سیما غفارزاده – ونکوور
طبعاً مهم‌ترین موضوع روز برای ما ساکنان بریتیش کلمبیا، انتخابات استانی است که به‌زودی در روز ۹ ماه مه برگزار می‌شود و البته رأی‌گیری پیش‌ازموعد هم که در حال برگزاری‌ست. انتخاباتی که همگان – حال شاید اغلب مردم – از ما‌ه‌ها قبل چشم به نتیجه‌اش دوخته‌اند و هر کس بنا به نیازها، خواسته‌ها و انتظاراتی که از دولت استانی دارد، به کاندیدای حزب مورد نظرش رأی خواهد داد. اما، به‌راستی آیا موضوع به‌همین سادگی‌‌ست؟ آیا همهٔ شهروندان از حق شهروندی خود برای مشارکت در تعیین دولت استانی استفاده می‌کنند؟ متأسفانه پاسخ به این سؤال منفی است. می‌دانیم مهم‌ترین قشری که چندان روی خوشی به انتخابات و رأی‌گیری نشان نمی‌دهد، قشر جوان است. در انتخابات فدرال اخیر (سال ۲۰۱۵)، درصد جوانان واجد شرایط زیر ۳۴ سال که در رأی‌گیری شرکت کردند کمترین و معادل ۵۷٪ بود، در مقابلِ سالمندان بالای ۶۵ سال که همچون همیشه بیشترین بود و معادل ۷۹٪. بر اساس مطالعاتی که شده است، یکی از دلایلی که جوانان علاقه‌ای به رأیدادن نشان نمی‌دهند آن است که فکر می‌کنند اگر دولتی را دوست ندارند، مجبور نیستند در آنجا بمانند؛ امروزه آنان به‌راحتی شغل عوض می‌کنند و برای آن حاضرند حتی قار‌ه‌ها را بپیمایند. با این‌همه، بد نیست بدانیم که در انتخابات فدرال اخیر رقم ۵۷٪ با ۱۸٪ افزایش نسبت به انتخابات ماقبلش (سال ۲۰۱۱) حاصل شده بود، در حالی‌که این افزایش در میان سالمندان تنها ۴٪ بود. یعنی جوانان – دست کم بخشی از آن‌ها – قصد کرده بودند دولت محافظه‌کار را بفرستند استراحتی بکند و خب، عزم جزم نتیجه داد و دولت هارپر با «نه»ای قاطع انتخاب نشد.
و اما در انتخابات استانی پیشین (سال ۲۰۱۳) درصد مشارکت جوانان ناامیدکننده بود؛ درصد جوانان واجد شرایط زیر ۳۴ سال که در آن انتخابات به سراغ صندوق‌ها رفتند حتی به ۴۰٪ نرسید، درحالی‌که مشارکت سالمندان بالای ۶۵ سال همچنان بالاترین میزان یعنی ۷۴٪ را نشان داد. اعداد و ارقام دروغ نمی‌گویند، خصوصاً وقتی مبنایی واقعی دارند و تنها حاصل نظرسنجی و آمار و احتمالات نیستند. پس اگر جزو افرادی هستیم که به انتخابات و مشارکت در آن اهمیت می‌دهیم و تأثیری را که نتیجهٔ رأیدادن در جامعه‌ای دموکراتیک، در سرنوشت ما و به‌خصوص فرزندانمان دارد، باور داریم، حتی همین چند روز باقی‌مانده نیز کافی است برای تشویق اعضای خانواده، اقوام، دوستان و آشنایان و البته با تمرکز روی جوانان، تا علاوه بر رأیی که خود در صندوق می‌اندازیم، بیشترین تأثیر را در تعیین سکان‌دار دولتی استانی و آینده‌مان داشته باشیم.
فراموش نکنیم، هر رأیی که نمی‌دهیم، یک رأی برای کسی است که کمتر از همه قبولش داریم.
