با عکس‌های زیبایی از دکتر سارا جلالی، هنرمند ایرانی-کانادایی
گس‌تاون یکی از مناطق تاریخی شهر ونکوور است که نمادهای مهمی از این شهر در آن جای گرفته است. از جمله ساختمان شش‌طبقهٔ هتل یوروپ در میدان میپل تری و ساعت بخار معروف در تقاطع خیابان‌های کمبی و واتر.
گس‌تاون نخستین محله در ونکوور بود و نامش برگرفته از جک دیتون ملقب به «گسی جک» (“Gassy” Jack Deighton)، دریانوردِ اهل یورکشایر و ناخدای قایق‌های بخار بود که در سال ۱۸۶۷ برای افتتاح اولین میکده منطقه به آنجا آمد. او به‌دلیل عادتِ طولانی صحبت‌کردن یا gassing، مشهور بود و منطقهٔ اطراف میکدهٔ او با نام «شهر گسی» (Gassy’s town) شناخته شد؛ نام مستعاری که به «گس‌تاون» تبدیل شد.
افتتاح بندر ونکوور و همچنین راه‌آهن پاسیفیک، به این منطقه رونق چشمگیری بخشید. علی‌رغم اینکه تنها دو ساختمان از این منطقه از آتش‌سوزی بزرگ ونکوور در سال ۱۸۸۶ به‌جا ماند، ولی خیلی زود همهٔ منطقه دوباره بازسازی شد و زندگی و کسب‌وکار در آن رونق گرفت. رونقی که تا به امروز ادامه داشته است و گس‌تاون را به یکی از مراکز اصلی گردشگری ونکوور بدل کرده است. در سال ۲۰۰۹ این منطقه به‌عنوان مکان تاریخی ملی ثبت شد.
دربارهٔ زندگی گسی جک در سالهای اخیر و به‌ویژه توسط بومیان مباحثی به میان کشیده است. از جمله گفته شده که او پس از درگذشت همسر اولش، با دختر بومی ۱۲ سالهای ازدواج کرده است، دختری که گفته می‌شود سه سال بعد توانست از دست او بگریزد. این بحث‌ها و دیگر انتقادات به او باعث شد که در ژوئن ۲۰۲۰ بر روی تندیس گسی جک در میدان میپل تری در گس‌تاون به‌نشانهٔ اعتراض، رنگ قرمز پاشیده شود. هرچند کسی مسئولیت این کار را به‌عهده نگرفت.
شاید بتوان معروف‌ترین نماد گس‌تاون را ساعت بخار آن در تقاطع خیابان کمبی و واتر دانست. این ساعت در سال ۱۹۷۷ برای پوشاندن توری دریچهٔ بخار در آن مکان، که بخشی از سیستم گرمایش بخار توزیع‌شده در ونکوور بود، به‌عنوان راهی برای مهار بخار و همچنین جلوگیری از خوابیدن بی‌خانمانان در آنجا در شب‌های سرد سال ساخته شد. طراحی اولیهٔ آن معیوب بود و پس از ازکارافتادن باید با برق تغذیه می‌شد. مکانیسم بخار این ساعت با حمایت مالی کسب‌وکارهای محلی به‌طور کامل بازسازی شد، چرا که به یکی از جاذبه‌های اصلی گردشگری تبدیل شده بود.
در اکتبر ۲۰۱۴ این ساعت به‌طور موقت برای تعمیرات اساسی توسط سازندهٔ اصلی آن برداشته شد و در ژانویهٔ ۲۰۱۵ دوباره در همان مکان نصب شد.
عکس روی جلد این شماره از این ساعت و همچنین عکس‌هایی که در این مطلب درج شده است، اثر دکتر سارا جلالی، هنرمند ایرانی-کانادایی، است که عکس‌های زیبایش از شهر و طبیعت زیبای ونکوور و البته نقاط دیگر جهان، مخاطبان زیادی را به خود جلب کرده و جوایزی را هم برای او به ارمغان آورده است، از جمله جایزهٔ نمایشگاه SPECTRUM 50 شهر وست ونکوور در سال ۲۰۱۸.
برای دیدن عکس‌های بیشتر از این هنرمند صفحهٔ اینستاگرام و فیس‌بوک او را دنبال کنید:
