارسی‌زبانان حزب دموکراتیک نوین بریتیش کلمبیا، جای افتخار دارد که ما در مدت دو سال و نیم توانستیم کاری را که فقط با یک نفر آغاز شده بود، به یک حرکت اجتماعی تبدیل کنیم. هیچ حزب دیگری چنین راهی را برای ارتباط با جامعهٔ مهاجر در پیش نگرفته بود. چرا که همه عقیده داشتند «جامعهٔ ایرانی رأی نمی‌دهد» و این پروژه ارزش سرمایه‌گذاری اجتماعی ندارد. اما جان هورگان تمام‌قد از این ایده حمایت کرد و سایر نمایندگان و سیاست‌گذاران نیودموکرات نیز پشتیبانی خود را دریغ نکردند.
شرط اصلی من برای همکاری در برقراری ارتباط با ایرانیان این بود که این ارتباط بر مبنای احترام، برخورد با جامعهٔ ایرانی به‌عنوان صاحب‌خانه (و نه مهمان)، و گوش دادن به ایده‌ها و خواسته‌ها (بیش از حرف زدن) بود.
در آغاز این حرکت، نیودموکرات‌ها در جایگاه حزب مخالف (اپوزیسیون) قرار داشتند. حال که توانسته‌اند با جامعه ارتباطی چنین نزدیک برقرار کنند و اعتماد جامعهٔ ما را، که به‌طور سنتی به سیاست‌ورزان بی‌اعتماد است جلب کنند، دیگر چه؟
شاید این گفته از سوی من که خود فعال حزبی بوده‌ام، عجیب به‌نظر برسد. اما به‌نظرم دموکراسی و منافع جامعه در اولویت قرار دارد و یکی از دلایل حمایت من از حزب دموکراتیک نوین، نوع نگرش آنان به این ارزش‌هاست و اینکه در این حزب، فضا برای حرکت در این راستا وجود داد.
تجربه‌های پیشین در مورد احزاب سیاسی کانادا و برخورد آنان با جوامع مهاجر، پس از پیروزی در انتخابات، چندان درخشان نیست؛ آنان پس از به‌دست آوردن قدرت، دیگر به این جوامع اهمیت چندانی نخواهند داد… تا دو ماه مانده به انتخابات بعدی.
مطمئناً چنین برخوردی از سوی احزاب ناامیدکننده است. اما این تمام داستان نیست. سوی دیگر این ارتباط به خود جوامع بستگی دارد. برای یک حزب یا جریان سیاسی، نادیده گرفتن حضور فعال یک جامعه و اشتیاق برای ارتباط با منتخبان خود امکان‌پذیر نیست. بارها گفته و نوشته‌ام که ما نباید پس از انتخابات از صحنهٔ عمومی خارج شویم. بلکه باید به نمایندگان و سیاست‌گذاران نشان دهیم که وعده‌های آنان را به‌یاد داریم و نیز از غیبت آنان پیش از آغاز کارزار انتخاباتی غافل نخواهیم بود.
چندی پیش چارلی اسمیت، ستون‌نویس روزنامهٔ جورجیا استریت در پیش‌بینی خود در مورد اعضای کابینه از بوئن ما (Bowinn Ma)، نمایندهٔ نیودموکرات حوزهٔ نورث ونکوور-لانزدیل (North Vancouver-Lonsdale) به‌عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی وزارت نام برد. اسمیت برای این نظر دلایل مختلفی را عنوان نمود. از جملهٔ این دلایل، ترکیب جمعیتی این حوزه بود. چرا که نورث ونکوور-لانزدیل بزرگترین جمعیت ایرانی را در میان حوزه‌های انتخاباتی استان دارد؛ بیست درصد جمعیت آن ایرانی‌اند. اسمیت همچنین به حضور فعال نیودموکرات‌ها در جامعهٔ ایرانی اشاره کرد و تأکید کرد که چنین گزینه‌ای نه تنها برای حفظ نورث ونکوور-لانزدیل، بلکه برای تعداد دیگری از حوزه‌ها ضرورت دارد. و من اضافه می‌کنم که پنج حوزهٔ انتخابیهٔ رقابتی با جمعیت قابل توجه ایرانی در نورث شور، شهرهای سه‌گانه (Tri-Cities) و شمال برنابی، نامزدهای نیودموکرات را به نمایندگی خود برگزیده‌اند.
باور من این است که ما می‌توانیم به حضور مؤثر ادامه دهیم. از روز انتخابات تا کنون شخص جان هورگان، نمایندگان نیودموکرات و دست‌اندرکاران حزبی از حضور گستردهٔ جامعهٔ ایرانی گفته‌اند و بر لزوم تداوم و گسترش ارتباط با ایرانیان بریتیش کلمبیا تأکید کرده‌اند. من به‌نوبهٔ خود در همین راستا تلاش خواهم کرد و حضور همهٔ دوستان را گرامی خواهم داشت.
این تازه آغاز راه است…
