علیرضا فدایی – ونکوور
روزی روزگاری در پی حوادثی تلخ و خشونتِ هواداران یا بهتر بگوییم اوباش، باشگاه‌های انگلستان از رقابت در سطح باشگاهی محروم شدند. فوتبال انگلستان نمایشی خسته‌کننده و بدون خلاقیت بود و لیگ انگلستان به‌ندرت ستاره‌های بزرگ بین‌المللی را مشغول بازی می‌‌دید. همچنین تک‌ستاره‌های فوتبال انگلستان کمتر موفقیتی در لیگ‌های دیگر داشتند. ولی خُب از آن روز و روزگار سال‌ها می‌‌گذرد. به لطف برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری هنگفت، امروزه لیگ انگلستان یکی از پرهیجان‌ترین و ثروتمندترین لیگ‌های فوتبال دنیاست. حق پخش تلویزیونی چندین میلیون دلاری حتی تیم‌های حاضر در لیگ‌های دست دوم و سوم این کشور را هم بی‌نصیب نگذاشته است.
در ادامهٔ موفقیت تیم‌های انگلیسی برای اولین بار در تاریخ اروپا، هر چهار تیم حاضر در دو دیدار پایانی مسابقات باشگاه‌های اروپا از یک کشور بودند که امسال این افتخار صاحب انگلستان شد.
در اولین فینال انگلیسی، دو تیم لندنی چلسی و آرسنال، که بارها در مسابقات داخلی به مصافِ هم رفته‌اند، در ورزشگاه المپیک شهر باکوی کشور آذربایجان به مصاف هم رفتند. آنچه به‌طرز منفی جلب توجه میکرد، خالی بودنِ تقریباً نیمی از ورزشگاه بود که شکایت و سر و صدای بسیاری از هواداران را در شبکه‌های مجازی در پی داشت. اگر چه ظاهراً انتخاب این ورزشگاه به‌خاطر علاقهٔ فدراسیون جهانی فوتبال به رشد و گسترش بیشتر این ورزش در دنیا بود، شخصاً از این انتخاب تعجب کردم. در هر صورت، تیم چلسی با شکست چهار بر یک تیم آرسنال، به قهرمانی جام لیگ اروپا (UEFA Europa League) رسید. این جام که به‌نحوی مسابقات درجهٔ دوم باشگاهی فوتبال اروپاست، از سال ۱۹۷۱ با نام‌های دیگر انجام شده و در این بین شاهد تغییر نام، مراحل برگزاری و تلفیق با جام‌های دیگر بوده است. کشورهای مختلف شامل سهمیهٔ متفاوت بوده است و راه‌های متفاوتی برای شرکت در این مسابقات وجود دارد.
به فاصلهٔ سه روز فینال لیگ قهرمانان اروپا (UEFA Champions League) در شهر مادرید اسپانیا برگزار شد. این فینال علاوه بر آنکه بازی نهایی مسابقات درجهٔ اول اروپا است، برای هواداران دو تیم لیورپول و تاتنهام شیرینی خاصی داشت.
در بازی نیمه‌نهایی تیم لیورپول به مصاف تیم مشهور بارسلونا رفت که در ورزشگاه صدهزارنفری و با حضور بازیکن نامدار خود، لیونل مسی، بازی میکرد. لیونل مسی، یکی از بهترین بازیکنان جهان، در دو دههٔ اخیر، در این مسابقه نیز درخشید و با گلزنی خود به پیروزی سه بر صفر بارسلونا بر لیورپول کمک کرد.
وقتی سه بر صفر شکست می‌‌خورید و حتی دریافت یک گل در زمین خودی کار را برایتان مشکل‌تر می‌‌کند، فشار روانی بسیاری در بازی خواهید داشت. شاید خوشبین‌ترین طرفداران لیورپول هم فکر نمی‌کردند که تیمشان با پیروزی چهار بر صفر در مقابل بارسلونا به فینال برسند. این در حالی بود که لیونل مسی در این بازی هم حضور داشت. بازیکنی که در هر لحظه می‌‌تواند با یک گل همهٔ معادلات را به‌هم بزند.
در سوی دیگر، تیم لندنی تاتنهام که بازی را در زمین خود به تیم مشهور آژاکس آمستردام با نتیجهٔ یک بر صفر واگذار کرده بود، در نیمهٔ اول دو بر صفر عقب افتاد، ولی در یک بازی نفس‌گیر با سه گل در نیمهٔ دوم به فینال رسید.
در یک فینال نه چندان جذاب، تیم لیورپول با نتیجهٔ دو بر صفر بر تاتنهام پیروز شد تا افتخاری دیگر به کلکسیون بزرگ باشگاه اضافه کند.
و اما دو تیم چلسی و لیورپول در چهاردهم اوت در استانبول به دیدار هم می‌‌روند تا قهرمان سوپرکاپ اروپا و یا قهرمان برتر باشگاه‌های اروپا را مشخص کنند.
شکی نیست که تیم‌های انگلیسی همانند تیم‌های دیگر لیگ‌های برتر اروپا پر از بازیکنان خارجی‌اند. اما بازیکنان انگلیسی هم بی‌تردید از رقابت در آن سطح بی‌نصیب نمی‌مانند.
تیم ملی انگلستان در آخرین مسابقات بزرگ بین‌المللی که جام جهانی ۲۰۱۸ بود، به مقام چهارم جهان رسید. انگلیسی‌ها که مبتکر فوتبال مدرن‌اند، در سطح ملی یک‌بار در سال ۱۹۶۶ به‌عنوان میزبان قهرمان شدند و یک‌بار هم در سال ۱۹۹۰ به مقام چهارم رسیدند. فوتبال در انگلستان و کلاً اروپا تجارتی بزرگ است که البته فرصت‌های شغلی بسیاری هم ایجاد کرده است. این ورزش، بخشی بزرگ از زندگی میلیون‌ها هوادار است و بی‌شک هواداران فوتبال انگلیس از این سال‌ها به نیکی یاد خواهند کرد. ببینیم تیم ملی انگلستان در مسابقات جام ملت‌های اروپا در سال ۲۰۲۰ چه خواهد کرد.
