یادی از مهرداد میناوند و علی انصاریان، دو فوتبالیست پیشکسوتی که بر اثر کرونا درگذشتند
علیرضا فدایی – ونکوور
مگر می‌شود فوتبال‌دوست باشی و آن دورهٔ سیاه فوتبال ایران را به خاطر نیاوری؟
بعد از قهرمانی تیم فوتبال ایران در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰، متأسفانه تیم ایران در جام ملت‌های آسیا، بازی‌های آسیایی و مقدماتی جام جهانی هیچ موفقیتی به‌دست نیاورد.
تیم ایران در جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۹۶، در حالی مسابقات را شروع کرد که هیچ انتظاری از آن تیم نبود، اما پیروزی‌های بزرگ و به‌یادماندنی در مقابل کرهٔ جنوبی و عربستان همه‌چیز را عوض کرد.
انگار روح تازه‌ای به تیم دمیده شده بود. نسل جدید فوتبال ایران از راه رسیده بود و موقع درخشش دوباره بود.
در سمت چپ تیم، جوان خوش‌چهره و پُرانرژی‌ای بود که جزو ستون‌های اصلی تیم ملی شد. مهرداد میناوند نمونهٔ کامل فوتبالیست از کشوری با امکانات کم بود که به هر چه در فوتبال می‌خواست رسید.
او که با وجود حضور رضا شاهرودی جای خوبی در جناح چپ تیم پرسپولیس باز کرده بود، کم‌کم جای خود را در تیم ملی هم باز کرد.
بعد از درخشش تیم ایران در جام ملت‌های آسیا، امیدواری مردم برای حضور در جام جهانی بیشتر شد تا این طلسم ۲۰ ساله بالاخره بشکند.
به مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ رسیدیم، ولی متأسفانه صعود زودرس فراهم نشد. تیم ایران با شکست خوردن از تیم ژاپن در آخرین شانس گرفتار تیم استرالیا شد. نمایندهٔ قارهٔ اقیانوسیه که بسیاری از بازیکنانش در تیم‌های اروپایی و لیگ برتر انگلستان بازی می‌کردند و تری ونبلز، مربی نامدار انگلیسی، را روی نیمکت داشت.
بعد از تساوی در تهران، نوبت به بازی نفس‌گیری در استرالیا رسید. تیم ایران که در آماج حملات قرار گرفته بود، دو گل دریافت کرد و هیچ‌چیز خوب به‌نظر نمی‌رسید. اما در نهایت با تساوی دو بر دو ایران برای بار دوم بعد از بیست سال به جام جهانی ۱۹۹۸ رسید.
مهرداد میناوند در جام جهانی ۱۹۹۸ هم همراه تیم ایران بود و به‌همراه این تیم کارنامهٔ قابلِ‌قبولی از خود به‌جا گذاشت.
بعد از جام جهانی، بسیاری از فوتبالیست‌های تیم ایران راهی لیگ‌های اروپا شدند.
مهرداد میناوند هم راهی تیم اشتورم گراتزِ اتریش شد و به‌همراه این تیم قهرمان لیگ و جام حذفی اتریش شد و با راهیابی به لیگ اروپا، در مقابل تیم‌های مطرحی چون منچستر یونایتد با ستاره‌هایی مثل دیوید بکهام و روی کین، قرار گرفت.
حضور او در شارلروا بلژیک و الشباب امارات، به‌گفتهٔ خودش قدم‌های اشتباهی بود که برداشته شد.
وی سپس به ایران برگشت و بعد در سن ۳۰ سالگی که در آن‌زمان هم شاید کمی زود بود، از فوتبال خداحافظی کرد.
افسوس که در فوتبال بیشتر گلزن‌ها در خاطرات می‌مانند.
از مهرداد میناوند، بازیکن فوتبال، خاطرهٔ خوبی دارم؛ وی یک پرسپولیسی متعصب بود و حداقل در زمان بازیگری وارد حاشیه نشد.
او مدافع و هافبک چپی بود که با پای راست هم خوب بازی می‌کرد، در حمله و بازی‌سازی هم شرکت و حتی گلزنی هم می‌کرد.
خیلی سخت است مشهور باشید و در کشوری مثل ایران که بسیاری کارها زیر ذره‌بین است، از گزند توجه و شایعه مصون بمانید.
مهرداد میناوند، در بسیاری برنامه‌های تلویزیونی حضور پیدا کرد، چرا که بعد از سال‌ها بازنشستگی از فوتبال هنوز چهرهٔ محبوبی بود که وارد بسیاری از دشمنی‌ها و اختلافات نشد.
صد افسوس که ویروس کرونا این مرد نیک را خیلی زود از ما گرفت. فوت نابهنگام او واکنش‌های بسیاری را از طرف افراد و اقشار مختلف داخل و خارج کشور برانگیخت.
هر بازیکنی آرزو دارد برای تیم ملی کشورش و در جام جهانی بازی کند. کدام بازیکن ایرانی است که آرزو نداشته باشد در لیگ‌های اروپا بازی کند؟
مهرداد میناوند، به همهٔ این آرزوها رسید، ولی هنوز حسرت‌هایی داشت. وی که صدای خوبی هم داشت، گاهی سربه‌سر طرفداران استقلال هم می‌گذاشت و شوخ‌طبعی و خوش‌صحبتی‌اش او را محبوب بسیاری کرده بود.
متأسفانه او در حالی از دنیا رفت که سال‌ها از دیدن تنها فرزندش محروم بود. فوت نابه‌هنگام او را به همهٔ فوتبال‌دوستان و ورزش‌دوستان تسلیت می‌گوییم.
وی عضو نسل طلایی فوتبال ایران بود که خاطرات خوبی برای همه به‌جا گذاشت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
ای کاش این مقاله حداقل تا چند وقتی در همین‌جا به پایان می‌رسید… آمادهٔ چاپ نشریه بودیم که متأسفانه خبر درگذشت علی انصاریان هم اعلام شد. مدافع جنگجو و قدرتمند تیم‌های پرسپولیس، استقلال و تیم ملی ایران که بعد از بازنشستگی از فوتبال به لطف محبوبیت خود به سینما و تلویزیون هم راه یافت، نمونهٔ بازیکنی متعصب بود که به‌قول خودش اگر بازیکن توپ را از وی بگذرانَد، خودش رد نمی‌شود. طبع شوخ و راحتی وی در مقابل دوربین و اخلاق و مرام دوستانه‌اش، چهرهٔ محبوبی از او در برنامه‌های تلویزیونی ساخته بود.
چه غم‌انگیز که این دو دوست و هم‌بازی قدیمی در مدت بسیار کوتاهی دار فانی را وداع گفتند تا در دنیایی دیگر هم یکدیگر را تنها نگذارند.
روح هر دوی این بزرگوار شاد که خاطرات بسیار خوبی، چه در زمین فوتبال و چه خارج از آن، برای میلیون‌ها ایرانی به جا گذاشتند.
