مژده مواجی – آلمان وقتی چیزی برای ازدست‌دادن نداری، به سخت‌ترین کارها دست می‌زنی بی‌آنکه به عاقبتش فکر کنی. راه می‌افتی و با نُه تا فرزند از کردستان عراق از اسکان‌های پناه‌جویان کشورهای مختلف گذر می‌کنی تا به آلمان برسی. او هم هیچی برای ازدست‌دادن نداشت. فقط و فقط می‌خواست که از دست داعش فرار کند. با نُه تا فرزند که کم‌سن‌ترینشان شش‌ ساله و بزرگ‌ترین‌شان بیست‌ و شش ساله بود. مانند تیمی یک‌دست و منسجم…

مژده مواجی – آلمان مانند همیشه با لبخندی بر لب وارد محل کارمان شد. چشم‌های سیاه تنگ‌شده روی صورت ماسک‌زده‌اش حکایت از لبخندش داشت. هفتۀ پیش ناخوش‌احوال بود و نتوانست به کوچینگ شغلی بیاید. دو هفته بود که او را ندیده بودم. احوالش را پرسیدم. پالتوش را در آورد و روی پشتیِ صندلی انداخت، دستی به موهای سیاه بلندش کشید و نشست. ماسکش را برداشت. نگاهش روی صورتم درنگ کرد و گفت: – قبل از ناخوشی‌ام…