نخستین سیاه‌پوست و نخستین زادهٔ نُوا اسکوشیا که موفق به دریافت نشان صلیب ویکتوریا شد
ترجمه و تلخیص: زهرا آهن‌بر – ایران
در حین جنگ سال ۱۸۱۲ میان آمریکا و بریتانیا، کشتی بریتانیایی «لئونارد» یک کشتی حامل بردگان را، که از آفریقا به ایالات متحده می‌رفت، در هالیفاکس متوقف کرد. در میان اسرای آزادشده فردی به نام «جیکوب» نیز حضور داشت. همسرش «لوسیندا» نیز هنگام حملهٔ بریتانیا به پایتخت آمریکا فرار کرده و سوار یکی از کشتی‌های جنگی شده بود که به‌سوی هالیفاکس می‌رفت. آن‌ها با هم ازدواج کردند و به‌عنوان باغبان و آشپز در کارخانهٔ کشتی‌سازی‌ای که متعلق به سِر ویلیام کونارد بود، مشغول به کار شدند. این خانواده بعدها به هورتون بلاف نقل مکان کردند و جیکوب مسئولیت مزرعهٔ پیتر هال را به‌عهده گرفت و نام خانوادگی خود را از روی نام او انتخاب کرد.
۱۹۰ سال پیش در ۲۸ آوریل ۱۸۲۷، آن‌ها صاحب فرزند پسری شدند و نام او را ویلیام ادوارد گذاشتند. ویلیام از همان اوایل کودکی علاقهٔ شدیدی به کشتی‌رانی و دریا نشان داد. در نوجوانی تقریباً وقتی ۱۷ سال داشت برای کار در کشتی‌های تجاری ثبت‌نام کرد و در آنجا به‌عنوان ملوانی ساده مشغول به کار شد. از میان این کشتی‌های تجاری، می‌توان کشتی بادبانی کنت از کنتویل نُوا اسکوشیا را نام برد.
وقتی ۲۰ ساله شد، در سال‌های ۱۸۴۷ تا ۱۸۴۹ برای مدت کوتاهی در نیروی دریایی ایالات متحده در کنار جان تیلور وود خدمت کرد (این فرد بعدها از مزایای بازنشستگی هال در نیروی دریایی ایالات متحده پشتیبانی کرد). در سال ۱۸۵۲، در نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا نام‌نویسی کرد و به اولین کشتی خود «رادنی» پیوست.
اولین شغل دریایی او در کشتی مشخص نیست و همچنان مبهم مانده است. اما در کتابچهٔ این کشتی نام او در تاریخ ۱۲ مارس ۱۸۵۶ با نشان «R» مخفف Run ثبت شده است، که به معنی فراری و فردی است که مقام، حقوق و املاک خود را از دست داده است. آنچه بعدها پیش آمد، مشخص نیست، اما در اکتبر همان سال، او دوباره نام‌نویسی کرد و وارد کشتی شانون شد و بنا به گزارش‌های به‌دست‌آمده به دریانوردی استثنایی مبدل شد. در طول جنگ کریمه به‌عنوان عضوی از خدمهٔ کشتی، آن‌قدر متمایز فعالیت کرد که دو مدال بریتانیایی (یکی با نشان سباستوپول و یکی با نشان اینکریم) دریافت کرد. هنگامی که شورش هندی‌ها آغاز شد، او به سمت کاپیتان کشتی ارتقا پیدا کرد.
در ماه مه سال ۱۸۵۷، وقتی کشتی شانون در حال اسکورت دسته‌ای نظامی راهی چین بود، از شورش هند باخبر شد. وقتی مأموریتش در آنجا تمام شد و به هنگ‌کنگ رسید، دستور گرفت که به کلکته برود. کشتی شانون به‌همراه کشتی پرل با ۴۵۰ دریانورد شروع به حرکت کرد. کشتی بیش از ۶۰۰ مایل (۹۷۰ کیلومتر) را از رود گنگ تا الله‌آباد پیمود و نیروها در کل کشور جنگیدند تا به قرارگاه کمپبل در کان‌پور رسیدند و به محاصرهٔ لکهنو کمک کردند.
در ۱۶ نوامبر ۱۸۵۷، توپ‌های دریایی به نزدیکی مسجد شاه نجف در لکهنو رسیدند که یکی از مکان‌های کلیدی محاصره بود. یکی از توپخانه‌های دریایی یک نیرو کم داشت که هال داوطلبانه به آن پیوست. افراد توپخانه برای رخنه‌کردن و شکستن دیوارها به‌طور مداوم شلیک می‌کردند، در حالی‌که رگبار توپ‌ها و نارنجک‌ها از سوی شورشیان تلفات زیادی به بار آورده بود. به دو فروند از توپ‌ها دستور داده شد که نزدیک‌تر شوند چون آسیب کمی به دیوارها وارد شده بود. از میان خدمه، تنها ملوان آموزش‌دیده هال و ستوان توماس جیمز یانگ نجات پیدا کرده بودند و سایرین زخمی یا کشته شده بودند. آن‌ها آخرین توپ را از فاصلهٔ کمتر از ۲۰ یاردی (۱۸ متری) دیوار شلیک کردند و به آنجا نفوذ کردند.
ویلیام ادوارد هال اولین سیاه‌پوست، اولین نفر از اهالی نُوا اسکوشیا و سومین کانادایی‌ای بود که نشان صلیب ویکتوریا را دریافت کرد. وی این مدال را پس از رشادت‌هایش در محاصرهٔ لکهنو در طول شورش هندی‌ها به‌دست آورد.
هال در ادامهٔ زندگی کاری خود در نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا باقی ماند. در سال ۱۸۵۹ به خدمهٔ اچ‌ام‌اس دونیگل پیوست. در ۲۸ اکتبر ۱۸۵۹، وقتی که دونیگل در بندر کویینزتاون پهلو گرفته بود، نشان صلیب ویکتوریا توسط دریاسالار چارلز تالبوت به وی اهدا شد. زمانی که در سال ۱۸۷۶ بازنشسته شد، به مقام مهناوی دوم رسیده بود. پس از آن به دهکدهٔ زادگاهش بازگشت و تا زمان فوتش یعنی سال ۱۹۰۴، مشغول ادارهٔ مزرعه کوچکی شد. ویلیام در آنجا مرغ و خروس و گاو پرورش می‌داد و به سرگرمی مورد علاقه‌اش یعنی شلیک‌کردن به کلاغ‌ها می‌پرداخت.
در سال ۱۹۰۱، این قهرمان فراموش‌شده در مهمانی‌ای شرکت کرد که در آنجا دوک یورک، پادشاه جورج پنجم آتی برای پرده‌برداری از بنای یادبود برای سربازان جنگ آفریقای جنوبی حضور داشت. دوک یورک وقتی مدال او را دید و آن را شناخت، شروع به صحبت با او کرد.
سه سال بعد در ۲۵ اوت ۱۹۰۴، او پس از زمین‌گیرشدن در سن ۷۷ سالگی درگذشت. در ابتدا او در قبری بدون نشان و احترام نظامی به خاک سپرده شد. اما در سال ۱۹۵۴ در هانتسپورت، نُوا اسکوشیا دوباره به خاک سپرده شد و بنای یادبودی توسط کلیسای باپتیست برای وی ساخته شد.
لژیون سلطنتی کانادا به یاد و احترام اقدامات او که باعث دریافت صلیب ویکتوریا شده بود، «شاخه لکهنو» نامیده شد.
نشان اصلی صلیب ویکتوریای هال در سال ۱۹۶۷ توسط دولت نُوا اسکوشیا از بریتانیا به میهن خود بازگردانده شد و در موزهٔ دریانوردی آتلانتیک به‌طور دائمی به نمایش گذاشته شد. ادارهٔ پست کانادا یاد و خاطرهٔ ویلیام هال را روی تمبری به یادگار نگاه داشت. این تمبر اولین بار در ۱ فوریهٔ ۲۰۱۰ در هانتسپورت، نُوا اسکوشیا منتشر شد و به‌طور رسمی در ۲ فوریه ۲۰۱۰ در مرکز فرهنگی سیاه‌پوستان عرضه شد.
در ۸ اکتبر ۲۰۱۰، وی توسط هیئت مکان‌ها و بناهای تاریخی کانادا به‌عنوان شخصیتی تاریخی-ملی برگزیده شد و از پلاک جدیدی به یاد او پرده‌برداری شد.
در نوامبر ۲۰۱۰، جادهٔ رابطی در هانتسپورت، بزرگراه یادبود ویلیام هال وی‌سی نامیده شد.
در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۵ اعلام شد که چهارمین کشتی نیروی دریایی پادشاهی کانادا به نام ویلیام هال نام‌گذاری خواهد شد. این کشتی در کارخانهٔ کشتی‌سازی هالیفاکس ساخته می‌شود.
منبع: ویکی‌پدیا
