مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
هنوز مشخص نیست چه چیز او را در کمتر از پنج دقیقه به جنون رساند!
۹ سال پیش در بیست و هشتم ژانویهٔ ۲۰۱۳، الیسا لم دختر جوان ونکووری به لس آنجلس رسید. او از مدت‌ها پیش تصمیم گرفته بود به لس آنجلس سفر کند. با شور و اشتیاق عازم این سفر شد. اما نمی‌دانست این سفر بازگشتی به‌همراه نخواهد داشت و قرار است پایانی دردناک و هولناک برایش رقم بخورد. پایانی که تبدیل به یکی از معماهای بزرگ در سال‌های اخیر شده است. الیسا لم از ونکوور راهی آمریکا شد. شاید انتخاب هتلش در لس آنجلس در رقم‌خوردن این سرنوشت بی‌تأثیر نبود.
در دههٔ ۱۹۲۰، در لس آنجلس سنگ بنای هتلی گذاشته شد که در آینده آبستن جنایت‌های بسیاری شد. این هتل، سیسیل (Cecil Hotel) نام دارد و در محلهٔ اسکید رو (Skid Row) قرار دارد، این منطقه به‌خاطر رکود اقتصادی آمریکا در دههٔ ۱۹۳۰ الی ۱۹۴۰ به یکی از مناطق فقیر لس آنجلس تبدیل شد. محلی پر از جرم و جنایت‌های هولناک که شنیدنش لرزه بر تن هر کس می‌اندازد. در نتیجهٔ این اتفاق‌ها، هتل سیسیل پس از مدتی کوتاه به‌خاطر اتفاقاتی مانند موادفروشی، خودکشی و قتل‌های سریالی به یکی از بدنام‌ترین هتل‌های کشور بدل شد؛ در این هتل ۸۰ مرگ مختلف اتفاق افتاده است، ازجمله ماجرای قتل دالیای سیاه (The Black Dahlia) و نیز نایت استالکر (The Night Stalker)، قاتل سریالی با نام واقعی ریچارد رامیرز (Richard Ramirez) در دههٔ هشتاد از ساکنان این هتل بوده است.
در اواخر سال ۲۰۱۲، یکی از شهروندان ونکوور کانادا به نام الیسا لم تصمیم گرفت به آمریکا سفر کند.
الیسا ۲۱ ساله و دانشجوی دانشگاه بریتیش کلمبیا، یکی از دو دختر یک خانوادهٔ مهاجر هنگ کنگی بود که در کانادا زندگی می‌کرد و والدینش صاحب یک رستوران چینی بودند.
الیسا در ۲۸ ژانویه به لس آنجلس می‌رسد و پس از مدتی ارتباطش با خانواده قطع می‌شود. خانوادهٔ الیسا پلیس را در جریان این اتفاق قرار می‌دهد.
تیم مارسیا، کارآگاه بخش قتل و آدم‌ربایی پلیس لس آنجلس، مسئول رسیدگی به این پرونده می‌شود و ابتدا از خانوادهٔ الیسا محل اقامت او را در تماس آخری که داشته، می‌پرسد و با نامی که می‌شنود نگرانی‌ها بیشتر می‌شود؛ «هتل سیسیل»!
پلیس با حداکثر ظرفیت، یعنی ۲۰ کارآگاه بخش جنایی به این هتل می‌روند تا تحقیقات را آغاز کنند.
امی پرایس، مدیر هتل سیسیل، با توجه به اتفاقاتی که در این هتل افتاده است این هتل را باغِ‌وحش صدا می‌زند. طبقات بالای هتل در بین کارکنان هتل به کشتارگاه معروف شده و روزانه چندین تماس با ۹۱۱ گرفته می‌شود.
با این تفاسیر دور از ذهن نبود اگر اتفاقی داخل هتل برای الیسا افتاده باشد. کاراگاه مطمئن بود که هرگز الیسا را پیدا نخواهند کرد.
امی به پلیس گفت که الیسا در ۲۸ ژانویه به «باغِ‌وحش» آمده و در اتاق ۵۰۶ که مخصوص بانوان است، مستقر شده و قرار بوده چهار روز در آنجا اقامت داشته باشد.
پلیس متوجه شد که کارکنان هتل وسایل الیسا را از اتاقش خارج کرده‌اند. امی در پاسخ به پلیس گفت که این جزو اصول هتل‌داری است؛ وقتی مهمانی اتاقش را تحویل نمی‌دهد و خبری هم از او نیست، وسایلش بسته‌بندی و به‌مدت یک ماه در انبار نگه داشته می‌شود.
کارآگاه‌ها با دیدن کیف پول، داروها، لپ‌تاپ و وسایل شخصی، به این نتیجه می‌رسند که ناپدیدشدن الیسا خودخواسته نبوده است.
و اما زمانی که پلیس با کارکنان شیفت شب صحبت می‌کند، چیزی می‌شنود که باورکردنی نیست. کارکنان شیفت شب می‌گویند الیسا را در جایی دیده‌اند که هیچ مهمانی حق ورود به آنجا را نداشته و از او خواسته‌اند که آنجا را ترک کند و او هم به‌سمت آسانسور رفته و دیگر هیچ‌کس او را ندیده است.
یکی از روزنامه‌نگاران پیگیر اخبار الیسا متوجه می‌شود که بیشتر فعالیت مجازی الیسا در شبکهٔ اجتماعی «تامبلر» بوده و پلیس هم از این پلتفرم به عنوان منبع اصلی تحقیقات استفاده می کند.
۶ فوریهٔ ۲۰۱۳، شش روز پس از ناپدیدشدن الیسا، پلیس به‌همراه خانوادهٔ الیسا کنفرانس مطبوعاتی برگزار می‌کند و از مردم برای حل این پرونده کمک می‌خواهد.
پلیس هنگام بررسی دوربین‌های هتل، الیسا را در آسانسور می‌بیند. فیلمی که می‌بینند، همه را وحشت‌زده می‌کند. در این فیلم الیسا تمام دکمه‌های وسط پنل آسانسور را می‌زند، ولی آسانسور حرکت نمی‌کند، رفتارش به‌گونه‌ای است که گویا خود را از کسی پنهان می‌کند. شروع می‌کند به انجام حرکات عجیب، مدام جلو و عقب می‌رود و دستانش را به‌طرز عجیبی تکان می‌دهد، حرکاتی مانند احضار ارواح یا اینکه گویی در حال صحبت‌کردن با کسی است که دیده نمی‌شود و بعد از سمت چپ آسانسور خارج می‌شود و چند لحظه بعد درب آسانسور بسته می‌شود. این ویدیوی تکان‌دهنده چیزی حدود ۲۵ میلیون بار دیده می‌شود. این فیلم در یوتیوب هست و می‌توانید آن را ببینید:
الیسا در یکی از نوشته‌هایش در تامبلر گفته بود: «کاش امشب که بیرون می‌روم، آدم عجیبی نزدیکم نیاید؛ کوچک‌ترین نگاهی که به مردم می‌کنم باعث می‌شود که افرادی خطرناک به‌سمت من بیایند.»
پلیس متوجه می‌شود که الیسا ابتدا با چند دختر دیگر در یک اتاق بوده و به‌علت رفتارهای عجیبش، کارکنان هتل او را به اتاق دیگری منتقل کرده بودند.
در این حین اتفاق عجیب دیگری می‌افتد. در ۱۹ فوریه ساکنان هتل از بوی بد و تغییر رنگ آب شکایت می‌کنند، کارکنان هتل برای بررسی به‌سمت منبع آب که در پشت بام قرار داشت می‌روند، یکی از کارکنان هتل با استفاده از نردبان از تانکر آب بالا می‌رود و با برداشتن دریچه، جنازهٔ عریانِ شبح‌گونه‌ای می‌بیند که داخل آب شناور است؛ کاملاً سفید و با ظاهری وحشتناک! پلیس را خبر می‌کنند و مشخص می‌شود که جنازهٔ الیسا لم است.
جسد در حال تجزیه‌شدن است و لباس‌هایش در انتهای تانکر پیدا می‌شود. پلمپ در پشت‌بام دست‌نخورده است و تنها راه دیگر برای رفتن به پشت‌بام، پله‌های اضطراری است. برای پلیس نحوهٔ رفتن الیسا به پشت‌بام با توجه به مسیر سخت و خطرناکش و ورود به داخل تانکری که ارتفاع بلندی دارد، مشکوک است، تجربیات پلیس نشان می دهد که الیسا به قتل رسیده است.
جسد الیسا به پزشکی قانونی فرستاده می‌شود، صحنهٔ جرم انگشت‌نگاری می‌شود، نتیجهٔ تحقیقات این است که هیچ اثری از شخص دیگری در آنجا نیست. هیچ ردی از درگیری فیزیکی یا اعمال خشونت نیست و نتیجهٔ کالبدشکافی هم می‌گوید که هیچ صدمه‌ای به بدن الیسا وارد نشده و باید منتظر جواب آزمایش‌های سم‌شناسی بمانند.
به‌موازات تحقیقات پلیس، افراد کنجکاو هم در حال شایعه‌پراکنی و تحقیقات مستقل‌اند. یک یوتیوبر متوجه می‌شود بسته‌نشدن در آسانسور به‌خاطر زدن دکمهٔ «هولد» توسط الیسا بوده است.
دیگری متوجه شباهت ماجرای الیسا با فیلم «آب سیاه»* می‌شود. این فیلم ژاپنی ۱۰ سال قبل از حادثهٔ الیسا ساخته شده بود. در این فیلم مدل و رنگ لباس کاراکتر اصلی شبیه به لباس الیسا است، تغییر رنگ آب آنجا هم اتفاق می‌افتد و او هم مانند الیسا به داخل مخزن آب سقوط کرده و می‌میرد. بعضی معتقدند قاتل به تقلید از این فیلم الیسا را به داخل مخزن آب انداخته است.
چند ویدیو از یک خوانندهٔ راک پیدا می‌شود که در همان روزها و شبیه به مرگ الیسا ساخته شده است. این خواننده ظاهری شبیه به شیطان‌پرست‌ها دارد، سیلی از اتهامات به‌سمت این خواننده روانه می‌شود، اما او ویدیویی منتشر کرده و تمام شایعات را رد می‌کند. با فشار رسانه‌ها پلیس از این شخص بازجویی می‌کند و مشخص می‌شود که او در روز مرگ الیسا در مکزیک بوده است و از او رفع اتهام می‌شود، با این وجود این خواننده دیگر نمی‌تواند مانند سابق زندگی هنری خود را ادامه دهد و قربانی زندهٔ این پرونده می‌شود.
تیم مارسیا در مصاحبه با خواهر الیسا متوجه می‌شود که رفتارهای غیرطبیعی الیسا سابقه داشته و حتی مدتی در بیمارستان روانی بستری بوده است.
جواب آزمایشات سم‌شناسی نشان می‌دهد که الیسا هیچ‌گونه الکل و مواد مخدری مصرف نکرده است، ولی مصرف داروهای مخصوص اختلال دوقطبی تأیید می‌شود که روزانه چهار نوع قرص مختلف بوده ولی این اواخر به‌مرور مصرفشان قطع شده بود که او را در معرض تغییر خلق و خوی قرار داده بوده، و با این اوصاف رفتارهای عجیب الیسا داخل آسانسور توجیه پیدا می‌کند.
گروهی از روان‌شناسان با بررسی ویدیوی آسانسور، به این نتیجه می‌رسند که الیسا داخل آسانسور دچار فروپاشی کامل روانی حاصل از ترس می‌شود و در کمتر از پنج دقیقه به جنون می‌رسد.
۲۱ ژوئن ۲۰۱۳ نتایج پزشکی قانونی منتشر می‌شود و مرگ الیسا غرق‌شدن در مخزن آب، بدون هیچ‌گونه درگیری اعلام می‌شود. ابتدا علت مرگ نامعلوم عنوان می‌شود، ولی بعد از چند روز به مرگ تصادفی تغییر پیدا می‌کند. حکم دادگاه هم گزارش پزشکی قانونی را تأیید و فرضیهٔ قتل را رد می‌کند.
افکار عمومی قانع نشده و معتقدند که پلیس و پزشکی قانونی چیزی را پنهان می‌کنند!
با گذشت زمان پروندهٔ الیسا لم همچنان مورد مناقشه و حرف و حدیث است و افراد بسیاری این پرونده را باز تلقی می‌کنند.
*فیلم آب سیاه یا آب تیره، فیلمی ژاپنی در سبک ترسناک محصول سال ۲۰۰۲ است. کارگردان این فیلم هیدئو ناکاتا و نویسندگان آن یوشیهیرو ناکامورا و کنیچی سوزوکی هستند.
https://www.imdb.com/title/tt0308379/
https://en.wikipedia.org/wiki/Dark_Water_(2002_film)
منابع:
https://www.bbc.com/news/newsbeat-55994935
